The Fabulous Baker Boys

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
The Fabulous Baker Boys
Tagline For 31 years it's been just the Fabulous Baker Boys... but times change
Regie Steve Kloves
Producent Mark Rosenberg
Paula Weinstein
Scenario Steve Kloves
Hoofdrollen Michelle Pfeiffer
Beau Bridges
Jeff Bridges
Muziek Dave Grusin
Montage William Steinkamp
Cinematografie Michael Ballhaus
Distributie 20th Century Fox
Première 13 oktober 1989
Speelduur 114 minuten
Taal Engels
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

The Fabulous Baker Boys is een Amerikaanse romantische muzikale film uit 1989, geschreven en geregisseerd door Steve Kloves. De hoofdrollen waren voor Michelle Pfeiffer en de broers Beau en Jeff Bridges.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Frank en Jack Baker zijn de Fabulous Baker Boys, twee muzikale broers die de kost verdienen met pianospelen in clubs en hotellounges in Seattle. De getrouwde Frank behartigt de zaken, terwijl de meer getalenteerde Jack zich niet wil binden. Om hun act aantrekkelijker te maken, besluiten de broers een zangeres in te huren. Dit wordt na het formeel sluiten van de audities de voormalige escort Susie Diamond. Het trio krijgt succes, terwijl Jack en Susie tot elkaar worden aangetrokken. Dit leidt tot spanningen tussen de broers en de uiteindelijke ontbinding van hun act.[1]

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Michelle Pfeiffer Susie Diamond
Beau Bridges Frank Baker
Jeff Bridges Jack Baker
Ellie Raab Nina
Xander Berkeley Lloyd
Dakin Matthews Charlie
Ken Lerner Ray
Albert Hall Henry
Jennifer Tilly Monica Moran

Prijzen en nominaties[bewerken | brontekst bewerken]

De film werd vier keer genomineerd voor de Academy Awards (hoofdrolspeelster, cinematografie, originele muziek en montage). Michelle Pfeiffer won de Golden Globe voor beste drama-actrice. Dave Grusin won een Grammy Award voor zijn soundtrack.

Soundtracks[bewerken | brontekst bewerken]

De film heeft een indrukwekkend repertoire van klassieke songs.[2] Het meest treffende is "Makin' Whoopee.[3]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]