Naar inhoud springen

Super League (vrouwenvoetbal België)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Lotto Super League Vrouwenvoetbal[1]
Super League
Land Vlag van België België
Bond KBVB
Opgericht 2015
Systeem Competitie
Degradatie naar Eerste klasse
Internationale
kwalificatie
UEFA Women's Champions League
Aantal teams 8
Laatste kampioen RSC Anderlecht (2023/24)
Recordkampioen RSC Anderlecht (7x)
Website https://www.lottosuperleague.be/
Huidig seizoen 2024/25
Laatst bijgewerkt op: 7 Juni 2024
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

De Lotto Super League Vrouwenvoetbal, kortweg Super League, is de hoogste afdeling in het vrouwenvoetbal in België. De competitie is ontstaan in 2015, na het beëindigen van de Women's BeNe League na het seizoen 2014-15.

Standard Luik wil zijn dominantie voortzetten en werft om dat te doen. Op de foto staat toekomstig grootheid Wullaert te zien in de aanloop naar het seizoen 2013/14 van BeNe League.

Het was de bedoeling dat de Super League zou bestaan uit twee delen: een eerste waarin alle acht ploegen tegen elkaar speelden en een tweede met play-offs. Daarin speelden de eerste vier ploegen spelen voor de titel en de laatste vier namen het tegen elkaar op om een degradatie naar Eerste klasse te ontlopen. Voor de aanvang van de play-off 1 en 2 werden alle punten gehalveerd.[2]

In het tweede seizoen werd de competitie echter noodgedwongen hervormd: door het opheffen van Lierse A in juni 2016 bleven er amper zeven ploegen over, waardoor sommige ploegen amper 16 wedstrijden op een heel seizoen zouden spelen. Om dit te voorkomen, werd op het laatste nippertje de competitie nog gewijzigd naar een formule waarin alle teams het vier keer tegen elkaar opnemen - twee keer uit en twee keer thuis.[3]

Gokhman tijdens het seizoen 2017/18.

In het derde seizoen werd het oorspronkelijke idee met play-offs weer opgevist, met één wijziging: in het eerste deel spelen alle ploegen nu vier keer tegen elkaar, en in de play-offs nog eens twee keer. Zo komen de clubs uit play-off 1 aan een seizoen van 26 wedstrijden, die uit play-off 2 aan 22. Ook het vierde seizoen werd op deze manier afgewerkt. In beide gevallen was RSC Anderlecht kampioen en KSK Heist de allerlaatste, maar bij gebrek aan kandidaat-promovendi werd de club niet gedwongen te degraderen.

Voor het seizoen 2019-20 werd een nieuw competitieformat voorzien, waarbij alle ploegen vijf keer tegen elkaar speelden. Het seizoen werd echter vroegtijdig afgesloten door de coronacrisis: Anderlecht werd uitgeroepen als kampioen.

Ook 2020-21 zag een nieuw format: de liga werd uitgebreid tot tien ploegen die elk twee keer tegen elkaar moesten spelen. Daarna speelden de eerste vijf en de laatste vijf onderling nog eens een play-off.

Seizoen 2015-16

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie het artikel Super League Vrouwenvoetbal 2015-16 voor een uitgebreid artikel van dit seizoen.

De bedoeling was dat alle zes Belgische ploegen uit de BeNe League zouden deelnemen aan de eerste editie van de Super League, maar Club Brugge A liet verstek gaan.[4] Wel van de partij waren AA Gent, Anderlecht, Lierse, OHL en Standard.

Deze vijf ploegen werden aangevuld met drie ploegen van Eerste klasse[5]: kampioen DVC Eva's Tienen, nummer twee DVL Zonhoven (dat verhuisde naar Genk en zich omvormde tot Ladies Genk)[6] en nummer zes KSK Heist.[7] De derde in het eindklassement, de B-ploeg van Standard, mocht niet promoveren naar hetzelfde niveau als haar A-ploeg; nummers vier en vijf (Union Saint-Ghislain Tertre-Hautrage en Zulte Waregem) weigerden de promotie naar de Super League.

Standard werd (voor de zesde opeenvolgende keer) landskampioen. OHL werd laatste, maar bleef in de Super League omdat niemand wilde promoveren.[8]

Seizoen 2016-17

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie het artikel Super League (België) 2016-17 voor een uitgebreid artikel van dit seizoen.

Ook bij het begin van het tweede seizoen van de Super League werd de KBVB ingehaald door het wegvallen van een ploeg: doordat Lierse zijn A-ploeg opdoekte (en niemand de vrijgekomen plek wilde overnemen), zouden de ploegen uit play-off 2 in plaats van de voorziene 20 (14+6) amper 16 wedstrijden spelen. Daarom besliste de voetbalbond alsnog om over te gaan naar een competitie waarin alle teams vier keer tegen elkaar spelen.

Op de slotspeeldag veroverde Standard Luik de titel ten nadele van Anderlecht. De laatste, Tienen, vroeg geen licentie aan voor het volgende seizoen en zakte.

Seizoen 2017-18

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie het artikel Super League Vrouwenvoetbal 2017-18 voor een uitgebreid artikel van dit seizoen.

Ook na het tweede seizoen van de Super League viel er een ploeg weg, ditmaal was dat DVC Eva's Tienen, dat na een dramatisch seizoen (nul zeges, enkele keren forfait moeten geven en het seizoen volgemaakt met de provinciale kern - die op de laatste speeldag 17 goals om de oren kreeg in Luik) geen licentie aanvroeg en vrijwillig zakte. Geen enkele ploeg wilde overgaan naar de Super League, ondanks versoepelde licentievoorwaarden, dus tekenden amper zes ploegen present voor dit seizoen.

Europese Epos

[bewerken | brontekst bewerken]

Kwalificaties

[bewerken | brontekst bewerken]
Belgisch competitie in UEFA-coëfficiënt
2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009
35 36 33 18 15 16 13
2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018
12 12 17 14 19 17 22 22 26
2019 2020 2021 2022 2023
22 25 24 22 22

Op dit moment heeft nog geen enkel Belgisch team zich gekwalificeerd voor een Champions League-finale in het huidige formaat, omdat alle teams tegen de voorrondes zijn uitgekomen. Daardoor hebben de topteams in de competitie nog geen kans gehad om zich te plaatsen voor de groepsfase van het toernooi.

Voorlopig kan alleen het kampioensteam deelnemen aan de voorrondes met de huidige UEFA-index. De beste resultaten van de competitie waren 12 in 2010 en 2011, toen Standard Luik de 16de finale van het meest prestigieuze toernooi van het vrouwenvoetbal bereikte.

Continentaal record

[bewerken | brontekst bewerken]

De wedstrijd had verschillende formules.

In het seizoen 2007-08 bereikte KFC Rapide Wezemaal de kwartfinales na beide groepsfases te hebben doorlopen.

Geen enkel team is verder gekomen dan de 16de finales in het oude formaat, de enige teams die dit stadium hebben bereikt zijn Standard Luik en Sint-Truidense VV. Tot nu toe heeft nog geen enkel team de finale bereikt. Een nieuwe hervorming van de competities, waartoe eind 2023 is besloten, zal binnenkort worden toegepast.[9]

Sinds 2016 wordt de winnaar van de Super League tot landskampioen gekroond. Daarvoor werden de winnaars van Eerste Klasse (tot 2012) en BeNe League (2013-2015) landskampioen.

Chronologisch

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Kampioen Opmerking
2015/16 Standard Luik Na play-offs; Anderlecht won de reguliere competitie.
2016/17 Standard Luik Zonder play-offs.
2017/18 Anderlecht Play-offs weer ingevoerd; Anderlecht won ook de reguliere competitie.
2018/19 Anderlecht Anderlecht won ook de reguliere competitie.
2019/20 Anderlecht Anderlecht won ook de reguliere competitie; De competitie werd vervroegd stopgezet wegens de coronapandemie
2020/21 Anderlecht Anderlecht won ook de reguliere competitie.
2021/22 Anderlecht Anderlecht won ook de reguliere competitie.
2022/23 Anderlecht Oud-Heverlee Leuven won de reguliere competitie.
2023/24 Anderlecht Oud-Heverlee Leuven won de reguliere competitie.
ploeg kampioen tweede plaats derde plaats
Anderlecht 7x (2018, 2019, 2020, 2021, 2022, 2023, 2024) 1x (2017) 1x (2016)
Standard Luik 2x (2016, 2017) 3x (2019, 2020, 2024) 2x (2022, 2023)
Lierse 1x (2016)
AA Gent 1x (2018) 3x (2017, 2020, 2021)
KRC Genk 2x (2018, 2019)
OHL 3x (2021, 2022, 2023) 1x (2024)

Statistieken en records

[bewerken | brontekst bewerken]

Toeschouwersrecord

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 23 maart 2024 werd het toeschouwersrecord in de Super League gevestigd bij de wedstrijd tussen RSC Anderlecht en Club YLA. Het totaal aantal toeschouwers was 2.613.