Lucius Julius Caesar (consul in 90 v.Chr.): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
k Robotgeholpen doorverwijzing: Festus - Koppeling(en) gewijzigd naar Festus (historicus) |
||
| Regel 8: | Regel 8: | ||
Hij werd tot ''[[praetor]]'' voor het jaar [[94 v.Chr.]] verkozen, zonder eerst ''[[quaestor (Rome)|quaestor]]'' of ''[[aedilis curulis]]'' te zijn geweest. Later werd hij als ''[[proconsul]]'' naar [[Macedonië (Romeinse provincie)|Macedonia]] gestuurd. |
Hij werd tot ''[[praetor]]'' voor het jaar [[94 v.Chr.]] verkozen, zonder eerst ''[[quaestor (Rome)|quaestor]]'' of ''[[aedilis curulis]]'' te zijn geweest. Later werd hij als ''[[proconsul]]'' naar [[Macedonië (Romeinse provincie)|Macedonia]] gestuurd. |
||
Tijdens zijn consulaat vocht hij meestal zonder veel succes tegen [[Marius Egnatius]] en andere veldheren van de Italische bondgenoten ([[Socii]]), vooral bij [[Acerrae]] in Campanië.<ref>[[Appianus]], ''De bellis civilibus'' I 40-42, 45; [[Velleius Paterculus]], ''Historia Romana'' II 15, [[Titus Livius]], ''Epitome'' 73; [[Plinius maior]], ''[[Naturalis Historia]]'' II 98; [[Julius Obsequens]], ''Ab anno urbis conditae dv prodigiorum liber'' 115; [[Marcus Tullius Cicero|Cicero]], ''De divinatione'' I 2, ''Pro Font.'' 15, ''Pro Planc.'' 21; [[Florus (historicus)|Florus]], ''Epitome'' III 18 § 12; [[Orosius]], ''Historiae adversum paganos'' V 18.</ref> Daarop stelde hij een wet (''[[Lex Iulia de civitate Latinis danda]]'') voor ter verhouding van de afval van de bondgenoten.<ref>Appianus, ''De bellis civilibus'' I 49; Cicero, ''Pro Balb.'' 8; Velleius Paterculus, ''Historia Romana'' II 16, 20; [[Aulus Gellius]], ''Noctes Atticae'' IV 3.</ref> Na zijn consulaat werd hij samen met [[Publius Licinius Crassus Dives]] in [[89 v.Chr.]] tot ''[[censor (Rome)|censor]]'' aangesteld,<ref>Cicero, ''Pro Archia poeta'' 5; Plinius maior, ''Naturalis Historia'' XIII 24, XIV 95; [[Festus]], ''Breviarium rerum gestarum populi Romani''.</ref> als zodanig trachtte hij aan de weelde door een wet paal en perk te stellen.<ref>Appianus, ''De bellis civilibus'' I 49; Plinius maior, ''Naturalis Historia'' XIII 24, XIV 95; Velleius Paterculus, ''Historia Romana'' II 20.</ref> |
Tijdens zijn consulaat vocht hij meestal zonder veel succes tegen [[Marius Egnatius]] en andere veldheren van de Italische bondgenoten ([[Socii]]), vooral bij [[Acerrae]] in Campanië.<ref>[[Appianus]], ''De bellis civilibus'' I 40-42, 45; [[Velleius Paterculus]], ''Historia Romana'' II 15, [[Titus Livius]], ''Epitome'' 73; [[Plinius maior]], ''[[Naturalis Historia]]'' II 98; [[Julius Obsequens]], ''Ab anno urbis conditae dv prodigiorum liber'' 115; [[Marcus Tullius Cicero|Cicero]], ''De divinatione'' I 2, ''Pro Font.'' 15, ''Pro Planc.'' 21; [[Florus (historicus)|Florus]], ''Epitome'' III 18 § 12; [[Orosius]], ''Historiae adversum paganos'' V 18.</ref> Daarop stelde hij een wet (''[[Lex Iulia de civitate Latinis danda]]'') voor ter verhouding van de afval van de bondgenoten.<ref>Appianus, ''De bellis civilibus'' I 49; Cicero, ''Pro Balb.'' 8; Velleius Paterculus, ''Historia Romana'' II 16, 20; [[Aulus Gellius]], ''Noctes Atticae'' IV 3.</ref> Na zijn consulaat werd hij samen met [[Publius Licinius Crassus Dives]] in [[89 v.Chr.]] tot ''[[censor (Rome)|censor]]'' aangesteld,<ref>Cicero, ''Pro Archia poeta'' 5; Plinius maior, ''Naturalis Historia'' XIII 24, XIV 95; [[Festus (historicus)|Festus]], ''Breviarium rerum gestarum populi Romani''.</ref> als zodanig trachtte hij aan de weelde door een wet paal en perk te stellen.<ref>Appianus, ''De bellis civilibus'' I 49; Plinius maior, ''Naturalis Historia'' XIII 24, XIV 95; Velleius Paterculus, ''Historia Romana'' II 20.</ref> |
||
In de onlusten van het jaar [[87 v.Chr.]] werd hij door aanhanger van [[Gaius Marius]] vermoord.<ref>Appianus, ''De bellis civilibus'' I 72; [[Asconius Pedianus]], ad ''pro Scauro'' (p. 24, ed. Orellana); [[Valerius Maximus]], ''Facta et dicta memorabilia'' IX 2 § 2, Cicero, ''De Oratione'' III 3, 10, ''Tuscul.'' V 19. Vgl. Florus, ''Epitome'' III 21 § 14.</ref> |
In de onlusten van het jaar [[87 v.Chr.]] werd hij door aanhanger van [[Gaius Marius]] vermoord.<ref>Appianus, ''De bellis civilibus'' I 72; [[Asconius Pedianus]], ad ''pro Scauro'' (p. 24, ed. Orellana); [[Valerius Maximus]], ''Facta et dicta memorabilia'' IX 2 § 2, Cicero, ''De Oratione'' III 3, 10, ''Tuscul.'' V 19. Vgl. Florus, ''Epitome'' III 21 § 14.</ref> |
||
Versie van 23 feb 2014 13:41
Lucius Iulius Caesar (ca. 135 – 87 v.Chr.) was consul in 90 v.Chr., samen met Publius Rutilius Lupus.
Leven
Lucius werd geboren als zoon van Lucius Sext. f. Iulius Caesar en Poppilia.
Hij begon zijn politieke carrière met zijn medewerking aan de ondergang van de tribunus plebis Lucius Appuleius Saturninus in 100 v.Chr.
Hij werd tot praetor voor het jaar 94 v.Chr. verkozen, zonder eerst quaestor of aedilis curulis te zijn geweest. Later werd hij als proconsul naar Macedonia gestuurd.
Tijdens zijn consulaat vocht hij meestal zonder veel succes tegen Marius Egnatius en andere veldheren van de Italische bondgenoten (Socii), vooral bij Acerrae in Campanië.[1] Daarop stelde hij een wet (Lex Iulia de civitate Latinis danda) voor ter verhouding van de afval van de bondgenoten.[2] Na zijn consulaat werd hij samen met Publius Licinius Crassus Dives in 89 v.Chr. tot censor aangesteld,[3] als zodanig trachtte hij aan de weelde door een wet paal en perk te stellen.[4]
In de onlusten van het jaar 87 v.Chr. werd hij door aanhanger van Gaius Marius vermoord.[5]
Familie
Hij had een broer, Gaius Iulius Caesar Strabo Vopiscus genaamd. Hij had een zoon, Lucius Iulius Caesar (die consul zou zijn in 64 v.Chr.) en een dochter Iulia Antonia, die zou huwen met Marcus Antonius Creticus en met hem onder andere de beroemde Marcus Antonius als zoon zou krijgen.
Noten
- ↑ Appianus, De bellis civilibus I 40-42, 45; Velleius Paterculus, Historia Romana II 15, Titus Livius, Epitome 73; Plinius maior, Naturalis Historia II 98; Julius Obsequens, Ab anno urbis conditae dv prodigiorum liber 115; Cicero, De divinatione I 2, Pro Font. 15, Pro Planc. 21; Florus, Epitome III 18 § 12; Orosius, Historiae adversum paganos V 18.
- ↑ Appianus, De bellis civilibus I 49; Cicero, Pro Balb. 8; Velleius Paterculus, Historia Romana II 16, 20; Aulus Gellius, Noctes Atticae IV 3.
- ↑ Cicero, Pro Archia poeta 5; Plinius maior, Naturalis Historia XIII 24, XIV 95; Festus, Breviarium rerum gestarum populi Romani.
- ↑ Appianus, De bellis civilibus I 49; Plinius maior, Naturalis Historia XIII 24, XIV 95; Velleius Paterculus, Historia Romana II 20.
- ↑ Appianus, De bellis civilibus I 72; Asconius Pedianus, ad pro Scauro (p. 24, ed. Orellana); Valerius Maximus, Facta et dicta memorabilia IX 2 § 2, Cicero, De Oratione III 3, 10, Tuscul. V 19. Vgl. Florus, Epitome III 21 § 14.
Referenties
- J. Lendering, art. Lucius Julius Caesar, Livius.org (2004, 2010).
- art. Julii, Caesares (2), in F. Lübker - trad. ed. J.D. van Hoëvell, Classisch Woordenboek van Kunsten en Wetenschappen, Dordrecht, 1858, p. 490.
| Voorganger: Sextus Iulius Caesar en Lucius Marcius Philippus |
Romeins consul samen met Publius Rutilius Lupus 90 v.Chr. |
Opvolger: Gnaeus Pompeius Strabo en Lucius Porcius Cato |