Zinho begon zijn carrière in 1986 bij Flamengo en won er twee keer het Campeonato Carioca mee en twee keer de landstitel. In 1990 won de club ook nog de Copa do Brasil. In 1993 maakte hij de overstap naar Palmeiras, waar hij twee keer op rij zowel het Campeonato Paulista als de landstitel won, in 1993 won hij ook nog het Torneio Rio-São Paulo. Na twee jaar bij het Japanse Yokohama keerde hij terug naar Palmeiras voor drie jaar en won er in 1998 de Copa do Brasil mee, de Copa Mercosur en in 1999 de Copa Libertadores.
In 2000 maakte hij de overstap naar Grêmio waarmee hij het Campeonato Gaúcho en de Copa do Brasil won. Na nog een seizoen bij Palmeiras ging hij in 2003 voor Cruzeiro spelen en won ook daar de landstitel, Copa do Brasil en Campeonato Mineiro mee. Na nog twee seizoenen bij Flamengo ging hij in 2005 voor de kleinere club Nova Iguaçu spelen en won de titel van de Série B van het Campeonato Carioca. Hij beëindigde zijn carrière bij het Amerikaanse Miami.
Zinho debuteerde in 1989 in het Braziliaans nationaal elftal en speelde 55 interlands, waarin hij 7 keer scoorde.[2] Hij werd met zijn vaderland wereldkampioen in 1994. Hij speelde mee in de finale, maar werd na 106 minuten gewisseld voor Viola.
.svg){kind=small}
Brazilië
Flamengo
Yokohama Flügels
(finalist)
·
9 Túlio Maravilha ·
10 Juninho Paulista ·
11 Zinho ·
12 Danrlei ·
13 Rodrigo ·
14 André Cruz ·
15 Narciso ·
16 Leandro Ávila ·
17 Beto ·
18 Leonardo ·
19 Souza ·
20 Ronaldo ·
21 Sávio ·
22 Dida ·
Coach: Zagallo