Sylvia Syms (zangeres)

Sylvia Syms, geboren als Sylvia Blagman (Brooklyn, 2 december 1917 – New York, 10 mei 1992) was een Amerikaanse jazz zangeres.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Toen ze kind was had Syms polio. Als tiener bezocht ze nachtclubs op New York's 52nd Street. Ze raakte bevriend met Benny Carter en Art Tatum en kreeg informeel les van Billie Holiday. In 1941 maakte ze haar debuut als zangeres in Kelly's Stable.^[1]

In 1948 trad ze op in Cinderella Club in Greenwich Village en werd daar opgemerkt door Mae West, die haar vervolgens een rol gaf in haar show. Ook Frank Sinatra was gecharmeerd van de zangeres, hij noemde haar de "world's greatest saloon singer" en, omdat ze nogal ronde vormen had, Boeddha. Later zou de crooner een album van haar dirigeren, Syms by Sinatra (1982).

Begin jaren vijftig verscheen haar eerste album, "Songs by Sylvia Syms", een plaat met acht nummers waarbij ze begeleid wordt door het trio van pianiste Barbara Carroll. De plaat verscheen in 1952 op Atlantic en werd in 1956 gevolgd door "Sylvia Syms Sings", op hetzelfde label. Hierna verschenen haar platen op Decca Records, LP's, maar ook singles. Haar versie van "I Could Have Danced All Night" (uit de musical "My Fair Lady") werd een grote hit, het plaatje verkocht meer dan een miljoen exemplaren en kreeg een gouden plaat.^[2] Rond 1958 zag Decca het niet meer met haar zitten. In de jaren zestig verschenen haar platen op verschillende labels. Halverwege dat decennium maakte ze twee albums voor Prestige Records, waaronder een LP met Kenny Burrell.

Syms werkte als zangeres voornamelijk op kleine podia en in jazzcafe's. Zo trad ze regelmatig op in Carlyle in Manhattan, waar ze weleens impromptu van de bar naar het podium liep om op te treden met Bobby Short.

In 1972 werd bij Syms een long verwijderd, desondanks werkte ze daarna enkele maanden als Bloody Mary in "South Pacific", in het Chateau de Ville Dinner Theater.

Persoonlijk leven[bewerken | brontekst bewerken]

Syms was gehuwd met de acteur, stemacteur en zanger Bret Morrison (1912-1978).

Symns overleed op het podium in Oak Room in het Algonquin Hotel in New York aan de gevolgen van een hartaanval, 74 jaar oud.^[3]^[4]

Discografie (albums)[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Titel	Label
1952	Songs By [10" versie]	Atlantic
1954	After Dark [10"]	Version Records
1956	Sylvia Syms Sings	Atlantic
1957	Songs of Love	Decca
1959	Torch Song	Columbia
1961	That Man	Kapp
1964	Fabulous	20th Century Fox
1965	Sylvia Is!	Prestige
1967	For Once in My Life	Prestige
1970	Love Lady	Stanyan Records
1976	Lovingly	Atlantic Records
1978	She Loves to Hear the Music	A&M
1982	Syms by Sinatra	Reprise
1984	A Jazz Portrait of Johnny Mercer	DRG Records
1989	Then Along Came Bill	DRG Records
1992	You Must Believe in Spring	Elba Records
2004	The Columbia Years	Columbia Records