The Division Bell

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
The Division Bell
Studioalbum van Pink Floyd
Uitgebracht 30 maart 1994
Opgenomen 1993
Genre Progressieve rock
Duur 66:32
Label(s) EMI (VK)
Columbia (VS)
Producent(en) Bob Ezrin, David Gilmour
Chronologie
1987
A Momentary Lapse of Reason
  1994
The Division Bell
  2014
The Endless River

(en) Allmusic-pagina
(en) MusicBrainz-pagina
Portaal  Portaalicoon   Muziek

The Division Bell is het voorlaatste studioalbum van Pink Floyd en het tweede album zonder Roger Waters.

Het overbruggende thema van The Division Bell is communicatie en het gebrek aan communicatie.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Douglas Adams, schrijver van Het Transgalactisch Liftershandboek en bevriend met David Gilmour, koos de naam van het album, gebaseerd op de tekst van High Hopes, het laatste nummer van het album. Een "division bell" is een klok die geluid wordt om de leden van een parlement op te roepen om te stemmen in een "division". Hierbij wordt het parlement (letterlijk) verdeeld in twee groepen: een die voor de motie is en een die tegen de motie is.

De afbeelding op de cover van het album is van de hand van de kunstenaar Storm Thorgerson en laat twee hoofden in profiel zien. Dit zijn twee sculpturen van John Robertson (3 meter hoog) die hiervoor in een veld in Cambridgeshire werden geplaatst en onder verschillende omstandigheden gefotografeerd. De sculpturen bevinden zich nu in de Rock and Roll Hall of Fame.

The Division Bell werd goed verkocht, maar werd door critici slecht ontvangen.

Tracklist[bewerken | brontekst bewerken]

Kant 1

  1. "Cluster One", instrumentaal (Gilmour, Wright) - 5:58
  2. "What Do You Want From Me" (Gilmour, Wright, Polly Samson) - 4:21
  3. "Poles Apart" (Gilmour, Samson, Nick Laird-Clowes) - 7:04
  4. "Marooned", instrumentaal (Gilmour, Wright) - 5:29
  5. "A Great Day for Freedom" (Gilmour, Samson) - 4:17
  6. "Wearing the Inside Out" (Wright, Anthony Moore) - 6:49

Kant 2

  1. "Take It Back" (Gilmour, Samson, Laird-Clowes, Bob Ezrin) - 6:12
  2. "Coming Back to Life" (Gilmour) - 6:19
  3. "Keep Talking" (Gilmour, Wright, Samson) -6:11
  4. "Lost for Words" (Gilmour, Samson) - 5:14
  5. "High Hopes" (Gilmour, Samson) - 8:31

Alle nummers worden gezongen door Gilmour, behalve 6 ("Wearing the Inside Out"), dat gezongen wordt door Richard Wright.

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

  • In Keep Talking worden samples van de (kunstmatige) stem van Stephen Hawking gebruikt uit een reclame voor een telefoonbedrijf.
  • Op het eind van het album is te horen hoe Charlie, de (stief)zoon van David Gilmour, een telefoongesprek beëindigt met Steve O'Rourke, de manager van Pink Floyd. Charlie was toen 4 jaar.

Bezetting[bewerken | brontekst bewerken]

Hitnotering[bewerken | brontekst bewerken]

"The Division Bell" in de Nederlandse Album Top 100 - binnen: 09-04-1994
Week 01 02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25
Nummer 27 1 1 1 1 2 4 4 7 5 6 6 4 4 7 7 14 15 15 12 11 9 9 5 6
Week 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48
Nummer 7 11 14 19 25 31 35 59 63 58 54 53 64 63 63 55 56 58 75 79 90 98 99 uit

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Voorganger:
Music Box door Mariah Carey
Nummer 1-album in de Nederlandse Album Top 100
16 april 1994 - 13 mei 1994
4 weken
Opvolger:
Music Box door Mariah Carey