The Beach Boys

The Beach Boys
	The Beach Boys in 1965
Achtergrondinformatie
Jaren actief	1961 - heden
Oorsprong	Hawthorne, Californië, VS
Genre(s)	Rock-'n-roll, pop, surfrock, psychedelische rock, sunshine pop
Label(s)	Capitol; Brother; Reprise; Caribou
Leden
zang	Mike Love (1961-heden)
gitarist	Al Jardine (1961-1962, 1963-1998, 2012)
bassist; zang; keyboard	Brian Wilson (1961-1996 met korte onderbrekingen, 2012)
gitarist; zang	David Marks (1962-1963, 1997-1999, 2011-2012)
zang; keyboard	Bruce Johnston (1965-1972, 1978-heden)
Oud-leden
gitarist	Carl Wilson (1961-1980, 1982-1997)
drummer; keyboard	Dennis Wilson (1961-1983)
gitarist; bassist	Glen Campbell (1964-1965)
drummer	Ricky Fataar (1972-1974)
gitarist; zang	Blondie Chaplin (1972-1973)
	Officiële website
	(en) IMDb-profiel
	(en) Allmusic-profiel
	(en) Last.fm-profiel
	(en) Discogs-profiel;
	(en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

The Beach Boys is een Amerikaanse band die in 1961 werd opgericht door de broers Brian Wilson, Dennis Wilson en Carl Wilson, hun neef Mike Love en schoolvriend Al Jardine.

Biografie

Beginjaren

Met harde hand aangespoord door vader en manager Murry Wilson, zelf een weinig succesvolle liedjesschrijver, maakten de jongens muziek in de stijl van The Four Freshmen, waarbij harmonieuze zang de hoofdrol speelde. De single Surfin' uit 1961 werd een hit en was typerend voor de richting die de band de eerstvolgende jaren zou volgen: een combinatie van surfmuziek, een stijl die tot dan toe vooral instrumentaal was geweest, en teksten over surfen, auto's en meisjes. In hoog tempo werden singles en albums uitgebracht. Al Jardine zegt hierover: "The Beach Boys zelf waren onze grootste concurrenten".

Leider van de band was Brian Wilson, die ook de meeste liedjes schreef en die vooral vanaf de derde lp ook een begenadigd producer bleek te zijn. Eind 1964 besloot de verlegen Brian om niet langer live op te treden en zich meer op het schrijven van nummers en het produceren te richten. Zijn vervanger in de liveband was Bruce Johnston. Murry Wilson werd ontslagen, waarmee de artistieke vrijheid voor Brian compleet werd. Naarmate hij de mogelijkheden van de studio meer ontdekte schreef hij complexere muziek, die hij liet spelen door de beste studiomuzikanten van Los Angeles, tegenwoordig bekend onder de naam The Wrecking Crew. De andere leden van de groep voegden later de vocalen toe.

Pet Sounds

Toen in 1965 The Beatles het album Rubber Soul uitbrachten was dit voor Brian de inspiratie voor Pet Sounds, dat in 1966 verscheen en door het tijdschrift Rolling Stone werd uitgeroepen tot op-een-na-beste album ooit. Dit album, dat voor die tijd voor popmuziek ongekend complexe muziek en persoonlijke teksten bevatte, werd ontvangen met lovende recensies maar verkocht in Amerika slechter dan de vorige albums. In Europa nam de populariteit van The Beach Boys er echter flink door toe. De latere single Good Vibrations, waarvan de opnames zes maanden duurden in drie verschillende studio's, werd een grote hit. Ook de opvolger, Then I Kissed Her, kwam in de hoogste regionen ondanks dat het een cover was van The Crystals uit 1963 die het uitbrachten als Then He Kissed Me.

Depressie

Aangemoedigd door dit succes vatte Brian het plan op voor een album dat Pet Sounds in alle opzichten zou overtreffen. Samen met tekstschrijver Van Dyke Parks en een keur aan sessiemuzikanten werkte Brian in de studio aan dit album, Smile geheten, terwijl de band op tournee was. Uren aan muziek werden opgenomen maar slechts weinig nummers werden echt afgemaakt. De negatieve reacties van de andere Beach Boys op de teksten van Van Dyke Parks en de ongekend complexe muziek maakten dat Brian de zin in het project verloor. Wanneer in 1967 The Beatles hun album Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band uitbrachten, nota bene geïnspireerd door Pet Sounds, betekende dit de definitieve nekslag. Smile werd officieel afgelast en Brian raakte in een zware depressie.

Als vervanger voor Smile verscheen Smiley Smile, dat een aantal Smile-nummers bevatte. De opvolger Wild Honey heeft een heel afwijkend, ongepolijst geluid doordat Brian zich als producer terugtrok. Het bevat zelfs een aantal pure soulnummers. Vanaf Friends uit 1968 traden de andere leden van de band meer op de voorgrond en bleken ook, naast Mike Love die al eerder met Brian Wilson meeschreef, allen goede songschrijvers te zijn. Hoewel het niveau van Pet Sounds nooit meer gehaald werd wist de band ook met een minimale betrokkenheid van Brian Wilson nog goede albums te maken, deels mede door het afmaken van nummers van Smile. 20/20 is een verzameling singles en overgebleven nummers, waaronder Cabinessence, dat bedoeld was als een van de hoekstenen van Smile. Ook bevat dit album het nummer Never Learn Not to Love waaraan Dennis Wilson zijn naam verbond maar dat in werkelijkheid geschreven was door zijn vriend Charles Manson. Manson en zijn sekteleden woonden in het voorjaar van 1968 enige tijd in huis bij Dennis Wilson. The Beach Boys beloofde Manson en zijn mannen muzikaal te helpen. Manson nam in 1970 een album op, Lie: The Love and Terror Cult, waarin Beach Boys-invloeden hoorbaar zijn.^[1]

Heropleving

De band maakte een kortstondige artistieke heropleving door nadat ex-journalist Jack Rieley manager van de band werd. Sunflower uit 1970 profiteerde van sterke composities van alle leden, maar werd desondanks het slechtst verkopende album sinds de oprichting van de band. Het album Surf's Up uit 1971 wordt tegenwoordig als een hoogtepunt in het oeuvre van The Beach Boys beschouwd, niet alleen vanwege het voor Smile bedoelde titelnummer maar zeker ook door nummers als Long Promised Road, geschreven door Carl Wilson, en Disney Girls van Bruce Johnston. Het door Rieley aangemeten nieuwe imago werpt zijn vruchten af en de band is weer "hip" in de Verenigde Staten.

Bergaf

Bruce Johnston verlaat de band in 1972 uit onvrede over de rol van Rieley. Ten tijde van de albums Carl and the Passions, So Tough (1972) en het in Nederland opgenomen Holland (1973) maakten twee zwarte Zuid-Afrikanen, Ricky Fataar en Blondie Chaplin, deel uit van de band, die daardoor aan dynamiek won. Deze bezetting maakte vooral tijdens optredens grote indruk. Het grote commerciële succes van het verzamelalbum Endless Summer zou in 1974 echter de artistieke teloorgang van de band inluiden. Manager Jack Rieley werd ontslagen en vervangen door Mike Loves broer, Steve, die een terugkeer naar de surfsound voorstond. Fataar en Chaplin verlieten de band; Fataar dook later op als lid van The Rutles, een persiflage op The Beatles. Ook werkte hij als sessiedrummer en was hij lid van de band van Bonnie Raitt. Chaplin maakte sindsdien enkele solo-albums en speelde onder meer met The Band en The Rolling Stones.

Vanaf 1976 ging het met de band verder bergafwaarts, ondanks of misschien juist dankzij de terugkeer van Brian, die kortstondig onder therapeutische begeleiding stond van Eugene Landy. Met veel bombarie, de 'Brian's Back' campagne, werd Brians terugkeer in de band aangekondigd. Brian kon de hoge verwachtingen echter niet waarmaken. Echt goede albums werden er daarna niet meer gemaakt, en het enige artistieke hoogtepunt uit deze periode is Dennis Wilsons soloalbum Pacific Ocean Blue. Dennis Wilson verdronk in 1983, voordat zijn tweede album Bamboo af was. Brian Wilson raakte in de ban van de omstreden psychiater Eugene Landy, die in 1982 opnieuw werd benaderd om Brian te helpen. Landy zou echter diens hele leven gaan beheersen. In 1988 verscheen Brian Wilsons eerste solo-album, waar Landy als medesongschrijver aan mee zou hebben gewerkt. Een dieptepunt was verder de rechtszaak die Mike Love aanspande tegen Brian Wilson over achterstallige auteursrechtenvergoedingen.

De laatste grote Beach Boys hit in Nederland was Kokomo (1989) uit de film Cocktail met Tom Cruise. Het allerlaatste Beach Boys-album zou Stars and Stripes, Vol. 1 uit 1996 worden, waarop oude successen werden gezongen door beroemde countryzangers en de Beach Boys alleen de achtergrondvocalen verzorgden. Carl Wilsons overlijden aan kanker in 1998 betekende het definitieve einde voor de groep. Mike Love (met de in 1979 teruggekeerde Bruce Johnston) en Al Jardine toeren tegenwoordig elk met een eigen band waarmee ze vooral oude successen ten gehore blijven brengen. Brian Wilson werkt sinds 1988 solo. Gesteund door zijn begeleidingsband, met daarin onder andere de leden van de Wondermints, werd Smile alsnog afgemaakt. Tijdens een succesvolle Europese tournee in 2004 werd Smile integraal live opgevoerd. Eind dat jaar verscheen het album ook op cd.

Reüniealbum 2012

In 2012 verscheen voor het eerst sinds 1996 een nieuw studioalbum van de groep. Het album met de titel That's Why God Made The Radio is in 2011 en 2012 opgenomen naar aanleiding van het 50-jarig bestaan van de groep. De basissamenstelling van de groep is Brian Wilson, Mike Love, Al Jardine, Bruce Johnston en David Marks. Het van stal halen van Marks was opmerkelijk, omdat hij officieel slechts twee jaar deel uitmaakte van de groep, van 1962 tot 1963. Het was ook het eerste studioalbum zonder Carl Wilson, die in 1998 overleed. Het album werd grotendeels geproduceerd door Brian Wilson en behaalde in de VS de vijfde plaats in de Billboard 200. Op 7 augustus 2012 trad de band in de originele bezetting op tijdens de Lokersefeesten in het Belgische Lokeren.

Discografie

Albums

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Surfin' safari	1962	-
Surfin' U.S.A.	1963	-
Surfer girl	1963	-
Little deuce coupe	1963	-
Shut down vol. 2	1964	-
All summer long	1964	-
Today!	1965	-
Summer days (and summer nights!!)	1965	-
Beach Boys' party!	1965	-
Pet sounds	1966	-
Smiley smile	1967	-
Wild honey	1967	-
Friends	1968	-
20/20	1969	-
The definite album	1970	28-03-1970	8	13	Verzamelalbum
Sunflower	1971	09-01-1971	30	12
Surf's up	1971	-
Carl and the passions: So tough	1972	-
Holland	1973	27-01-1973	11	6
The Beach Boys in Concert	1973	-			Live album
15 Big ones	1976	17-07-1976	23	9
Beach Boys best - 40 All time greatest hits	1977	22-01-1977	9	12	Verzamelalbum
Love you	1977	16-04-1977	29	6
M.I.U. album	1978	30-09-1978	41	5
L.A. (The light album)	1979	31-03-1979	22	7
Keepin' the summer alive	1980	-
20 Greatest hits	1980	09-08-1980	16	10	Verzamelalbum
The Beach Boys	1985	-
Still cruisin'	1989	16-09-1989	69	4
California gold	1991	22-06-1991	23	13	Verzamelalbum
Summer in paradise	1992	-
The Dutch singles collection	1998	29-08-1998	38	6	Verzamelalbum
The platinum collection	11-03-2005	09-07-2005	33	7	Verzamelalbum
The Smile sessions	28-10-2011	05-11-2011	20	6	Opgenomen in 1967/1968
That's why god made the radio	01-06-2012	09-06-2012	24	3*
Greatest hits [2012]	2012	13-10-2012	32	1*

Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken
Smile	2011	12-11-2011	84	2
That's why god made the radio	2012	09-06-2012	35	3*
Greatest hits [2012]	2012	29-09-2012	180	1*

Singles

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
I get around	1964	22-08-1964	38	6
Help me Rhonda	1965	19-06-1965	27	7
California girls	1965	11-09-1965	28	4
Barbara Ann	1966	12-02-1966	18	9	Nr. 17 in de Single Top 100
Sloop John B	1966	16-04-1966	1(4wk)	20	Nr. 1 in de Single Top 100 / Hit van het jaar 1966
God only knows	1966	27-08-1966	11	8	Nr. 12 in de Single Top 100
Good vibrations	1966	05-11-1966	4	14	Nr. 4 in de Single Top 100
Then I kissed her	1967	27-05-1967	2	13	Nr. 3 in de Single Top 100
Heroes and villains	1967	19-08-1967	11	7	Nr. 10 in de Single Top 100
Wild honey	1967	02-12-1967	26	4	Nr. 20 in de Single Top 100
Darlin'	1968	13-01-1968	21	6	Nr. 17 in de Single Top 100
Friends	1968	27-04-1968	tip8	-
Friends	1968	25-05-1968	tip14	-
Do it again	1968	27-07-1968	5	14	Nr. 3 in de Single Top 100
Bluebirds over the mountain	1968	28-12-1968	9	6	Nr. 9 in de Single Top 100
I can hear music	1969	22-03-1969	6	7	Nr. 4 in de Single Top 100
Break away	1969	14-06-1969	17	6	Nr. 20 in de Single Top 100
Cottonfields	1969	09-08-1969	12	8	Nr. 13 in de Single Top 100
Tears in the morning	1970	05-12-1970	6	9	Nr. 4 in de Single Top 100 / Alarmschijf
Long promised road	1971	03-07-1971	tip21	-
Student demonstration time	1971	11-12-1971	21	5	Nr. 21 in de Single Top 100 / Alarmschijf
You need a mess of help to stand alone	1972	17-06-1972	31	3	Nr. 29 in de Single Top 100
Marcella	1972	02-09-1972	20	6	Nr. 20 in de Single Top 100
Sail on sailor	1973	20-01-1973	tip3	-	Nr. 28 in de Single Top 100
California saga (On my way to sunny California)	1973	07-04-1973	tip12	-
Rock and roll music	1976	19-06-1976	tip3	-
Here comes the night	1979	31-03-1979	tip10	-
Good timin'	1979	09-06-1979	tip18	-
Lady Lynda	1979	18-08-1979	tip18	-
Getcha back	1985	20-07-1985	tip21	-
Rock 'n roll to the rescue	1986	02-08-1986	tip2	-	Nr. 33 in de Single Top 100
Wipeout	1987	26-09-1987	11	8	met The Fat Boys / Nr. 13 in de Single Top 100
Kokomo	1989	08-04-1989	6	10	Nr. 4 in de Single Top 100 / Alarmschijf

Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Opmerkingen
Tears in the morning	1970	-		Nr. 8 in de Radio 2 Top 30
Student demonstration time	1971	-		Nr. 27 in de Radio 2 Top 30
Wipeout	1987	-		met The Fat Boys / Nr. 23 in de Radio 2 Top 30
Kokomo	1989	-		Nr. 13 in de Radio 2 Top 30
That's why God made the radio	23-04-2012	23-06-2012	tip92*

Radio 2 Top 2000

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19
Barbara Ann	1516	1656	1610	1970	1648	1531	1662	1774	1507	1617	-	1941	-	-	-	-	-	-	-	-	-
California girls	-	-	-	-	-	-	-	1516	1143	1890	1286	1248	1294	1446	1937	-	-	-	-	-	-
Cottonfields	-	-	-	1556	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Do it again	1468	-	1584	1808	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
God only knows	123	117	137	110	117	88	80	68	42	59	20	20	31	44	59	13	19	18	29	46	59
Good vibrations	52	54	75	83	85	73	91	117	68	83	98	105	116	245	265	253	313	217	221	448	532
Help me Rhonda	-	1556	1601	1733	1585	1563	1852	1857	1835	1711	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Heroes and villains	-	1436	1380	1006	-	1203	1285	1587	1329	1504	1780	1902	1823	-	-	-	-	-	-	-	-
I can hear music	1086	858	878	981	1022	1002	1100	1269	1226	1139	1161	1078	1338	-	1887	1887	-	-	-	-	-
I get around	1602	1076	1421	1753	1686	1564	1843	1986	-	1923	1995	1920	1698	-	-	-	-	-	-	-	-
Kokomo	-	-	1402	1651	1987	1825	1831	1905	-	1959	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Sloop John B	202	227	174	240	240	262	281	301	180	227	299	318	445	716	770	721	831	1236	1326	1350	1328
Tears in the morning	453	470	406	508	448	578	607	789	775	629	632	618	768	1433	1048	997	1334	1184	1101	1749	1906
Then I kissed her	1120	1228	1186	1352	1775	1344	1427	1638	1270	1429	1632	1515	1965	-	-	-	-	-	-	-	-
Wouldn't it be nice	-	1410	1792	1184	1437	1223	1630	1693	1400	1471	1299	1136	1106	1581	1305	1780	1914	1343	1185	1640	1862

Bezetting

	Mike Love	David Marks	Al Jardine	Brian Wilson	Dennis Wilson	Carl Wilson	Bruce Johnston	Overige
1961–1962	Mike Love		Al Jardine	Brian Wilson	Dennis Wilson	Carl Wilson
1962–1963	Mike Love	David Marks		Brian Wilson	Dennis Wilson	Carl Wilson
1963	Mike Love	David Marks	Al Jardine		Dennis Wilson	Carl Wilson
1963–1964	Mike Love		Al Jardine	Brian Wilson	Dennis Wilson	Carl Wilson
1964-1965	Mike Love		Al Jardine	Brian Wilson^[2]	Dennis Wilson	Carl Wilson		Glen Campbell
1965-1972	Mike Love		Al Jardine	Brian Wilson^[2]	Dennis Wilson	Carl Wilson	Bruce Johnston
1972-1973	Mike Love		Al Jardine	Brian Wilson^[2]	Dennis Wilson	Carl Wilson		Ricky Fataar	Blondie Chaplin
1973–1974	Mike Love		Al Jardine	Brian Wilson^[3]	Dennis Wilson	Carl Wilson		Ricky Fataar
1974–1978	Mike Love		Al Jardine	Brian Wilson^[4]	Dennis Wilson	Carl Wilson
1978–1980	Mike Love		Al Jardine	Brian Wilson^[4]	Dennis Wilson	Carl Wilson	Bruce Johnston
1980-1982	Mike Love		Al Jardine	Brian Wilson	Dennis Wilson		Bruce Johnston
1982-1983	Mike Love		Al Jardine	Brian Wilson^[4]	Dennis Wilson	Carl Wilson	Bruce Johnston
1983-1996	Mike Love		Al Jardine	Brian Wilson^[4]		Carl Wilson	Bruce Johnston
1996-1997	Mike Love		Al Jardine			Carl Wilson	Bruce Johnston
1997-1998	Mike Love	David Marks	Al Jardine				Bruce Johnston
1998-1999	Mike Love	David Marks					Bruce Johnston	aangevuld met gastmuzikanten
1999-2011	Mike Love						Bruce Johnston	aangevuld met gastmuzikanten
1999-2011	Mike Love						Bruce Johnston	aangevuld met gastmuzikanten
2012	Mike Love	David Marks	Al Jardine	Brian Wilson			Bruce Johnston

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Charles Manson (1934-2017) – Amerikaanse massamoordenaar, Historiek, 20 november 2017
↑ ^a ^b ^c Alleen in studio.
↑ Alleen op tournee.
↑ ^a ^b ^c ^d Met onderbrekingen.

Zie de categorie The Beach Boys van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[1] Charles Manson (1934-2017) – Amerikaanse massamoordenaar, Historiek, 20 november 2017

[studio-2] Alleen in studio.

[tournee-3] Alleen op tournee.

[onder-4] Met onderbrekingen.

[1]

[2]

[3]

[4]