Wäinö Aaltonen
Wäinö Valdemar Aaltonen (Marttila, 3 maart 1894 – Helsinki, 30 mei 1966) was een twintigste-eeuws Fins kunstenaar. Hij was voornamelijk actief als beeldhouwer en maakte portretten, reliëfs, miniaturen en monumentale beeldhouwwerken, hoofdzakelijk in een klassieke stijl. Aaltonen werkte vooral met hout, brons en graniet, hoewel hij soms ook andere materialen zoals glas gebruikte.
Hij werd geboren als zoon van een kleermaker in het dorp Marttila in Finland. Hij werd kunstenaar na doof te zijn geworden als kind. Vanaf zijn zestiende bezocht hij de tekenschool van de Vereniging van de Kunst van Turku (van 1910 tot 1915). Tijdens zijn vroege jaren op deze school bestudeerde hij het schilderen, maar tegen de tijd dat hij wegging, had hij zich gespecialiseerd in beeldhouwen. Aangezien toen de Eerste Wereldoorlog woedde, vervaardigde hij oorlogsgedenktekens. Aaltonen werd spoedig een nationalistisch icoon.
Zijn beeldhouwwerk is voornamelijk nationalistisch van aard en beeldt vaak nationale helden uit. Een voorbeeld hiervan is het beeldhouwwerk van Paavo Nurmi uit 1925: een bronzen gietvorm dat buiten het stadion van Helsinki wordt tentoongesteld. Hoewel voornamelijk naturalistisch, zijn er ook opmerkelijke kubistische werken van zijn hand. Hij was een van 20e-eeuwse pioniers van de directe gravure.
Externe link
Bronnen
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Wäinö Aaltonen op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- Hommes, Els, Prisma van de kunst, Uitgeverij Het Spectrum BV, 1990, ISBN 90 274 2375 X.
