Andrew Odlyzko: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 12 jan 2014 03:03

Andrew Michael Odlyzko (Tarnów, Polen, 23 juli 1949) is een Pools-Amerikaans wiskundige en een voormalig leidinggevende van het Digital Technology Center van de Universiteit van Minnesota en van het Minnesota Supercomputing Instituut.

Werk in wiskunde

Odlyzko promoveerde in 1975 aan het Massachusetts Institute of Technology. Op het gebied van de wiskunde was hij actief op de gebieden van de analytische getaltheorie, numerieke getaltheorie, cryptografie, algoritmen en computationele complexiteitstheorie, combinatoriek, kansrekening en foutcorrigerende codes. In de vroege jaren 1970 was hij samen met D. Kahaner en Gian-Carlo Rota co-auteur van een van de fundamentele artikelen van de moderne umbral calculus. In 1985 weerlegde hij samen met Herman te Riele het vermoeden van Mertens. In de wiskunde is hij waarschijnlijk het meest bekend om zijn werk aan de Riemann-zèta-functie, wat leidde tot de formulering van verbeterde algoritmen, waaronder het algoritme van Odlyzko-Schönhage, en grootschalige berekeningen, die uitgebreid onderzoek stimuleerden naar verbindingen tussen de zèta-functie en de toevalsmatrix-theorie.

Zie ook

Externe links

Andrew Odlyzko: thuispagina
Digital Technology Center aan de Universiteit van Minnesota
Andrew Odlyzko, Tragic loss or good riddance? The impending demise of traditional scholarly journals
Andrew Odlyzko, Content is Not King, First Monday, Vol. 6, No. 2 (5 februari 2001).
wet van Montgomery–Odlyzko op MathWorld

Bronvermelding

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Andrew Odlyzko op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

@@ Regel 2: / Regel 2: @@
 == Werk in wiskunde ==
-Odlyzko promoveerde in 1975 aan het [[Massachusetts Institute of Technology]]. Op het gebied van de wiskunde was hij actief op de gebieden van de [[analytische getaltheorie]], [[numerieke getaltheorie]], [[cryptografie]], [[algoritme]]n en [[computationele complexiteitstheorie]], [[combinatoriek]], [[kansrekening]] en [[coderingstheorie|foutcorrigerende codes]]. In de vroege jaren 1970 was hij samen met D. Kahaner en [[Gian-Carlo Rota]]) co-auteur van een van de fundamentele artikelen van de moderne [[umbral calculus]]. In 1985 weerlegde hij samen met [[Herman te Riele]] het [[vermoeden van Mertens]]. In de wiskunde is hij waarschijnlijk het meest bekend voor zijn werk aan de [[Riemann-zèta-functie]], wat leidde tot de formulering van verbeterde [[algoritme]]n, waaronder het [[algoritme van Odlyzko-Schönhage]], en grootschalige berekeningen, die uitgebreid onderzoek stimuleerden naar verbindingen tussen de [[zèta-functie]] en de [[toevalsmatrix]]-theorie.
+Odlyzko promoveerde in 1975 aan het [[Massachusetts Institute of Technology]]. Op het gebied van de wiskunde was hij actief op de gebieden van de [[analytische getaltheorie]], [[numerieke getaltheorie]], [[cryptografie]], [[algoritme]]n en [[computationele complexiteitstheorie]], [[combinatoriek]], [[kansrekening]] en [[coderingstheorie|foutcorrigerende codes]]. In de vroege jaren 1970 was hij samen met D. Kahaner en [[Gian-Carlo Rota]] co-auteur van een van de fundamentele artikelen van de moderne [[umbral calculus]]. In 1985 weerlegde hij samen met [[Herman te Riele]] het [[vermoeden van Mertens]]. In de wiskunde is hij waarschijnlijk het meest bekend om zijn werk aan de [[Riemann-zèta-functie]], wat leidde tot de formulering van verbeterde [[algoritme]]n, waaronder het [[algoritme van Odlyzko-Schönhage]], en grootschalige berekeningen, die uitgebreid onderzoek stimuleerden naar verbindingen tussen de [[zèta-functie]] en de [[toevalsmatrix]]-theorie.
 == Zie ook ==