Veldhondstong
| Veldhondstong | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Veldhondstong in de duinen bij Scheveningen | |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| soort | |||||||||||||||||||
| Cynoglossum officinale L. (1753) | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
Veldhondstong op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
De veldhondstong (Cynoglossum officinale) is een tot 80 cm hoge, tweejarige plant uit de ruwbladigenfamilie (Boraginaceae). De veldhondstong komt vooral voor op droge stikstofhoudende grond, zoals op dijkhellingen en in de duinen. De grond dient kalkrijk en licht basisch te zijn. In Nederland is de plant beperkt tot de Noord- en Zuid-Hollandse duinen.
Gedurende het eerste jaar vormt de plant met haar bladen een bladrozet; pas in het tweede jaar vormt ze stengels, waaraan de rode tot blauwe bloemen verschijnen.
De veldhondstong komt voor in de gematigde streken van Europa en Azië; in Noord-Amerika is de plant ingevoerd.
Gebruik
De plant bevat alkaloïden en wordt als giftig beschouwd voor paarden en vee. Veldhondstong is in de volksgeneeskunst gebruikt als wondheelmiddel. Omdat het aanwezige pyrrolizidinalkaloïde ook voor mensen giftig is, dient de plant niet inwendig gebruikt te worden.
-
Hondstong plant
Externe link
- Veldhondstong (Cynoglossum officinale) op SoortenBank.nl (gearchiveerd) (gebaseerd op de Heukels23, dit is de voorlaatste uitgave)