Wim Udenhout
Willem Alfred (Wim) Udenhout (Coronie, 29 september 1937) is een Surinaams politicus en leraar Engels.
Udenhout werd geboren in het district Coronie ten westen van Paramaribo. Na zijn middelbare school in Suriname studeerde hij in zijn moederland en in Nederland Engels, sociolinguïstiek en Amerikaanse geschiedenis.
In 1966 behaalde hij in Nederland de bevoegdheid om Engels te geven waarna hij tot 1970 op verschillende scholen in Suriname die taal doceerde. Daarna studeerde hij tot 1975 Engelse taal- en letterkunde aan de Universiteit Leiden. In hetzelfde jaar waarin Suriname onafhankelijk werd en veel Surinamers naar Nederland kwamen, ging hij terug om in Paramaribo docent en hoofd van de sectie Engels te worden aan het Instituut voor de Opleiding van Leraren (IOL).
Na een conflict met legerleider Desi Bouterse trad premier en president Henk Chin A Sen in februari 1982 af. Wim Udenhout was in het daaropvolgende kabinet van Henry Neijhorst lid van het adviescollege en daarnaast was Udenhout adviseur van Bouterse. Na de Decembermoorden van 8 december 1982 trad het kabinet-Neijhorst af en werd Errol Alibux premier van Suriname. Mede door grote stakingen in december 1983 en januari 1984 kwam dat kabinet ten val.
Kabinet februari 1984
Op 3 februari 1984 beëdigde waarnemend president L.F. Ramdat Misier de eerste zeven van de negen leden van het nieuwe kabinet; pas eind februari was het kabinet compleet. Udenhout had hierin, net als zijn voorganger Alibux, zowel de functie van premier als die van minister van Buitenlandse Zaken.
| Ministerie | Minister |
|---|---|
|
Arbeid & |
Siegfried Gilds (V) |
|
Binnenlandse Zaken & |
Frank Leeflang (M) |
|
Buitenlandse Zaken |
Wim Udenhout (M) |
|
Financiën en Economische Zaken |
Marcel Chehin (B) |
|
Leger en Politie |
Wilfred Maynard (M) |
|
Natuurlijke Hulpbronnen en Energie & |
|
|
Onderwijs en Wetenschap |
Allan Li Fo Sjoe (V) |
|
Transport, Handel en Industrie & |
Imro Fong Poen (M) |
|
Volksgezondheid |
Robert van Trikt (B) |
Van de negen ministers waren er vijf namens het militaire gezag (M), twee namens de vakbeweging (V) en twee namens het bedrijfsleven (B). Het mandaat van dit kabinet liep tot 31 december waarna de samenstelling van het kabinet-Udenhout werd herzien en het aantal ministers namens het militaire gezag niet langer de meerderheid vormde. De "denkgroep" onder voorzitterschap van Frank Leeflang kwam in december met een plan voor de democratisering van het staatsbestel. Hiertoe behoorde het voorstel voor de vorming van een assemblée die maximaal 27 maanden in functie zou blijven. Minister Chehin maakte bezwaar tegen het gering aantal zetels dat het bedrijfsleven in de assemblée en kwam daarom niet meer terug in het nieuwe kabinet. Uiteindelijk zou deze assemblée de voorloper worden van het huidige parlement: De Nationale Assemblée.
Kabinet januari 1985
| Ministerie | Minister |
|---|---|
|
Arbeid |
Edmund Dankerlui (V) |
|
Binnenlandse Zaken & |
Frank Leeflang (M) |
|
Buitenlandse Zaken |
Wim Udenhout (M) |
|
Financiën en Economische Zaken |
Normann Kleine (B) |
|
Huisvesting en Sociale Zaken |
Siegfried Gilds (V) |
|
Landbouw, Veeteelt en Visserij |
|
|
Leger en Politie |
Wilfred Maynard (M) |
|
Natuurlijke Hulpbronnen en Energie |
|
|
Onderwijs en Wetenschap |
Allan Li Fo Sjoe (V) |
|
Openbare Werken, Telecommunicatie en Bouwnijverheid |
Jainul Abdul (V) |
|
Transport, Handel en Industrie |
Imro Fong Poen (M) |
|
Volksgezondheid |
Robert van Trikt (B) |
Kabinet juni 1985
In april 1985 was er een conflict rond minister Dankerlui omdat hij zich zou hebben opgesteld als een verlengstuk van het militaire gezag. De andere drie ministers die de vakbeweging vertegenwoordigden eisten tevergeefs zijn vertrek. De spanningen in het kabinet liepen zo hoog op, dat de vakbeweging hun ministers terugtrok uit het kabinet. Op 26 juni van dat jaar diende het kabinet het ontslag in waarna twee dagen later een nieuw kabinet volgde waarin Udenhout wel premier bleef, maar Erik Tjon Kie Sim hem opvolgde als minister van Buitenlandse Zaken. Verder waren er nog enkele wijzigingen:
| Ministerie | Minister |
|---|---|
|
Arbeid |
|
|
Binnenlandse Zaken |
|
|
Buitenlandse Zaken |
|
|
Financiën en Planning |
|
|
Huisvesting en Sociale Zaken |
|
|
Justitie |
|
|
Landbouw, Veeteelt en Visserij |
|
|
Leger en Politie |
|
|
Natuurlijke Hulpbronnen en Energie |
|
|
Onderwijs en Wetenschap |
|
|
Openbare Werken, Telecommunicatie en Bouwnijverheid |
|
|
Transport, Handel en Industrie |
|
|
Volksgezondheid |
Nadat Normann Kleine in september 1985 ontslag had genomen was Udenhout tijdelijk tevens minister van Financiën en Planning. Bij een bezetingsactie op 5 december bedreigde minister Dankerlui stakers met een vuurwapen. Enkele dagen later trad Dankerlui af waarbij hij werd opgevolgd door André Koornaar.
Latere analyses van de regeerperiode-Udenhout lieten uitkomen dat het sociaal-economisch beleid gedurende deze jaren desastreus is geweest voor Suriname met een extreem hoge inflatie, een sterke terugloop van het binnenlands product en de buitenlandse handel, en een buitensporige koopkrachtvermindering voor iedereen die van de binnenlandse geldeconomie afhankelijk was.
In 1986 werd Pretaap Radhakishun de nieuwe premier van Suriname.
Van 1989 tot 1997 was Udenhout Surinaams ambassadeur in de Verenigde Staten en permanent vertegenwoordiger bij de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS).
Tegenwoordig is hij
- voorzitter van het bestuur van de Suriname Conservation Foundation
- lid van het Steering Committee van het Guiana Shield Initiative
- adviseur van de president van Suriname
Externe link
- CV (1995)
| Voorganger: L.A.E. Alibux |
Premier van Suriname 1984 - 1986 |
Opvolger: P.S.R. Radhakishun |
| Voorganger: L.A.E. Alibux |
Minister van Buitenlandse Zaken 1984 - 1985 |
Opvolger: E.L. Tjon Kie Sim |
| Voorganger: N. Kleine |
Minister van Financiën (a.i.) 1985 - 1986 |
Opvolger: S.Ch. Mungra |