Thijs Taconis

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Woordenbrij (overleg | bijdragen) op 19 sep 2019 om 09:04. (Referenties toegevoegd die de bestaande tekst van dit artikel verder ondersteunen (zie ook Waltman en Kok))
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Thijs Taconis
Geboren 28 maart 1914
Rotterdam
Overleden 6 september 1944
Mauthausen
Land/zijde Nederland
Verenigd Koninkrijk
Onderdeel SOE
Dienstjaren tot 1942
Rang Spion
Eenheid Bureau Inlichtingen
Slagen/oorlogen Tweede Wereldoorlog
Onderscheidingen Military Medal, Bronzen Kruis (postuum)
Bronzen Kruis

Thijs Taconis (Rotterdam, 28 maart 1914 - Mauthausen, 6 september 1944) was Nederlands geheim agent tijdens de Tweede Wereldoorlog.[1]

Biografie

Kort na de Nederlandse capitulatie probeerden verzetsgroepen in Nederland informatie te verzamelen. Het bleek moeilijk die informatie door te spelen naar Engeland. Vanuit Engeland werden om die reden agenten uitgezet op Nederlands bezet grondgebied; zij werden gestuurd door de Centrale Inlichtingendienst onder leiding van François van 't Sant in samenwerking met MI-6 en de SOE.[2]

Op 7 november 1941 werden Taconis en Huub Lauwers, een Nederlandse journalist die was opgeleid als geheim agent, als eersten vanuit Engeland geparachuteerd boven het Stegerveld buiten Ommen,[3] met als opdracht een radioverbinding met het hoofdkwartier in Londen op te zetten en te onderhouden. Ze begroeven hun parachutes op dezelfde plaats. Op 3 januari 1942 werd het eerste codebericht naar het Londen verzonden. Als codenamen gebruikte hij Thijs en Thijs Timmer.[1][4]

Op 9 maart 1942 werd hij gearresteerd[5] als gevolg van verraad door Johnny de Droog.[6] Op 6 september 1944 werd hij in Mauthausen gefusilleerd,[1] samen met 23 andere Nederlandse geheim agenten.[7][8][9][10][11]

Taconis kreeg in 1953 postuum een hoge onderscheiding, het Bronzen Kruis. In 1943 had de Britse koning hem de Military Medal verleend.[12]

Zilveren Anjer

Taconis had bij testament bepaald dat zijn vermogen na zijn overlijden bestemd zou worden voor het Prins Bernardfonds ten behoeve van de aanschaf van Spitfires. Na de oorlog werd besloten om de doelstelling van het fonds te wijzigen. Met de door Taconis beschikbaar gestelde middelenen werd een onderscheiding, de Zilveren Anjer ingesteld als eerbewijs voor Taconis. Ter gelegenheid van zijn honderdste geboortedag werd het Thijs Taconis Fonds "ter ondersteuning van de uitreiking van de Zilveren Anjer".[13]

Literatuur

  • Waltmans, Astrid, “Een betrekkelijk heftig karakter”, 2005

Externe links