All-invakantie: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 3: | Regel 3: | ||
Bij de zogenoemde ''all-inclusive resorts'', waarvan de Belgische ondernemer [[Gérard Blitz (ondernemer)|Gérard Blitz]] met zijn [[Club Med]] een pionier was,<ref>Garrett Nagle (1999). Tourism, Leisure and Recreation. Nelson Thornes. ISBN 0174447051.</ref> krijgt de gast een gekleurd plastic [[armband]]je om ter controle voor het personeel dan men daadwerkelijk gast is. Zijn all-informule werd werd later ook in [[Turkije]] geïntroduceerd en daarna ook in veel andere vakantielanden. |
Bij de zogenoemde ''all-inclusive resorts'', waarvan de Belgische ondernemer [[Gérard Blitz (ondernemer)|Gérard Blitz]] met zijn [[Club Med]] een pionier was,<ref>Garrett Nagle (1999). Tourism, Leisure and Recreation. Nelson Thornes. ISBN 0174447051.</ref> krijgt de gast een gekleurd plastic [[armband]]je om ter controle voor het personeel dan men daadwerkelijk gast is. Zijn all-informule werd werd later ook in [[Turkije]] geïntroduceerd en daarna ook in veel andere vakantielanden. |
||
Voordeel van de formule voor de vakantieganger is dat men vooraf weet waar men aan toe is en behalve persoonlijke uitgaven vrijwel geen verdere kosten maakt. Voordeel voor de hotelier is dat hij vooraf weet wat zijn inkomsten zijn. Deze formule is alleen winstgevend bij een groot aantal gasten waarbij het meestal om duizenden gaat. De resorts die deze formule hanteren zijn dan ook meestal groot, hebben veel faciliteiten, meerdere [[restaurant]]s en [[zwembad]]en maar liggen meestal ver buiten het dorp of stad om de kosten laag te houden. De maaltijden worden massaal bereid en de (alcoholische) drankjes zijn meestal van een lokaal merk waardoor de kosten laag blijven. Wil de gast een ander merk, dan moet meestal wel betaald worden. Omdat in de landen de personeelskosten relatief laag zijn, is voor de hotelier toch winst te maken.<ref> |
Voordeel van de formule voor de vakantieganger is dat men vooraf weet waar men aan toe is en behalve persoonlijke uitgaven vrijwel geen verdere kosten maakt. Voordeel voor de hotelier is dat hij vooraf weet wat zijn inkomsten zijn. Deze formule is alleen winstgevend bij een groot aantal gasten waarbij het meestal om duizenden gaat. De resorts die deze formule hanteren zijn dan ook meestal groot, hebben veel faciliteiten, meerdere [[restaurant]]s en [[zwembad]]en maar liggen meestal ver buiten het dorp of stad om de kosten laag te houden. De maaltijden worden massaal bereid en de (alcoholische) drankjes zijn meestal van een lokaal merk waardoor de kosten laag blijven. Wil de gast een ander merk, dan moet meestal wel betaald worden. Omdat in de landen de personeelskosten relatief laag zijn, is voor de hotelier toch winst te maken.<ref>[http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1358508 De Rekenkamer gaat all inclusive op vakantie], uitzending van ''[[De Rekenkamer (televisieprogramma)|De Rekenkamer]]'' van 1 augustus 2013 op [[Uitzending Gemist]].</ref> |
||
{{Appendix}} |
{{Appendix}} |
||
Versie van 11 nov 2013 04:45
Een all-invakantie is een vakantiereis waarbij de gast voor een vaste prijs een reis boekt waarbij zijn inbegrepen: de vliegreis, het hotel met gebruik van vrijwel alle faciliteiten en alle maaltijden, snacks en drankjes volgens door het hotel gestelde voorwaarden. Voor sommige faciliteiten of bepaalde drankjes moet soms wel worden betaald.
Bij de zogenoemde all-inclusive resorts, waarvan de Belgische ondernemer Gérard Blitz met zijn Club Med een pionier was,[1] krijgt de gast een gekleurd plastic armbandje om ter controle voor het personeel dan men daadwerkelijk gast is. Zijn all-informule werd werd later ook in Turkije geïntroduceerd en daarna ook in veel andere vakantielanden.
Voordeel van de formule voor de vakantieganger is dat men vooraf weet waar men aan toe is en behalve persoonlijke uitgaven vrijwel geen verdere kosten maakt. Voordeel voor de hotelier is dat hij vooraf weet wat zijn inkomsten zijn. Deze formule is alleen winstgevend bij een groot aantal gasten waarbij het meestal om duizenden gaat. De resorts die deze formule hanteren zijn dan ook meestal groot, hebben veel faciliteiten, meerdere restaurants en zwembaden maar liggen meestal ver buiten het dorp of stad om de kosten laag te houden. De maaltijden worden massaal bereid en de (alcoholische) drankjes zijn meestal van een lokaal merk waardoor de kosten laag blijven. Wil de gast een ander merk, dan moet meestal wel betaald worden. Omdat in de landen de personeelskosten relatief laag zijn, is voor de hotelier toch winst te maken.[2]
Bronnen, noten en/of referenties
|