Wikipedia:Educatieprogramma/ITV Hogeschool voor Tolken en Vertalers/Jean Achard (autocoureur)
| Jean Achard | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemene informatie | ||||
| Nationaliteit | Franse | |||
| Beroep | autocoureur, journalist | |||
| ||||
Jean-Jacques Grosman (Parijs, 15 maart 1918 - Rio de Janeiro, 14 juli 1951)[1], beter bekend als Jean Achard, was een Franse journalist en autocoureur. Hij is als autocoureur met name bekend van zijn deelname buiten competitie aan een tiental Grands Prix na de Tweede Wereldoorlog.
Jean-Jacques Grosman sloot zich tijdens de Tweede Wereldoorlog aan bij het verzet onder het pseudoniem ‘Jean Achard’. Na de bevrijding werd hij journalist en redacteur van het blad Debout alvorens zich op de autosport toe te leggen. In 1946, zijn eerste jaar als autocoureur, nam hij buiten competitie deel aan vier Grands Prix en behaalde een opmerkelijke zesde plaats in de Grand Prix van Albi. Als officieel coureur van het raceteam Gersac in 1947 – een team dat reed met wagens van het merk Delage - behaalde hij als beste resultaat een vierde plaats tijdens de Grand Prix van Pau. In juli van dat jaar reed hij opnieuw de Grand Prix van Albi voor zijn eigen team France Course. Maar toen hij het slachtoffer werd van een ernstig ongeluk waarbij een vrouwelijke toeschouwer om het leven kwam, besloot hij zijn carrière als autocoureur te staken.
Eind 1950 keerde hij terug in de autosport. In januari 1951 emigreerde hij naar Brazilië om deel te nemen aan plaatselijke Grands Prix. Hij schreef zich in 1951 ook in voor de 500 mijl van Indianapolis, maar nam uiteindelijk niet deel aan deze race. Hij behaalde zijn eerste podiumplaats bij de Grand Prix van Boa Vista. In juli van datzelfde jaar stapte hij over van zijn Talbot-Lago T26C naar een Ferrari 125F1. Tijdens een testrit met zijn nieuwe auto op het circuit van Gávea vloog hij tegen een muur en overleed op 33-jarige leeftijd.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Jeugd en verzetsactiviteiten (1918-1945)[bewerken | brontekst bewerken]
Jean-Jacques Grosman werd in 1918 in het 14e arondissement van Parijs geboren.
Hij was 21 jaar oud toen Frankrijk door nazi-Duitsland werd binnengevallen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog sloot hij zich aan bij het Franse verzet en nam de naam ‘Jean Achard le Breton’ aan. Tijdens de bevrijding werd hij hoofdredacteur van de verzetskrant Debout, opgericht door de verzetsstrijder Claude Julien. Deze krant was verbonden aan de Jeunesses Ouvrières Chrétiennes, een christelijke jeugdbeweging. Later werd hij voorzitter van de Fédération nationale française des anciens combattants (Franse nationale federatie van veteranen).
Autosport in Frankrijk (1946-1947)[bewerken | brontekst bewerken]
Na de Bevrijding bleef hij de naam Jean Achard gebruiken en begon als gepassioneerd liefhebber deel te nemen aan verschillende autoraces op regionaal en nationaal niveau, eerst in een Maserati 1500, daarna in auto’s van de merken Delage en Delahaye. Hij schreef zich in 1946 als deelnemer in voor de Grand Prix van Marseille in een Bugatti Type 35, maar kwam uiteindelijk niet opdagen bij dit evenement. Hij begon zijn raceseizoen in de Coupe de la Résistance in een Maserati 4CM, maar viel uit in de dertiende van deze zevenenveertig ronden tellende race.
Tijdens de Grand Prix van Albi eindigde hij in een Maserati 4CL zesde in de eerste race en vervolgens negende in de tweede race, om uiteindelijk zesde te worden in de Grand Prix. In juli nam hij op het circuit van Nantes deel aan de 24 uur van Le Mans, waar hij het opnam tegen de grootste coureurs van het land, zoals Pierre Levegh die ‘Raph’ werd genoemd, Jean-Pierre Wimille, Louis Rosier en Maurice Trintignant. Maar evenals meer dan de helft van de ingeschreven deelnemers viel hij vanwege een mechanisch probleem uit, al in de tweede ronde. Op het Circuit des Trois-Villes kocht Jean Achard een Delahaye 155 V12 (met chassisnummer 48774) van Ernest Friderich, kwalificeerde zich als vierde (en eerste van de Delahaye-auto's), maar werd gediskwalificeerd wegens een valse start. In 1946 reed hij voor zijn eigen team, France Course, geleid door Jean Leroy, maar hij reed ook af en toe voor het raceteam Atalante.
In 1947 ging hij rijden voor het raceteam Gersac, waar Philippe Étancelin, Pierre Levegh en Maurice Trintignant zijn teamgenoten waren. Jean Achard wisselde zijn Delahaye in voor een Delage. Hij startte vanaf de elfde plaats op de grid en begon zijn seizoen met een vierde plaats in de Grand Prix van Pau. Hij finishte echter op drie ronden achter de winnaar Nello Pagani en klaagde over het bochtgedrag van zijn auto. Zijn vierde plaats leverde hem een beloning van 60.000 Franse frank op.
Als derde in de stand voor het Franse kampioenschap startte hij in de Grand Prix du Roussillon op een droog circuit vanaf de negende plaats, maar raakte in de zevende ronde betrokken bij een ongeval waarvan vervolgens Georges Grignard, zijn teamgenoot Philippe Étancelin en Roger Loyer ook het slachtoffer werden. Zijn snelste ronde in de race was de langzaamste van alle coureurs; 11 seconden langzamer dan de snelste ronde. In mei nam hij in een Simca deel aan de Bol d'or. Hij nam vervolgens deel aan de Jersey Road Race: hij kwalificeerde zich als negentiende, maar wist in de race op te klimmen naar de achtste plaats, vier ronden achter winnaar Reg Parnell. Hij reed nog steeds Delage toen hij vervolgens deelnam aan de Grand Prix van Marseille, die onder zonnige omstandigheden plaatsvond, en eindigde als zesde, vier ronden achter Eugène Chaboud die als eerste eindigde. Door dit nieuwe resultaat stond hij op de vierde plaats in de rangschikking van het kampioenschap. Tijdens de Grand Prix van Nîmes moest hij zijn race al snel beëindigen na een ongeval in de eerste ronde. Begin juli was hij ook ingeschreven voor de eerste Grand Prix van Reims, maar hij liet verstek gaan en stond niet aan de start van de race.
In 1947 maakt hij voor de Grand Prix van Albi weer gebruik van een Delahaye 155, waarin hij eerder had gereden in 1946 en die door Pierre Levegh in de Grand Prix van Nîmes van dat jaar was gebruikt. Onder een brandende zon en in een verstikkende hitte werd hij in de 21e ronde van de race het slachtoffer van een zeer ernstig ongeval: in de eerste bocht na het lange rechte stuk verloor hij het linker achterwiel van zijn Delahaye, dat een vrouwelijke toeschouwer dodelijk trof en een andere persoon verwondde. Door dit ongeluk stopte hij enkele jaren met racen. Hij had zich eerder ingeschreven voor de Grand Prix van Comminges, maar nam niet deel aan deze race en verkocht zijn Delahaye aan André Simon.
Emigratie naar Brazilië en dodelijk ongeval (1951)[bewerken | brontekst bewerken]
.jpg)
In november 1950 kocht Jean Achard de Talbot-Lago T26C (met chassisnummer 110008) uit 1948 van Philippe Étancelin, die stopte met racen. In januari 1951 keerde hij terug in de autosport en emigreerde naar Brazilië om deel te nemen aan autoraces in dat land. Hij begon het raceseizoen daar met een vijfde plaats in de Grand Prix van São Paulo en een derde plaats in de Grand Prix van Boa Vista een maand later. In datzelfde jaar schreef hij zich in voor de 500 mijl van Indianapolis, dat meetelde voor het wereldkampioenschap Formule 1. Hij was de enige buitenlandse coureur op de deelnemerslijst en zou aan de race deelnemen als privérijder met zijn Talbot-Lago T26C22. Uiteindelijk verscheen hij niet aan de start van de grootste autorace in de Verenigde Staten. Het is niet duidelijk of hij afwezig was omdat hij zich niet voor de wedstrijd had gekwalificeerd of dat hij gewoon niet was komen opdagen. Jean Achard is tot op de dag van vandaag de enige coureur in de geschiedenis van de Formule 1 die aan Grands Prix heeft deelgenomen met het nummer 100.
In juli 1951 verkocht Achard zijn Talbot aan de Braziliaan Antonio Pinheiro Pires en reed daarna met de Ferrari 125 F1 die voorheen in het bezit was geweest van deze Braziliaan. Op 14 juli 1951, tijdens een testrit met zijn Ferrari voor een race in Rio de Janeiro, vloog Jean Achard tegen een muur en stierf op 33-jarige leeftijd. De Fransman zou de gas- en rempedalen door elkaar gehaald hebben, die in de Ferrari andersom zaten dan in de Talbot waar hij gewoonlijk in reed. Nog steeds is er twijfel over de wedstrijd waarvoor Achard trainde; het was ofwel de Grand Prix van de stad Rio de Janeiro, ofwel de heuvelklim Subida da Gávea.
Resultaten in Grands Prix[bewerken | brontekst bewerken]
Samenvattende tabel van de resultaten van Jean Achard in Grands Prix waaraan hij buiten competitie deelnam
| Jaar | Grand Prix | Raceteam | Auto | Motor | Resultaat |
| 1946 | Grand Prix van Marseille | niet bekend | Bugatti Type 35 | Bugatti L8 | Niet gestart |
| 1946 | Coupe de la Résistance | Privérijder (France Course) | Maserati 4 CM | Maserati L4 | Uitgevallen |
| 1946 | Grand Prix van Albi | Particulier (France Course) | Maserati 4 CM | Maserati L4 | 6e plaats |
| 1946 | Circuit des Trois-Villes | Raceteam Atalante (SFACS Écurie France) | Delahaye 155 | Delahaye L6 | Niet gestart |
| 1947 | Grand Prix van Pau | Raceteam Gersac | Delage 3000 | Delage L6 | 4e plaats |
| 1947 | Grand Prix van Roussillon | Raceteam Gersac | Delage 3000 | Delage L6 | Uitgevallen (ongeluk in de 8e ronde) |
| 1947 | Jersey Straat- race | Raceteam Gersac | Delage 3000 | Delage L6 | 8e plaats |
| 1947 | Grand Prix van Marseille | Raceteam Gersac | Delage 3000 | Delage L6 | 6e plaats |
| 1947 | Grand Prix van Nîmes | Raceteam Gersac | Delage 3000 | Delage L6 | Uitgevallen (ongeluk in de 2e ronde) |
| 1947 | Grand Prix van Albi | Particulier (France Course) | Delahaye 155 | Delahaye L6 | Uitgevallen (ongeluk in de 21e ronde: band verloren) |
| 1951 | Grand Prix van São Paulo | Particulier (France Course) | Talbot-Lago T26C | Talbot L6 | 5e |
| 1951 | Grand Prix van Boa Vista | Particulier (France Course) | Talbot-Lago T26C | Talbot L6 | 3e |
Samenvattende tabel van de resultaten van Jean Achard in Formule 1 Grands Prix
| Jaar | Grand Prix | Raceteam | Auto | Motor | Banden | Resultaat |
| 1951 | 500 mijl van Indianapolis | Privérijder (France Course) | Talbot-Lago T26C | Talbot L6 | F | Niet deelgenomen |
Bronvermelding[bewerken | brontekst bewerken]
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Jean_Achard_(pilote) op de Franstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- Today in Hot Rod History: The Death Of Jean Achard, July 14, 2016
- Décès: Claude Julien op monde-diplomatique.fr, 2006
- Profiel bij Motor Sport Memorial
- ↑ Geboorteakte 2478 bij de Parijse archieven