Bernabò Visconti: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerkingNieuwere bewerking →
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 2: Regel 2:
[[File:Monument to Bernabò Visconti (Milan) 01.JPG|thumb|right|250px|Standbeeld van Bernabò Visconti]]
[[File:Monument to Bernabò Visconti (Milan) 01.JPG|thumb|right|250px|Standbeeld van Bernabò Visconti]]
'''Bernabò Visconti''' ([[Milaan (stad)|Milaan]], ca. [[1319]]/[[1322]] – [[Trezzo sull'Adda]], [[18 december]] [[1385]]) was (mede)[[Heer (leenman)|heer]] van Milaan van [[1349]] tot zijn dood. Hij was een zoon van Stefano Visconti en diens vrouw Valentina Doria.
'''Bernabò Visconti''' ([[Milaan (stad)|Milaan]], ca. [[1319]]/[[1322]] – [[Trezzo sull'Adda]], [[18 december]] [[1385]]) was (mede)[[Heer (leenman)|heer]] van Milaan van [[1349]] tot zijn dood. Hij was een zoon van Stefano Visconti en diens vrouw Valentina Doria.

==Levensloop==
==Levensloop==
Samen met zijn broers [[Matteo II Visconti|Matteo II]] en [[Galeazzo II Visconti|Galeazzo II]] volgde hij zijn oom Luchino en na hem aartsbisschop Giovanni Visconti op als heer van Milaan, nadat ze de zoon vanLuchino, ook Luchino geheten, als opvolger buitenspel hadden gezet op verdenking een onwettig kind te zijn.
Samen met zijn broers [[Matteo II Visconti|Matteo II]] en [[Galeazzo II Visconti|Galeazzo II]] volgde hij zijn oom Luchino en na hem aartsbisschop Giovanni Visconti op als heer van Milaan, nadat ze de zoon van Luchino, ook Luchino geheten, als opvolger buitenspel hadden gezet op verdenking een onwettig kind te zijn.


Hij bleef zijn ganse leven oorlog voeren. Om te beginnen voor de herovering van [[Bologna]] die hem door [[Giovanni Visconti d'Oleggio]] was ontnomen. Hij verloor telkens en haastte zich om vrede te sluiten, maar alleen maar om een paar jaar later weer in de aanval te gaan. Volgende oorlogen werden genoteerd:
Hij bleef zijn hele leven oorlog voeren. Om te beginnen voor de herovering van [[Bologna (stad)|Bologna]] die hem door [[Giovanni Visconti d'Oleggio]] was ontnomen. Hij verloor telkens en haastte zich om vrede te sluiten, maar alleen maar om een paar jaar later weer in de aanval te gaan. Volgende oorlogen werden genoteerd:
* 1356: eerste oorlog tegen d'Oleggio, vrede gesloten op 8 juni 1358,
* 1356: eerste oorlog tegen d'Oleggio, vrede gesloten op 8 juni 1358;
* 1358: nieuwe vijandelijkheden, vrede gesloten op 5 maart 1364,
* 1358: nieuwe vijandelijkheden, vrede gesloten op 5 maart 1364;
* 1366: nieuwe oorlog, vrede gesloten februari 1369,
* 1366: nieuwe oorlog, vrede gesloten februari 1369;
* 1370: nieuwe oorlog, poging Modena in te nemen, vrede einde 1370,
* 1370: nieuwe oorlog, poging Modena in te nemen, vrede einde 1370;
* 1371: nieuwe oorlog, naar aanleiding van de verwerving van Reggio,
* 1371: nieuwe oorlog, naar aanleiding van de verwerving van Reggio;
* 1375: nieuwe oorlog, de oorlog van de Florentijnen tegen de Kerkelijke Staten,
* 1375: nieuwe oorlog, de oorlog van de Florentijnen tegen de Kerkelijke Staten;
* 1378: nieuwe oorlog, tegen het geslacht de la Scala, waar zijn vrouw toe behoorde,
* 1378: nieuwe oorlog, tegen het geslacht de la Scala, waar zijn vrouw toe behoorde;
* 1379: nieuwe oorlog, tegen de Genuezen.
* 1379: nieuwe oorlog, tegen de Genuezen.


Toen zijn broers in respectievelijk [[1355]] en [[1378]] overleden, probeerde hij de alleenheerschappij over de stad te krijgen. Hij werd hierin bestreden door zijn neef en schoonzoon [[Gian Galeazzo Visconti|Gian Galeazzo]], zoon en opvolger van Galeazzo II. Deze won het pleit in 1385, liet zijn oom arresteren en opsluiten in Milaan. Het was slechts bij de derde vergiftigingspoging dat hij de geest gaf.
Toen zijn broers in respectievelijk 1355 en 1378 overleden, probeerde hij de alleenheerschappij over de stad te krijgen. Hij werd hierin bestreden door zijn neef en schoonzoon [[Gian Galeazzo Visconti|Gian Galeazzo]], zoon en opvolger van Galeazzo II. Deze won het pleit in 1385, liet zijn oom arresteren en opsluiten in Milaan. Het was slechts bij de derde vergiftigingspoging dat hij de geest gaf.


Bernabò huwde op [[27 september]] [[1350]] in [[Verona (stad)|Verona]] met Beatrice della Scala († Milaan [[18 juni]] [[1384]]), dochter van Mastino II, heer van Verona en [[Vicenza (stad)|Vicenza]]. Zij kregen 15 kinderen:
Bernabò huwde op 27 september 1350 in [[Verona (stad)|Verona]] met Beatrice della Scala († Milaan, [[18 juni]] [[1384]]), dochter van Mastino II, heer van Verona en [[Vicenza (stad)|Vicenza]]. Zij kregen 15 kinderen:
*[[Taddea Visconti|Taddea]] (ca [[1351]] – [[1381]]); ∞ ([[1364]]) [[hertog]] [[Stefanus III van Beieren]] ([[1337]] – [[1413]])
*[[Taddea Visconti|Taddea]] (ca. [[1351]] – [[1381]]); ∞ ([[1364]]) [[hertog]] [[Stefanus III van Beieren]] ([[1337]] – [[1413]]);
*[[Verde Visconti|Verde]] (ca [[1352]] – [[1414]]); ∞ ([[1365]]) [[Leopold III van Oostenrijk (1351-1386)|Leopold III van Oostenrijk]] ([[1351]] – [[1386]]), hertog van [[Stiermarken (hertogdom)|Stiermarken]] en [[Lijst van heersers van Karinthië|Karinthië]]
*[[Verde Visconti|Verde]] (ca. [[1352]] – [[1414]]); ∞ ([[1365]]) [[Leopold III van Oostenrijk (1351-1386)|Leopold III van Oostenrijk]] ([[1351]] – [[1386]]), hertog van [[Stiermarken (hertogdom)|Stiermarken]] en [[Lijst van heersers van Karinthië|Karinthië]];
*[[Marco Visconti|Marco]] ([[1353]] – [[1382]]); ∞ ([[1367]]) [[Isabella van Beieren (1361-1382)|Isabella van Beieren-Landshut]] ([[1361]] – [[1382]])
*[[Marco Visconti|Marco]] ([[1353]] – [[1382]]); ∞ ([[1367]]) [[Isabella van Beieren (1361-1382)|Isabella van Beieren-Landshut]] ([[1361]] – [[1382]]);
*[[Valentina Visconti (1357 - 1393)|Valentina]] (ca [[1357]] – [[1393]]); ∞ ([[1378]]) [[Koning (titel)|koning]] [[Peter II van Cyprus]] (ca [[1354]] – [[1382]])
*[[Valentina Visconti (1357 - 1393)|Valentina]] (ca [[1357]] – [[1393]]); ∞ ([[1378]]) [[Koning (titel)|koning]] [[Peter II van Cyprus]] (ca [[1354]] – [[1382]]);
*[[Ludovico Visconti|Ludovico]] ([[1358]] – [[1404]]); ∞ ([[1381]]) [[Violante Visconti]] ([[1354]] – [[1386]])
*[[Ludovico Visconti|Ludovico]] ([[1358]] – [[1404]]); ∞ ([[1381]]) [[Violante Visconti]] ([[1354]] – [[1386]]);
*[[Carlo Visconti|Carlo]] ([[1359]] – [[1403]]); ∞ ([[1382]]) [[Beatrix van Armagnac]]
*[[Carlo Visconti|Carlo]] ([[1359]] – [[1403]]); ∞ ([[1382]]) [[Beatrix van Armagnac]];
*[[Antonia Visconti|Antonia]] (ca [[1360]] – [[1405]]); ∞ ([[1380]]) graaf [[Everhard III van Württemberg (graaf)|Everhard III van Württemberg]] ([[1364]] – [[1417]])
*[[Antonia Visconti|Antonia]] (ca. [[1360]] – [[1405]]); ∞ ([[1380]]) graaf [[Everhard III van Württemberg (graaf)|Everhard III van Württemberg]] ([[1364]] – [[1417]]);
*[[Caterina Visconti|Caterina]] (ca [[1361]] – [[1404]]); ∞ (1380) [[Gian Galeazzo Visconti]] ([[1351]] – [[1402]])
*[[Caterina Visconti|Caterina]] (ca. [[1361]] – [[1404]]); ∞ (1380) [[Gian Galeazzo Visconti]] ([[1351]] – [[1402]]);
*[[Agnese Visconti|Agnese]] (ca [[1362]] – [[1391]]); ∞ (1380) [[Francesco I Gonzaga]] ([[1366]] – [[1407]])
*[[Agnese Visconti|Agnese]] (ca. [[1362]] – [[1391]]); ∞ (1380) [[Francesco I Gonzaga]] ([[1366]] – [[1407]]);
*[[Rodolfo Visconti|Rodolfo]] (ca [[1364]] – [[1389]])
*[[Rodolfo Visconti|Rodolfo]] (ca. [[1364]] – [[1389]]);
*[[Maddalena Visconti|Maddalena]] ([[1366]] – [[1404]]); ∞ ([[1381]]) hertog [[Frederik van Beieren|Frederik van Beieren-Landshut]] ([[1339]] – [[1393]])
*[[Maddalena Visconti|Maddalena]] ([[1366]] – [[1404]]); ∞ ([[1381]]) hertog [[Frederik van Beieren|Frederik van Beieren-Landshut]] ([[1339]] – [[1393]]);
*[[Anglesia Visconti|Anglesia]] ([[1368]] – [[1439]]); ∞ ([[1400]]) koning [[Janus van Cyprus]] ([[1374]] – [[1432]])
*[[Anglesia Visconti|Anglesia]] ([[1368]] – [[1439]]); ∞ ([[1400]]) koning [[Janus van Cyprus]] ([[1374]] – [[1432]]);
*Gianmastino ([[1370]] – [[Bergamo (stad)|Bergamo]] [[19 juni]] [[1405]]), heer van Bergamo, Valcamonica en Ghiaradadda
*Gianmastino ([[1370]] – [[Bergamo (stad)|Bergamo]] [[19 juni]] [[1405]]), heer van Bergamo, Valcamonica en Ghiaradadda;
*[[Lucia Visconti|Lucia]] ([[1372]] – [[1424]]); ∞ I Koenraad VII van Grüningen († [[1403]]), graaf van [[Landau in der Pfalz]]; ∞ II ([[1407]]) [[Edmund Holland, 4e graaf van Kent|Edmund Holland]] ([[1383]] – [[1407]]), 4e graaf van Kent
*[[Lucia Visconti|Lucia]] ([[1372]] – [[1424]]); ∞ I Koenraad VII van Grüningen († [[1403]]), graaf van [[Landau in der Pfalz]]; ∞ II ([[1407]]) [[Edmund Holland, 4e graaf van Kent|Edmund Holland]] ([[1383]] – [[1407]]), 4e graaf van Kent;
*[[Elisabetta Visconti|Elisabetta]] ([[1374]] – [[1432]]); ∞ ([[1395]]) hertog [[Ernst van Beieren (1373-1438)|Ernst van Beieren-München]] ([[1373]] – [[1438]])
*[[Elisabetta Visconti|Elisabetta]] ([[1374]] – [[1432]]); ∞ ([[1395]]) hertog [[Ernst van Beieren (1373-1438)|Ernst van Beieren-München]] ([[1373]] – [[1438]]).


Daarnaast had hij nog zeker 18 kinderen bij verschillende [[maîtresse]]s.
Daarnaast had hij nog zeker 18 kinderen bij verschillende [[maîtresse]]s.

==Literatuur==
==Literatuur==
* ''Biographie universelle ancienne et moderne'', Brussel, 1843-1847.
* ''Biographie universelle ancienne et moderne'', Brussel, 1843-1847.
* Guido LOPEZ, ''I signori di Milano: dai Visconti agli Sforza'', Roma 2003 ISBN 978-88-541-1440-1
* Guido LOPEZ, ''I signori di Milano: dai Visconti agli Sforza'', Roma 2003 ISBN 978-88-541-1440-1


{{Commonscat|Bernabò Visconti}}
{{Commonscat|Bernabo Visconti}}


[[Categorie:Heer van Milaan]]
[[Categorie:Heer van Milaan]]

Versie van 25 jun 2014 20:20

Bernabò Visconti
Standbeeld van Bernabò Visconti

Bernabò Visconti (Milaan, ca. 1319/1322 – Trezzo sull'Adda, 18 december 1385) was (mede)heer van Milaan van 1349 tot zijn dood. Hij was een zoon van Stefano Visconti en diens vrouw Valentina Doria.

Levensloop

Samen met zijn broers Matteo II en Galeazzo II volgde hij zijn oom Luchino en na hem aartsbisschop Giovanni Visconti op als heer van Milaan, nadat ze de zoon van Luchino, ook Luchino geheten, als opvolger buitenspel hadden gezet op verdenking een onwettig kind te zijn.

Hij bleef zijn hele leven oorlog voeren. Om te beginnen voor de herovering van Bologna die hem door Giovanni Visconti d'Oleggio was ontnomen. Hij verloor telkens en haastte zich om vrede te sluiten, maar alleen maar om een paar jaar later weer in de aanval te gaan. Volgende oorlogen werden genoteerd:

  • 1356: eerste oorlog tegen d'Oleggio, vrede gesloten op 8 juni 1358;
  • 1358: nieuwe vijandelijkheden, vrede gesloten op 5 maart 1364;
  • 1366: nieuwe oorlog, vrede gesloten februari 1369;
  • 1370: nieuwe oorlog, poging Modena in te nemen, vrede einde 1370;
  • 1371: nieuwe oorlog, naar aanleiding van de verwerving van Reggio;
  • 1375: nieuwe oorlog, de oorlog van de Florentijnen tegen de Kerkelijke Staten;
  • 1378: nieuwe oorlog, tegen het geslacht de la Scala, waar zijn vrouw toe behoorde;
  • 1379: nieuwe oorlog, tegen de Genuezen.

Toen zijn broers in respectievelijk 1355 en 1378 overleden, probeerde hij de alleenheerschappij over de stad te krijgen. Hij werd hierin bestreden door zijn neef en schoonzoon Gian Galeazzo, zoon en opvolger van Galeazzo II. Deze won het pleit in 1385, liet zijn oom arresteren en opsluiten in Milaan. Het was slechts bij de derde vergiftigingspoging dat hij de geest gaf.

Bernabò huwde op 27 september 1350 in Verona met Beatrice della Scala († Milaan, 18 juni 1384), dochter van Mastino II, heer van Verona en Vicenza. Zij kregen 15 kinderen:

Daarnaast had hij nog zeker 18 kinderen bij verschillende maîtresses.

Literatuur

  • Biographie universelle ancienne et moderne, Brussel, 1843-1847.
  • Guido LOPEZ, I signori di Milano: dai Visconti agli Sforza, Roma 2003 ISBN 978-88-541-1440-1
Zie de categorie Bernabo Visconti van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bernabò_Visconti&oldid=41570162"