Stealing Beauty

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Stealing Beauty
Regie Bernardo Bertolucci
Producent Jeremy Thomas
Scenario Bernardo Bertolucci
Susan Minot
Hoofdrollen Liv Tyler
Rachel Weisz
Jeremy Irons
Muziek Richard Hartley
Montage Pietro Scalia
Cinematografie Darius Khondji
Distributie 20th Century Fox
Première 29 maart 1996
Genre Drama
Speelduur 118 minuten
Taal Engels
Frans
Italiaans
Land Vlag van Italië Italië
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Budget ± $ 4.722.310
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Stealing Beauty (Franse titel: Beauté volée; Italiaanse titel: Io ballo da sola) is een Europese filmproductie uit 1996 geregisseerd door Bernardo Bertolucci. Hij schreef het scenario samen met Susan Minot. De film betekende de doorbraak voor Liv Tyler, de Franse filmster Jean Marais speelde zijn laatste rol als M. Guillaume.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Na de zelfmoord van haar moeder reist de 19-jarige Lucy Harmon naar Toscane om er vrienden van haar moeder te gaan bezoeken. Ze komt terecht bij een bont gezelschap artistieke types die samen een prachtig Toscaans landgoed bewonen. Lucy heeft een dubbele agenda, ze wil achterhalen wie haar vader is aan de hand van het dagboek van haar moeder, en ze wil een Italiaanse jeugdliefde terug ontmoeten. Ze voelt zich klaar om haar maagdelijkheid op te geven en dit doet het bloed van alle aanwezige mannen sneller stromen.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Tyler, Liv Liv Tyler Lucy Harmon
Cusack, Sinéad Sinéad Cusack Diana Grayson
McCann, Donal Donal McCann Ian Grayson
Irons, Jeremy Jeremy Irons Alex Parrish
Marais, Jean Jean Marais M. Guillaume
Weisz, Rachel Rachel Weisz Miranda Fox
Fiennes, Joseph Joseph Fiennes Christopher Fox
Moffett, D. W. D. W. Moffett Richard Reed

Filmmuziek[bewerken | brontekst bewerken]

  1. Hooverphonic: "2 Wicky" (nummer van Burt Bacharach)
  2. Portishead: "Glory Box" (nummer van Geoff Barrow)
  3. Axiom Funk: "If 6 Was 9" (nummer van Jimi Hendrix)
  4. John Lee Hooker: "Annie Mae"
  5. Liz Phair: "Rocket Boy"
  6. Stevie Wonder: "Superstition"
  7. Nina Simone: "My Baby Just Cares for Me"
  8. Billie Holiday: "I'll Be Seeing You"
  9. Mazzy Star: "Rhymes of an Hour" (nummer van Hope Sandoval)
  10. Cocteau Twins: "Alice"
  11. Lori Carson: "You Won't Fall"
  12. Sam Phillips: "I Need Love"

Ontvangst[bewerken | brontekst bewerken]

De film werd gemengd ontvangen, sommigen houden van de rustige en zweverige toon van de film, ondersteund door prachtige beelden van Toscane en goede filmmuziek,[1][2] anderen vinden de film een oudemannen - fantasie met een neuzelende, leeghoofdige Liv Tyler.[3]

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. [1] recensies op moviemeter.nl
  2. [2] recensies op IMDB
  3. [3] Roger Ebert

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]