Wolfgang Streeck: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
FNAS (overleg | bijdragen)
Gekochte tijd toegevoegd.
FNAS (overleg | bijdragen)
Uitgebreid op basis van een interview in de Groene.
Regel 3: Regel 3:


== Loopbaan ==
== Loopbaan ==
Streeck studeerde sociologie, aanvankelijk te [[Universiteit van Frankfurt|Frankfurt]], daarna te [[Columbia-universiteit|New York]], waar hij zijn belangrijkste leermeester vond in de figuur van [[Amitai Etzioni]].<ref>{{Citeer web|url=http://www.mpifg.de/aktuelles/forschung/portrait/portrait_streeck.asp|titel=Wolfgang Streeck: Ein vernünftiger Linker|bezochtdatum=2015-07-22|auteur=Rainer Hank|datum=2014-10-26|uitgever=Max-Planck-Institut für Gesellschaftsforschung (oorspr. ''[[Frankfurter Allgemeine Zeitung]]'')}}</ref> Na zijn studie was Streeck als wetenschappelijk medewerker verbonden was aan de [[Westfaalse Wilhelms-Universiteit|Universiteit van Münster]]. Op zijn promotie te Frankfurt (1980) volgde in 1986 een [[habilitatie]] te [[Universiteit Bielefeld|Bielefeld]]. Als student was Streeck actief lid van de [[Sozialistischer Hochschulbund|Sociaaldemocratische Hogeschoolbond]] (SHB) en medeoprichter van het [[Sozialistisches Büro|Socialistisch Bureau]] te [[Offenbach am Main|Offenbach]]. Tussen 1980 en 1988 was hij ''Senior Research Fellow'' van het [[Wissenschaftszentrum Berlin für Sozialforschung]]. Daarna (1988–1995) bekleedde hij een [[leerstoel]] sociologie en [[arbeidsverhoudingen]] aan de [[Universiteit van Wisconsin–Madison]].
Streeck studeerde sociologie, aanvankelijk te [[Universiteit van Frankfurt|Frankfurt]], daarna te [[Columbia-universiteit|New York]], waar hij zijn belangrijkste leermeester vond in de figuur van [[Amitai Etzioni]].<ref>{{Citeer web|url=http://www.mpifg.de/aktuelles/forschung/portrait/portrait_streeck.asp|titel=Wolfgang Streeck: Ein vernünftiger Linker|bezochtdatum=2015-07-22|auteur=Rainer Hank|datum=2014-10-26|uitgever=Max-Planck-Institut für Gesellschaftsforschung (oorspr. ''[[Frankfurter Allgemeine Zeitung]]'')}}</ref> Na zijn studie was Streeck als wetenschappelijk medewerker verbonden was aan de [[Westfaalse Wilhelms-Universiteit|Universiteit van Münster]]. Op zijn promotie te Frankfurt (1980) volgde in 1986 een [[habilitatie]] te [[Universiteit Bielefeld|Bielefeld]]. Als student was Streeck actief lid van de [[Sozialistischer Hochschulbund|Sociaaldemocratische Hogeschoolbond]] (SHB) en medeoprichter van het [[Sozialistisches Büro|Socialistisch Bureau]] te [[Offenbach am Main|Offenbach]].

Tussen 1980 en 1988 was hij ''Senior Research Fellow'' van het [[Wissenschaftszentrum Berlin für Sozialforschung]]. Daarna (1988–1995) bekleedde hij een [[leerstoel]] sociologie en [[arbeidsverhoudingen]] aan de [[Universiteit van Wisconsin–Madison]]. Eveneens in deze periode werkte Streeck samen met vakbonden aan voorstellen om een sociaal [[Europese Unie|Europa]] tot stand te brengen, naar eigen zeggen geheel tevergeefs.<ref name=":0">{{Citeer web|url=http://www.groene.nl/artikel/ja-ik-ben-ook-woedend|titel=‘Ja, ik ben ook woedend’|bezochtdatum=2016-07-25|auteur=|datum=2013-09-04|werk=De Groene Amsterdammer|uitgever=}}</ref>


In 1995 werd Streeck benoemd tot directeur van het Max Planck Instituut voor Sociale Wetenschappen (''Max-Planck-Institut für Gesellschaftsforschung''). Op 31 oktober 2014 ging hij met emeritaat. Daarnaast was hij sinds 1998 lid van de [[Berlijns-Brandenburgse Academie van Wetenschappen]] en sinds 1999 hoogleraar sociologie te Keulen. In 2016 trad hij toe tot de [[British Academy]].
In 1995 werd Streeck benoemd tot directeur van het Max Planck Instituut voor Sociale Wetenschappen (''Max-Planck-Institut für Gesellschaftsforschung''). Op 31 oktober 2014 ging hij met emeritaat. Daarnaast was hij sinds 1998 lid van de [[Berlijns-Brandenburgse Academie van Wetenschappen]] en sinds 1999 hoogleraar sociologie te Keulen. In 2016 trad hij toe tot de [[British Academy]].
Regel 10: Regel 12:
In zijn werk richt Streeck zich vooral op problemen van politieke en economische aard, evenals op de wisselwerking tussen die beide, waarbij hij zich bedient van een historisch-vergelijkende aanpak.
In zijn werk richt Streeck zich vooral op problemen van politieke en economische aard, evenals op de wisselwerking tussen die beide, waarbij hij zich bedient van een historisch-vergelijkende aanpak.


In 2015 verscheen Streecks boek ''Gekochte tijd: De uitgestelde crisis van het democratisch kapitalisme'' in Nederlandse vertaling (oorspronkelijk getiteld ''Gekaufte Zeit'', uitg. Suhrkamp, 2013). In dit boek beschouwt hij de [[kredietcrisis]] en aanverwante verschijnselen als de jongste in een reeks crises die het westerse [[kapitalisme]] sinds de jaren '70 treffen, die uiteindelijk tot gevolg hebben dat kapitalisme en [[democratie]] elkaar niet meer verdragen. Staten, aldus Streeck, hebben de gevolgen van deze crises telkens uitgesteld door "tijd te kopen" (met geleend geld) en zo de financiële sector een ongekende machtspositie verschaft.<ref>{{Citeer web|url=http://www.deutschlandradiokultur.de/wenn-kapitalismus-und-demokratie-sich-trennen-muessen.950.de.html?dram:article_id=239180|titel=- Wenn Kapitalismus und Demokratie sich trennen müssen|bezochtdatum=2016-07-25|auteur=|datum=2013-10-3|uitgever=Deutschlandradio Kultur|taal=de-DE}}</ref> [[Jürgen Habermas]] vergeleek het boek met [[De:Der achtzehnte Brumaire des Louis Bonaparte|De 18e Brumaire van Lodewijk Napoleon]], maar verweet Streeck ook een nostalgisch verlangen naar Europese ''kleinstaaterei''.<ref>{{Citeer web|url=https://www.blaetter.de/archiv/jahrgaenge/2013/mai/demokratie-oder-kapitalismus|titel=Demokratie oder Kapitalismus?|bezochtdatum=2016-07-25|auteur=|achternaam=Habermas|voornaam=Jürgen|datum=2013-05|werk=Blätter für deutsche und internationale Politik|uitgever=|paginas=59–70}}</ref>
In 2015 verscheen Streecks boek ''Gekochte tijd: De uitgestelde crisis van het democratisch kapitalisme'' in Nederlandse vertaling (oorspronkelijk getiteld ''Gekaufte Zeit'', uitg. Suhrkamp, 2013). In dit boek beschouwt hij de [[kredietcrisis]] en aanverwante verschijnselen als de jongste in een reeks crises die het westerse [[kapitalisme]] sinds de jaren '70 treffen, die uiteindelijk tot gevolg hebben dat kapitalisme en [[democratie]] elkaar niet meer verdragen. Staten, aldus Streeck, hebben de gevolgen van deze crises telkens uitgesteld door "tijd te kopen" (met geleend geld) en zo de financiële sector een ongekende machtspositie verschaft.<ref>{{Citeer web|url=http://www.deutschlandradiokultur.de/wenn-kapitalismus-und-demokratie-sich-trennen-muessen.950.de.html?dram:article_id=239180|titel=- Wenn Kapitalismus und Demokratie sich trennen müssen|bezochtdatum=2016-07-25|auteur=|datum=2013-10-3|uitgever=Deutschlandradio Kultur|taal=de-DE}}</ref> Tevens doet hij aanbevelingen om de democratie te redden, waaronder periodieke schuldkwijtschelding en "repressieve" regulering van de financiële sector.<ref name=":0" />
[[Jürgen Habermas]] vergeleek ''Gekochte tijd'' vleiend met [[Karl Marx|Marx]]' ''Achttiende brumaire van Lodewijk Napoleon'',
[[De:Der achtzehnte Brumaire des Louis Bonaparte|De:Der achtzehnte Brumaire des Louis Bonaparte]]
maar verweet Streeck ook een nostalgisch verlangen naar Europese ''kleinstaaterei''.<ref>{{Citeer web|url=https://www.blaetter.de/archiv/jahrgaenge/2013/mai/demokratie-oder-kapitalismus|titel=Demokratie oder Kapitalismus?|bezochtdatum=2016-07-25|auteur=|achternaam=Habermas|voornaam=Jürgen|datum=2013-05|werk=Blätter für deutsche und internationale Politik|uitgever=|paginas=59–70}}</ref> Streeck reageerde met de stelling dat Habermas' visie van een Europese democratie wensdenken zou zijn.<ref name=":0" />


== Weblinks ==
== Weblinks ==

Versie van 25 jul 2016 15:20

Bestand:Wolfgang Streeck.jpg
Wolfgang Streeck (2015)

Wolfgang Streeck (Lengerich, 27 oktober 1946) is een Duitse socioloog, gespecialiseerd in economische sociologie. Hij is directeur emeritus van het Max Planck Instituut voor Sociale Wetenschappen in Keulen.

Loopbaan

Streeck studeerde sociologie, aanvankelijk te Frankfurt, daarna te New York, waar hij zijn belangrijkste leermeester vond in de figuur van Amitai Etzioni.[1] Na zijn studie was Streeck als wetenschappelijk medewerker verbonden was aan de Universiteit van Münster. Op zijn promotie te Frankfurt (1980) volgde in 1986 een habilitatie te Bielefeld. Als student was Streeck actief lid van de Sociaaldemocratische Hogeschoolbond (SHB) en medeoprichter van het Socialistisch Bureau te Offenbach.

Tussen 1980 en 1988 was hij Senior Research Fellow van het Wissenschaftszentrum Berlin für Sozialforschung. Daarna (1988–1995) bekleedde hij een leerstoel sociologie en arbeidsverhoudingen aan de Universiteit van Wisconsin–Madison. Eveneens in deze periode werkte Streeck samen met vakbonden aan voorstellen om een sociaal Europa tot stand te brengen, naar eigen zeggen geheel tevergeefs.[2]

In 1995 werd Streeck benoemd tot directeur van het Max Planck Instituut voor Sociale Wetenschappen (Max-Planck-Institut für Gesellschaftsforschung). Op 31 oktober 2014 ging hij met emeritaat. Daarnaast was hij sinds 1998 lid van de Berlijns-Brandenburgse Academie van Wetenschappen en sinds 1999 hoogleraar sociologie te Keulen. In 2016 trad hij toe tot de British Academy.

Werk

In zijn werk richt Streeck zich vooral op problemen van politieke en economische aard, evenals op de wisselwerking tussen die beide, waarbij hij zich bedient van een historisch-vergelijkende aanpak.

In 2015 verscheen Streecks boek Gekochte tijd: De uitgestelde crisis van het democratisch kapitalisme in Nederlandse vertaling (oorspronkelijk getiteld Gekaufte Zeit, uitg. Suhrkamp, 2013). In dit boek beschouwt hij de kredietcrisis en aanverwante verschijnselen als de jongste in een reeks crises die het westerse kapitalisme sinds de jaren '70 treffen, die uiteindelijk tot gevolg hebben dat kapitalisme en democratie elkaar niet meer verdragen. Staten, aldus Streeck, hebben de gevolgen van deze crises telkens uitgesteld door "tijd te kopen" (met geleend geld) en zo de financiële sector een ongekende machtspositie verschaft.[3] Tevens doet hij aanbevelingen om de democratie te redden, waaronder periodieke schuldkwijtschelding en "repressieve" regulering van de financiële sector.[2]

Jürgen Habermas vergeleek Gekochte tijd vleiend met Marx' Achttiende brumaire van Lodewijk Napoleon, maar verweet Streeck ook een nostalgisch verlangen naar Europese kleinstaaterei.[4] Streeck reageerde met de stelling dat Habermas' visie van een Europese democratie wensdenken zou zijn.[2]

Weblinks

Bronnen

  1. Rainer Hank, Wolfgang Streeck: Ein vernünftiger Linker. Max-Planck-Institut für Gesellschaftsforschung (oorspr. Frankfurter Allgemeine Zeitung) (26 oktober 2014). Geraadpleegd op 22 juli 2015.
  2. a b c ‘Ja, ik ben ook woedend’. De Groene Amsterdammer (4 september 2013). Geraadpleegd op 25 juli 2016.
  3. (de) - Wenn Kapitalismus und Demokratie sich trennen müssen. Deutschlandradio Kultur (2013-10-3). Geraadpleegd op 25 juli 2016.
  4. Habermas, Jürgen, Demokratie oder Kapitalismus?. Blätter für deutsche und internationale Politik 59–70 (2013-05). Geraadpleegd op 25 juli 2016.