Tabel van standaardelektrodepotentialen
Onderstaande waarden zijn standaardelektrodepotentialen van waterige oplossingen bij 25 °C. De tabel is vergelijkbaar met tabel 48 uit "BINAS". Voor een uitgebreidere versie, zie: "Handbook of Chemistry and Physics", index entry: electrochemical series.[1]
Tenzij anders aangegeven is de toestandsaanduiding (aq). In tegenstelling tot de door sommigen voorgestane notatie H3O+ is de kortere vorm H+ gebruikt.
De weergegeven waarden zijn ten opzichte van een referentie-elektrode, namelijk de NWE of NHE. In uitzonderlijke gevallen wordt gebruikgemaakt van een afwijkende nulwaarde, vooral als het betreffende redoxkoppel (vrijwel) nooit in waterig milieu gebruikt wordt, zoals ferroceen/ferrocenium dat als standaard wordt gebruikt voor onder andere kobaltoceen. Een waarschuwing is daarbij wel op zijn plaats: redoxpotentialen zijn afhankelijk van het oplosmiddelsysteem waarin ze gebruikt worden.[2] Onderstaande lijst is gebaseerd op water als oplosmiddel, van sterkste reductans (boven) naar sterkste oxidans (beneden)
| Kathode (Reductie) | potentiaal van de half-cel E0
(V) |
|---|---|
| Li+ + e− → Li(s) | −3,04 |
| Rb+ + e− → Rb(s) | −2,98 |
| K+ + e− → K(s) | −2,93 |
| Cs+ + e− → Cs(s) | −2,92 |
| Ba2+ + 2 e− → Ba(s) | −2,91 |
| Sr2+ + 2 e− → Sr(s) | −2,89 |
| Ca2+ + 2 e− → Ca(s) | −2,76 |
| Na+ + e− → Na(s) | −2,71 |
| Mg2+ + 2 e− → Mg(s) | −2,38 |
| Al3+ + 3 e− → Al(s) | −1,66 |
| Mn2+ + 2 e− → Mn(s) | −1,19 |
| 2H2O(l) + 2e− → H2(g) + 2OH− | −0,83 |
| Zn2+ + 2 e− → Zn(s) | −0,76 |
| Cr3+ + 3 e− → Cr(s) | −0,74 |
| 2CO2(g) + 2H+ + 2 e− → H2C2O4 | −0,49 |
| S(s) + 2 e− → S2− | −0,48 |
| Fe2+ + 2 e− → Fe(s) | −0,41 |
| Cd2+ + 2 e− → Cd(s) | −0,40 |
| Co2+ + 2 e− → Co(s) | −0,28 |
| Ni2+ + 2 e− → Ni(s) | −0,28 |
| Sn2+ + 2 e− → Sn(s) | −0,14 |
| Pb2+ + 2 e− → Pb(s) | −0,13 |
| Fe3+ + 3 e− → Fe(s) | −0,04 |
| 2H+ + 2 e− → H2(g) | 0,000[3] |
| AgBr(s) + e− → Ag(s) + Br− | 0,07133[1][4] |
| S4O62− + 2 e− → 2S2O32− | 0,08 |
| Sn4+ + 2 e− → Sn2+ | 0,15 |
| Cu2+ + e− → Cu+ | 0,16 |
| ClO4− + H2O(l) + 2 e− → ClO3− + 2OH− | 0,17 |
| AgCl(s) + e− → Ag(s) + Cl− | 0,22233[4] |
| Cu2+(aq) + 2 e− → Cu(s) | 0,34 |
| ClO3− + H2O(l) + 2 e− → ClO2− + 2OH− | 0,35 |
| IO− + H2O(l) + 2 e− → I− + 2OH− | 0,49[5] |
| Cu+ + e− → Cu(s) | 0,52 |
| I2(s) + 2e− → 2I−(aq) | 0,54 |
| ClO2− + H2O(l) + 2 e− → ClO− + 2OH− | 0,59 |
| Fe(C5H5)2+ + e− → Fe(C5H5)2 | +0.641[6] |
| Fe3+ + e− → Fe2+ | 0,77 |
| Hg22+ + 2 e− → 2Hg(l) | 0,80 |
| Ag+ + e− → Ag(s) | 0,80 |
| Hg2+ + 2 e− → Hg(l) | 0,85 |
| ClO− + H2O(l) + 2 e− → Cl− + 2OH− | 0,90 |
| 2Hg2+ + 2 e− → Hg22+ | 0,90 |
| NO3− + 4 H+(aq) + 3 e− → NO(g) + 2 H2O(l) | 0,96 |
| Br2(l) + 2 e− → 2 Br− | 1,07 |
| O2(g) + 4 H+ + 4 e− → 2 H2O(l) | 1,23 |
| Cr2O72− + 14 H+ + 6 e− → 2Cr3+ + 7H2O(l) | 1,23[7]
1,33[8] |
| Cl2(g) + 2 e− → 2 Cl− | 1,36 |
| Ce4+ + e− → Ce3+ | 1,44 |
| MnO4− + 8 H+ + 5 e− → Mn2+ + 4H2O(l) | 1,49 |
| H2O2 + 2 H+ + 2 e− → 2 H2O(l) | 1,78 |
| Co3+ + e− → Co2+ | 1,82 |
| S2O82− + 2 e− → 2 SO42− | 2,01 |
| O3(g) + 2 H+ + 2 e− → O2(g) + H2O(l) | 2,08 |
| F2(g) + 2e− → 2F− | 2,87 |
Bovenstaande standaardelektrodepotentialen zijn berekend uit tabellen met thermodynamische gegevens over de reagerende stoffen.
Zie ook
Voetnoten
- ↑ a b Handbook of Chemistry and Physics 64th Ed (1983)
- ↑ Indra Noviandri, Kylie N. Brown, Douglas S. Fleming, Peter T. Gulyas, Peter A. Lay, Anthony F. Masters, Leonidas Phillips. (1999). The Decamethylferrocenium/Decamethylferrocene Redox Couple: A Superior Redox Standard to the Ferrocenium/Ferrocene Redox Couple for Studying Solvent Effects on the Thermodynamics of Electron Transfer J. Phys. Chem. B. 103 (32): pag.: 6713–6722 DOI:10.1021/jp991381+
- ↑ Zie hiervoor het lemma standaard-waterstofelektrode. De standaardpotentiaal voor deze elektrode is per definitie nul, en kan dus met net zoveel significante cijfers gegeven worden als men wil.
- ↑ a b Een speciaal geval van EoAg+/Ago. Voor AgCl geldt: Ks=[Ag+][Cl−] => [Ag+]=Ks/[Cl−], vervolgens deze waarde met [Cl− ]=1 in de Nernstvergelijking gebruiken en alle constanten verzamelen, leidt tot deze waarde. Voor het Ago/AgBr-koppel geldt mutate mutandis hetzelfde.
- ↑ Robert C Weast 1976, Handbook of chemistry and physics, 57th edition, CRC press, pagina D-142
- ↑ Deze waarde is in acetonitril en hoort dus eigenlijk niet in deze lijst thuis.
N.G. Connelly, W.E. Geiger. (1996). Chemical Redox Agents for Organometallic Chemistry Chemical Reviews. 96 pag.: 877–910 DOI:10.1021/cr940053x - ↑ NVON-commissie. (2004). Tabel 48 BINAS (5e ed.) – Wolters-Noordhof (Groningen) ISBN 9001893805
- ↑ . (1977). Electrochemical Series Table 1 Ed.: J.F.Hunsberger Handbook of Chemistry and Physics (58 ed.) pag.: D-141 – CRC-Press (West Palm Beach, Florida) ISBN 0-8493-0458-X
· 
· 