Op de tweede speeldag won Japan van Zuid-Afrika met 34–32, in wat de grootste verrassing in de geschiedenis van het WK rugby werd genoemd.[3] Een tweede verrassing was de voortijdige uitschakeling van thuisland Engeland. Dit betekende de eerste keer dat Engeland niet de kwartfinale haalde en ook de eerste keer dat het thuisland niet de kwartfinale haalde. Met de uitschakeling van Wales, Frankrijk, Ierland en Schotland in de kwartfinale viel het doek voor alle landen van het Noordelijk halfrond.
In de finale stonden rugbygrootmachten en aartsrivalen Nieuw-Zeeland en Australië tegenover elkaar. De All Blacks van Nieuw-Zeeland wonnen met 34–17 en werden hiermee het eerste team dat de wereldtitel prolongeerde en ook het eerste team dat de titel voor de derde keer won.
De speelsteden werden definitief bekendgemaakt op 2 mei2013.[4][5] Er zal gespeeld worden in dertien verschillende stadions, verspreid over elf steden. Hoewel het WK enkel werd georganiseerd door de Engelse rugbybond, werd er ook gespeeld in het Millennium Stadium in Cardiff, Wales.
Pot 1: Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika, Australië en Frankrijk
Pot 2: Engeland, Ierland, Samoa, Argentinië
Pot 3: Wales, Italië, Tonga, Schotland
Pot 4: Oceanië 1, Europa 1, Azië 1, Amerika 1
Pot 5: Afrika 1, Europa 2, Amerika 2, Winnaar play-off
Pas na de loting plaatsten de laatste acht landen zich voor het WK. Op de plek van Oceanië 1 kwam Fiji, Europa 1 werd Georgië, Azië 1 werd Japan, Amerika 1 werd Canada, namens Afrika plaatste Namibië zich, Europa 2 werd Roemenië, Amerika 2 werd het team van de Verenigde Staten en tot slot won Uruguay de intercontinentale play-off.
↑"RWC 2015 venues and schedule announced", rugbyworldcup.com, International Rugby Board, 2 May 2013. Gearchiveerd op 11 november 2013. Geraadpleegd op 2 May 2013.