Revolutionair Socialistische Partij: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
El-Voederbietel (overleg | bijdragen)
El-Voederbietel (overleg | bijdragen)
Regel 17: Regel 17:
De Revolutionaire Socialistische Partij hield in 1939 verloor steeds meer leden en hield helemaal op te bestaan na interne meningsverschillen over de Vierde Internationale stapte [[Georges Vereeken]] uit de partij om de splintergroep [[Contre le Courant]] op te richten.
De Revolutionaire Socialistische Partij hield in 1939 verloor steeds meer leden en hield helemaal op te bestaan na interne meningsverschillen over de Vierde Internationale stapte [[Georges Vereeken]] uit de partij om de splintergroep [[Contre le Courant]] op te richten.


Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] werd door ex-leden een verzetsgroep opgericht met dezelfde naam. De groep trachte ook terug een arbeidersbeweging te worden, maar zonder veel succes. Tijdens de inval in Rusland verhoogde de Duitse bezetter de vervolging van [[communisme|communisten]] en verschillende kopmannen van de RSP werden gearresteerd en gedeporteerd. [[Léon Lesoil]] overleefde de deportatie niet, terwijl ook veel gewone leden het leven lieten tijdens de oorlog. De partij, die voor de oorlog al een kleine splinterfratie was geworden, kwam dit verlies niet meer te boven.
Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] werd door ex-leden een verzetsgroep opgericht met dezelfde naam. De groep trachte ook terug een arbeidersbeweging te worden, maar zonder veel succes. Tijdens de inval in Rusland verhoogde de Duitse bezetter de vervolging van [[communisme|communisten]] en verschillende kopmannen van de RSP werden gearresteerd en gedeporteerd. [[Léon Lesoil]] overleefde de deportatie niet, terwijl ook veel gewone leden het leven lieten tijdens de oorlog. De partij, die voor de oorlog al een minipartij was geworden, kwam dit verlies niet meer te boven.


Het trotskistische gedachtengoed van de partij bleef verder leven via [[Ernest Mandel]], die in 1939 als zestienjarige lid was geworden, en na de oorlog mee de ideologische basis van het Belgische trotskisme van na de Tweede wereldoorlog, en er zo onder meer de basis legde voor het oprichten van de [[Revolutionaire Arbeidersliga]] in 1971.<ref>[http://www.ethesis.net/radicaal-links/radicaal-links.pdf De verdeeldheid van radicaal-links in Vlaanderen. De praktische- en strategische breuklijnen tussen de KPB, de RAL en AMADA tussen 1969 en 1972], ''Dries Van Herrewegen, Masterproef aangeboden binnen de opleiding
Het trotskistische gedachtengoed van de partij bleef verder leven via [[Ernest Mandel]], die in 1939 als zestienjarige lid was geworden, en na de oorlog mee de ideologische basis van het Belgische trotskisme van na de Tweede wereldoorlog, en er zo onder meer de basis legde voor het oprichten van de [[Revolutionaire Arbeidersliga]] in 1971.<ref>[http://www.ethesis.net/radicaal-links/radicaal-links.pdf De verdeeldheid van radicaal-links in Vlaanderen. De praktische- en strategische breuklijnen tussen de KPB, de RAL en AMADA tussen 1969 en 1972], ''Dries Van Herrewegen, Masterproef aangeboden binnen de opleiding

Versie van 1 feb 2016 02:25

De Revolutionair Socialistische Partij' was een Belgische trotskistische politieke partij.

Voorgeschiedenis

In 1928 zette de Kommunistische Partij van België (KBP) de trotskisten binnen de KPB uit de partij. Deze strekking richtte vervolgens naar Trotski's voorbeeld de Linkse Oppositie op.

Uit entristische overwegingen traden deze leden, met uitzondering van de Spartacus-groep rond Georges Vereeken, later toe tot de Belgische Werklieden Partij (BWP) onder de naam Action Socialiste Révolutionnaire (ASR).Tot ongenoegen van de BWP-leiding spraak de ASR zich uit voor de vorming van een Vierde Internationale.

Toen ASR-voorman Walter Dauge in 1936 weigerde het partijprogramma van de BWP te ondertekenen, werd hij uit de partij gezet en met hem iedereen die het niet met hem eens was. Verschillende vakbondsleden, soms hele vaksbondsleden werden niet enkel uit de BWP gezet, en meteen ook uit het Algemeen Belgisch Vakverbond. Opgemerkt moet worden dat verschillende trotskisten wel degelijk lid bleven van de BWP.

Tijdens de Belgische verkiezingen 1936 kwam de ASR op als onafhankelijke partij, gesteund door Vereekens Spartacus-groep. Waar ze geen lijsten kreeg samengesteld, riep de ASR op te stemmen voor de BWP (en dus niet voor de Kommunistische Partij van België). De ASR haalde tijdens de verkiezingen nergens signifiante successen.

Revolutionair Socialistische Partij

Door de verkiezingsuitslag herenigden de ASR en de Spartacus-groep, en op 11 oktober 1936 werd de Revolutionair Socialistische Partij gesticht, die zowel in Vlaanderen als Wallonië actief was, met een duidelijk overwicht voor de Waalse zijde. Op haar hoogtepunt had de partij ongeveer 800 leden.

De partij hield een strak-dogmatische koers aan en sprak zich onder meer uit tegen de (nochtans eveneens trotskistische) Spaanse Partido Obrero de Unificación Marxista (POUM) in de Spaanse burgeroorlog, omdat ze de POUM te reformistisch vond. Onder meer omwille van dit standpunt

De Revolutionaire Socialistische Partij hield in 1939 verloor steeds meer leden en hield helemaal op te bestaan na interne meningsverschillen over de Vierde Internationale stapte Georges Vereeken uit de partij om de splintergroep Contre le Courant op te richten.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd door ex-leden een verzetsgroep opgericht met dezelfde naam. De groep trachte ook terug een arbeidersbeweging te worden, maar zonder veel succes. Tijdens de inval in Rusland verhoogde de Duitse bezetter de vervolging van communisten en verschillende kopmannen van de RSP werden gearresteerd en gedeporteerd. Léon Lesoil overleefde de deportatie niet, terwijl ook veel gewone leden het leven lieten tijdens de oorlog. De partij, die voor de oorlog al een minipartij was geworden, kwam dit verlies niet meer te boven.

Het trotskistische gedachtengoed van de partij bleef verder leven via Ernest Mandel, die in 1939 als zestienjarige lid was geworden, en na de oorlog mee de ideologische basis van het Belgische trotskisme van na de Tweede wereldoorlog, en er zo onder meer de basis legde voor het oprichten van de Revolutionaire Arbeidersliga in 1971.[1][2][3][4]