Naar inhoud springen

Stikstof-13

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Capaccio (overleg | bijdragen) op 22 aug 2013 om 22:59. (extra spatie in reactievergelijking voor equidistantie met AWB)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Stikstof-13
Algemeen
Element stikstof (N)
Nuclide 13N
Aantal protonen 7
Aantal neutronen 6
Nuclidische gegevens
Nuclidenmassa 13,005738609 u
Spin 1/2
Bindingsenergie 7,238863 MeV
Massaoverschot 5,345481 MeV
Vervalgegevens
Type verval β+
Halveringstijd 9,965 minuten
Vervalenergie 1198,269 keV
Vervalproduct koolstof-13
Isotopen van stikstof
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde
Natuurkunde

Stikstof-13 of 13N is een onstabiele radioactieve isotoop van stikstof, een niet-metaal. De isotoop komt van nature niet op Aarde voor.

Stikstof-13 ontstaat onder meer bij het radioactief verval van zuurstof-13 en neon-17.

Radioactief verval

Stikstof-13 is met een halveringstijd van iets minder dan 10 minuten een zeer onstabiele isotoop van stikstof. Het vervalt door uitzenden van een positron tot koolstof-13:

Toepassingen

Vanwege het feit dat stikstof-13 een intense positronstraler is, wordt het in de nucleaire geneeskunde gebruikt bij de positronemissietomografie. Vanwege de korte halveringstijd wordt het nuclide ook in situ bereid met behulp van een cyclotron. Dit gebeurt door een proton met een kinetische energie van 5,55 MeV of meer af te schieten op een zuurstof-16-nuclide:

Rol in de koolstof-stikstofcyclus

Zie Koolstof-stikstofcyclus voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Stikstof-13 komt voor in de koolstof-stikstofcyclus, waarbij het gevormd wordt uit koolstof-12: