Beppe Grillo
Giuseppe Piero Grillo, beter bekend als Beppe Grillo, Genua , 21 juli 1948 , is een Italiaanse activist, blogger, komiek, acteur and politicus, die ook werkt in het theater en op de televisie.
Biografie
Na te zijn afgestudeerd als accountant, werd Grillo bij toeval komiek toen hij tijdens een auditie voor podiumkunsten een monoloog improviseerde. Twee weken later werd hij ontdekt en gelanceerd door de TV presentator Pippo Baudo. Vervolgens nam hij twee jaar lang deel aan de variété- show Secondo Voi” (1977–78). Later in 1979 nam hij deel aan Luna Park and Fantastico van Enzo Trapani.
In de 80er jaren rees zijn ster verder dankzij shows als Te la do io l'America (1982) en Te lo do io il Brasile (1984). In deze shows vertelde hij over zijn ervaringen tijdens zijn bezoeken aan de VS en Brazilië, rijkelijk geïllustreerd met anekdotes en wetenswaardigheden over de cultuur, lifestyle en schoonheid van deze oorden.
Hierdoor groeide zijn populariteit meer en meer en hij werd de protagonist van de speciaal rond hem ontwikkelde show, Grillometro (Grillometer). In 1986 won hij een prijs met een bekroonde advertentie voor een merk yoghurt.
Spoedig hierna werden zijn optredens gekenmerkt door het toenemende politiek – satirische karakter. Dit werd vaak zo direct tot uitdrukking gebracht dat hij snel een groot aantal Italiaanse politici beledigde.
In 1987 viel hij tijdens de zaterdagse TV show Fantastico, de Socialistische Partij van Italie en haar leider Bettino Craxi, toen premier aan , ter gelegenheid van diens bezoek aan de Volksrepubliek China. Grillo zei:
“Als de Chinezen allemaal socialisten zijn, van wie stelen zij dan?
De grap verwees naar het totalitarisme van de volksrepubliek, maar meer nog naar de wijdverspreide politieke corruptie waarvoor de Socialistische Partij van Italie bekend stond. Het gevolg was dat Grillo geruisloos en effectief werd verbannen van de publieke omroep; niettemin werd hij enkele jaren later gerehabiliteerd toen de socialistische partij moest worden ontbonden na een chaotische opstapeling van corruptieschandalen, bekend als de Tangentopoli en ontdekt door het Manipulite onderzoek. Craxi zelf overleed in Tunis, en kon zo niet meer terugkeren naar Italië, waar hij gevangen zou zijn gezet wegens verscheidene veroordelingen.
Vanaf het begin van de 90er jaren verscheen hij nog maar zelden op televisie. Volgens velen is de reden hiervoor een stilzwijgende uitbanning door politici, die zich aangevallen voelden door zijn openbaringen over hun verbogen financiële activiteiten, fraudes en valse claims. Toen in 1993 eindelijk een van zijn shows mocht worden uitgezonden door de RAI, trok deze een record aantal van 16 miljoen kijkers. Later werd hij definitief geweerd van de Italiaanse televisie.
Tegenwoordig treedt hij met veel succes op in Italiaanse en buitenlandse theaters. Grillo’s thema’s omvatten energiegebruik, politieke corruptie, maatschappelijke corruptie, financiën, vrijheid van meningsuiting, kinderarbeid, globalisering en technologie. De laatste tijd is Grillo begonnen het gebruik van Wikipedia aan te moedigen als de toekomst voor het delen van kennis. Hij is ook in algemene zin een sterke voorstander van vrijheid voor het gebruik van internet.
Beppegrillo.it
Hij houdt een blog bij (beschikbaar in het Italiaans, Engels en Japans) op www.beppegrillo.it, dat dagelijks wordt geüpdatet. De reacties op zijn posts van de Italiaanse versie overstijgen regelmatig de duizend. Volgens Technorati, neem het blog een plaats in tussen de 10 meest bezochte blogs ter wereld. Vaak ontvangt hij waarderend en ondersteunende brieven van prominente personen, zoalsAntonio Di Pietro (oud-minister van Infrastructuur), Renzo Piano en zelfs [[Nobelprijswinnaars] (zoals Dario Fo, Joseph E. Stiglitz, Dalai Lama, en Muhammad Yunus) .
Dankzij geldelijke bijdragen van lezers van zijn blog kocht Grillo op 1 september 2005 een paginagrote advertentie in de kwaliteitskrant La Repubblica, waarin hij de toenmalige directeur Antonio Fazio van de centrale bank van Italie opriep af te treden vanwege het Anton Veneta bankschandaal. In oktober 2005 verkoos Time hem tot een van de "European Heroes 2005" wegens zijn voortdurende strijd tegen corruptie en financiële schandalen. [1].
Op 22 november 2005 kocht Grillo weer een krantenpagina, nu in de International Herald Tribune, waarin hij onder het motto Operatie Schoon Parlement claimde dat parlementsleden niet burgers moeten kunnen vertegenwoordigen als zij ooit door een rechtbank zijn veroordeeld, al was het maar in de eerste van de drie graden van het Italiaanse systeem.
Op 26 juli 2007 mocht hij de leden van het Europese Parlement in Brussel toespreken, bij welke gelegenheid hij de aandacht wist te vestigen op de gevaarlijke, negatieve staat waarin de actuele Italiaanse politiek zich bevindt. [2]
In augustus 2008 was Grillo het onderwerp van een reportage in het programma “Foreign Correspondent’ van de Australische ABC-TV. Onder de titel “De Clown Prins” schetste de reportage Grillo’s leven, politieke activisme, campagnes en het gebruik van internet als politiek gereedschap. http://www.abc.net.au/foreign/content/oldcontent/s2464639.htm
Bij deze gelegenheid kon Grillo de zogenaamde V-Day officieel promoten Deze V-Day is niet hetzelfde als de Amerikaanse "Valentines Day" of een afgeleide daarvan. Het staat voor Vaffanculo Day. De links naar de Amerikaanse V-Day pagina waren fout en zijn daarom verwijderd.> De V-day (Vaffanculo of "Fuck Off" Day) op 8 september 2007, waaraan in meer dan 280 Italiaanse steden evenals in het buitenland werd meegedaan, was door Grillo georganiseerd om landgenoten over te halem om een petitie te ondertekenen voor de introductie van een ‘Wet van Volksinitiatief’ om parlementsleden die gerechtelijk veroordeeld zijn uit hun ambt te zetten. [3] Volgens Internetters in opleiding was V–day het eerste voorbeeld in de Italiaanse geschiedenis van een politieke demonstratie, die is voorbereid en gepromoot en mondeling en schriftelijk is gemobiliseerd in de sfeer van blogs en sociale netwerken op het internet. Dit werd vervolgd op de tweede V-Day, met een meeting op 25 April 2008 op het San Carlo-plein in Turijn. Deze V-Day was gericht aan het adres aan de Italiaanse pers en haar steun voor het financieel beleid van de regering; Grillo kritiseerde de pers zwaar voor het gebrek aan vrijheid; NATO bases in Italië, politici (Silvio Berlusconi werd recentelijk herkozen ; en Retequattro, dat nog TV-frequentie behoudt, die al zijn toegekend aan Europa 7 [1].
Juridische zaken
In 1980 werd hij schuldig bevonden aan doodslag in een auto-ongeluk waarbij hij de chauffeur was, drie passagier verloren hun leven.
Tijdens zijn shows aarzelt Grillo nooit personen en bedrijven, die hij corrupt acht, bij naam te noemen. Hij onderbouwt zijn meningen met cijfers en documenten. Om die reden is hij verscheiden keren wegens smaad aangeklaagd door personen en organisaties, zoals bij voorbeeld Telecom Italia.
Toen Italiaanse rechters het Parmalat -schandaal onderzochten, dat toen ’s werelds grootste maatschappelijk bankroet schandaal ooit was, werd Grillo opgeroepen om te getuigen toen hij in een van zijn shows vooruit liep op de zich aftekenende ineenstorting van het zuivel conglomeraat. Toen de rechters hem vroegen hoe hij dat had ontdekt, zei hij eenvoudigweg dat Parmalat financiële hiaten zo evident waren, dat iedereen die bekwaam genoeg was om ze te zien ze kon zien, omdat de verantwoording van het bedrijf gemakkelijk toegankelijk was.
Kritiek
Grillo wordt vaak bekritiseerd om zijn levensstijl. Criticasters nemen in het bijzonder kwalijk dat hij een motorjacht en een Ferrari sportwagen bezit, beide zaken die tegengesteld zijn aan zijn ecologische opstelling. In zijn blog erkent hij dat hij beide objecten inderdaad had aangeschaft, maar ze inmiddels heeft verkocht.
Grillo wordt ook aangewreven dat hij voordeel ontleent aan de Condono Tombale, een fiscale amnestie, ingesteld door het kabinet Berlusconi in 2001, waartegen Grillo zich publiekelijk verzette. Grillo reageerde tijdens de V-Day demonstratie op deze kwestie. Hij zei dat hij er zelf slechts € 500 voordeel van had gehad.
Grillo heeft voorgesteld dat parlementsleden die een strafblad hebben openbare ambten worden ontzegd. Omdat hij zelf is veroordeeld wegens dood door schuld wegens een verkeersongeluk zeggen zijn critici dat hij zelf evenmin het recht heeft Italiaanse burgers te vertegenwoordigen. Grillo heeft altijd beweerd dat hij er überhaupt niet in geïnteresseerd is lid van het Italiaanse parlement te worden. Desondanks sprak hij in juli 2009 publiekelijk zijn voornemen uit om zich kandidaat te stellen voor de voorverkiezingen voor het parlement.
Een ander voorstel van hem is dat parlementariërs slechts twee regeerperioden mogen vervullen, waarna zijn niet meer opnieuw kunnen optreden. Tegenstanders argumenteren dat dit het politieke leven van competente en deskundige politici zou bekorten, waarbij ze als regel Alcide De Gasperi, Aldo Moro and Enrico Berlinguer opvoeren als voorbeelden van briljante politici, die meer dan twee termijnen dienden.
Grillo wordt verweten dat hij niets anders dan een demagoog is, die politici op oppervlakkige kwesties en hun privéleven aanvalt, terwijl hij geen waardevolle alternatieven aandraagt. Daniele Luttazzi, een beroemd satiricus, bij voorbeeld critiseerde Grillo in 2007 in een open brief, gepubliceerd op the website van het magazine Micromega. Luttazzi beschuldigde Grillo ervan een "demagoog" en een "populist" te zijn, en suggereerde Grillo te kiezen tussen satire and politiek, bewerend dat de twee niet te combineren zijn.
Filmografie
Beppe Grillo heeft een rol gespeeld in drie films:
- Cercasi Gesù (1982)
- Scemo di Guerra (1985)
- Topo Galileo (1987)
In 2008, figureerde Beppe Grillo in de documentaire , The Beppe Grillo Story, geproduceerd door Banyak Films voor Al Jazeera English.
In de 5-delige VPRO-tv- serie ‘De aanval op Europa’ (sept./okt. 2010) figureert Beppe Grillo als commentator vanuit Italie.
Externe links
Officiële websites
- - De Engelstalige versie van Beppe Grillo’s persoonlijke blog
- - Wereldwijde kaart met ontmoetingsplaatsen voor Beppe Grillo - fans