Naar inhoud springen

Tigecycline

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door InternetArchiveBot (overleg | bijdragen) op 8 apr 2019 om 21:17. (1 (onbereikbare) link(s) aangepast en 0 gemarkeerd als onbereikbaar #IABot (v2.0beta14))
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Tigecycline
Chemische structuur
Tigecycline
Gebruik
Geneesmiddelengroep antibiotica
Merknamen Tygacil
Voorschrift/recept ja
Toediening infuus
Databanken
CAS-nummer 220620-09-7
ATC-code J01AA12
PubChem 5282044
DrugBank DB00560
Chemische gegevens
Molecuulformule C29H39N5O8
IUPAC-naam (4S,4aS,5aR,12aS)-4,7- bis(dimethylamino)-9- [(tert-butylamino)acetamido] -3,10,12,12a-tetrahydroxy-1,11- dioxo-1,4,4a,5,5a,6,11,12a- octahydrotetraceen-2- carbamide
Molmassa 585,65 g/mol
Portaal  Portaalicoon   Geneeskunde
Esculaap
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Tigecycline is een antibioticum met een bacteriostatische werking. Het is de eerste vertegenwoordiger van de glycylcycline-antibiotica, waarvan de chemische structuur vergelijkbaar is met die van de tetracyclines. Tigecycline heeft een ruimer werkingsspectrum dan de moederverbinding tetracycline; het werkt tegen gramnegatieve en grampositieve bacteriën, inclusief anaerobe bacteriën zoals Clostridium perfringens, en tegen multiresistente bacteriën. Tigecycline werkt door het blokkeren van de ribosomen van de bacteriën waardoor het de opbouw van eiwitten afremt. Het is niet werkzaam tegen Pseudomonas aeruginosa.

Tigecycline werd ontwikkeld door American Cyanamid.[1][2] Het wordt nu verkocht door Wyeth onder de merknaam Tygacil.[3] Het wordt enkel toegediend in ziekenhuizen, via een intraveneus infuus, voor het behandelen van gecompliceerde infecties van de huid, de weke delen of in de buik.

Tygacil werd in de Europese Unie voor het eerst vergund in 2006. Klinische studies waarin het medicament werd vergeleken met andere antibiotica toonden echter aan dat er een lichte maar consistente verhoogde sterfte was bij patiënten die Tygacil kregen tegenover patiënten die de andere antibiotica kregen: 3,9% tegenover 2,9%. De juiste reden daarvoor kon niet aangeduid worden. De commissie die na vijf jaar de voor- en nadelen van Tygacil afwoog, heeft evenwel geoordeeld dat de voordelen voldoende waren om het middel verder toe te laten. Maar het mag enkel gebruikt worden voor de aanvaarde indicaties, wanneer andere antibiotica niet geschikt zijn.[4][5]