Naar inhoud springen

Zilverperchloraat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Zilverperchloraat
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van zilverperchloraat
Structuurformule van zilverperchloraat
Algemeen
Molecuulformule AgClO4
IUPAC-naam zilverperchloraat
Molmassa 207,3188 g/mol
SMILES
[O-]Cl(=O)(=O)=O.[Ag+]
InChI
1/Ag.ClHO4/c;2-1(3,4)5/h;(H,2,3,4,5)/q+1;/p-1/fAg.ClO4/qm;-1
CAS-nummer 14242-05-8
EG-nummer 232-035-4
PubChem 24562
Wikidata Q211207
Vergelijkbaar met zilvernitraat
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
OxiderendCorrosief
Gevaar[1]
H-zinnen H272 - H314[1]
EUH-zinnen geen[1]
P-zinnen P220 - P280 - P305+P351+P338 - P310[1]
VN-nummer 1481
ADR-klasse Gevarenklasse 5.1
Fysische eigenschappen
Smeltpunt (ontleedt) 486[2] °C
Oplosbaarheid in water 5570 g/L
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur kubisch
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Zilverperchloraat is een anorganische verbinding van zilver met als brutoformule AgClO4. Deze witte, vaste stof vormt een monohydraat en is licht hygroscopisch. Als bron van zilver-ionen (Ag+) is de stof goed bruikbaar, hoewel de aanwezigheid van het perchloraationen een zeker risico met zich meebrengt wegens de sterk oxiderende werking ervan. Als alternatief wordt vrijwel steeds zilvernitraat of zilver(I)fluoride aangewend.

Oplosbaarheid

[bewerken | brontekst bewerken]

Zilverperchloraat is bekend om zijn oplosbaarheid in aromatische oplosmiddelen, zoals benzeen (52,8 g/L) en tolueen (1010 g/L).[3] In deze oplosmiddelen bindt het zilverion aan de aromaat, zoals uit kristallografisch onderzoek blijkt.[4][5]

Verwante verbindingen

[bewerken | brontekst bewerken]

Vergelijkbaar met zilvernitraat, is zilverperchloraat een effectief reagens om halide-ionen te vervangen door (in dit geval dan) perchloraat dat een zwak coördinerend anion is. Het belang van zilverperchloraat in de synthese van nieuwe verbindingen is de laatste tijd minder in verband met het explosieve karakter van de zouten. De rol in de synthese is overgenomen door bijvoorbeeld zilvertetrafluorboraat, zilvertrifluormethaansulfonaat en zilverhexafluorfosfaat.