Willem Hofhuizen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Romaine (overleg | bijdragen) op 16 apr 2013 om 15:47. (-Wrapper, onnodige code)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Het raadsel vrouw, Olie op doek 120x100, geschilderd 1964. De vrouw stelt Jos Hagemeijer voor, maar heeft geen gezicht gekregen
Beeldengroep "Olterdissens werk" aan de Grote Looiersstraat in Maastricht

Willem Hofhuizen (Amsterdam, 27 juli 1915Maastricht, 23 december 1986) was een Nederlandse expressionistisch schilder en beeldhouwer.

Leven en werk

Wilhelmus Joannes Maria (Willem) Hofhuizen kreeg zijn opleiding voor monumentale kunst aan de Rijksakademie voor Beeldende Kunsten te Amsterdam, onder leiding van de professoren Johannes Hendricus Jurres en Heinrich Campendonk. Als een van de weinigen kreeg hij daar een loge toebedeeld. Zoals het hoorde werden logehouders voorgedragen aan de Prix de Rome, die hij in 1947 nipt moest laten gaan naar Marius de Leeuw. Hij maakte studiereizen naar Egypte, Italië, Spanje, Portugal en Frankrijk, waar hij ongeveer een jaar in Parijs verbleef.

Hij was de schepper van de beeldengroepen "Levensvreugde" en "Olterdissens werk" aan de Grote Looiersstraat te Maastricht. Zijn totale oeuvre omvatte olieverven, gouaches, tempera's, tekeningen, boekillustraties (waarvan in 1955 de "Diksjenaer van 't Mestreechs" door Endepols en in 1960 " 'Les Folies Maestrichtoises’, A la manière de François Couperin dans ses ‘Les Folies Françaises’ ou ‘Les Dominos" van Pierre Kemp het belangrijkste zijn), glasramen (Asten, Noord-Brabant R.K. Kerk Maria Presentatie; Houten, Utrecht, R.K. Kerk OLV ten Hemelopneming), fresco's (Maastricht, stadhuis, overgeplaatst door de Gentse restaurateur Hugo VandenBorre naar het huidige Mosae Forum in 2007, en de toenmalige specialistenpoli Kesselskade), sgraffito's (Brunssum, Cuijk), portretten en sculpturen.

Hij kreeg vooral bekendheid door zijn typische "Hofhuizen-vrouwen" in zijn schilderijen, waarbij hij een soort apollinische benadering had van het expressionisme. Uiteindelijk zijn de schilderijen van Willem Hofhuizen een weerspiegeling van zijn belevingswereld, waar de mens (de vrouw) de belangrijkste rol in speelt. Op veel van zijn schilderijen kijkt hij over de schouders van anderen mee met een tevreden blik. Het is zijn wereld die hij in beeld brengt op een typisch eigen manier waarin de transparantie van materialen een grote rol speelt.

Zijn werken zijn o.a. tentoongesteld geweest in Maastricht, Scheveningen, Amsterdam, Bonn, Parijs, Barcelona, Rome en Tokio.

Willem Hofhuizen stierf op 71-jarige leeftijd te Maastricht.

Externe links

Zie de categorie Willem Hofhuizen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.