Cabazitaxel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Esculaap Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.
Cabazitaxel
Chemische structuur
Cabazitaxel
Gebruik
Geneesmiddelengroep Cytostatica
Merknamen Jevtana
Voorschrift/recept ja
Toediening intraveneus infuus
Databanken
PubChem 9854073
DrugBank DB06772
Chemische gegevens
Molecuulformule C45H57NO14
IUPAC-naam (2α,5β,7β,10β,13α)-4-acetoxy-13-({(2R,3S)-3[(tertbutoxycarbonyl) amino]-2-hydroxy-3-phenylpropanoyl}oxy)-1-hydroxy-7,10-dimethoxy-9-oxo-5,20-epoxytax-11-en-2-yl benzoate - acetone (1:1)
Molmassa 835.93 g/mol
Portaal  Portaalicoon   Geneeskunde

Cabazitaxel (experimentele naam XRP-6258, huidige merknaam: Jevtana®) is een tweede-generatie taxaan, semi-synthetisch afgeleid van 10-deacetyl Baccatin III, het centrale intermediair geëxtraheerd uit de naalden van de Europese taxusboom.[1] Cabazitaxel werd ontwikkeld door sanofi-aventis en is geregistreerd door de FDA[2] en EMA[3] voor de behandeling van patiënten met gemetastaseerd, hormoon-refractair prostaatcarcinoom die eerder behandeld zijn met een docetaxel-bevattend schema.

Werkingsmechanisme[bewerken | brontekst bewerken]

Jevtana werd specifiek ontwikkeld om taxaanresistentie te voorkomen. In preklinische modellen toont Jevtana anti-tumor werking in resistente tumorcellen die overexpressie vertonen van het zogenaamde mdr-1 gen dat een rol speelt bij het ontstaan van resistentie tegen taxanen. Jevtana toont anti-tumor werking in tumoren die resistent zijn voor standaard chemotherapie, inclusief docetaxel.[4][5][6] Daarnaast is Jevtana een krachtige stabilisator van de microtubuli die een essentiële rol spelen bij de deling van cellen (mitose).[7] Door de binding van Jevtana aan de microtubuli wordt de celdeling geremd, leidend tot celdood.

Klinische studies[bewerken | brontekst bewerken]

Jevtana werd vergeleken met mitoxantron, beiden in combinatie met prednison of prednisolon, in een direct-vergelijkende fase III studie (studie TROPIC).[8] Met Jevtana verbetert significant de totale overleving (primair eindpunt) van 15,1 maanden versus 12,7 maanden met mitoxantron. De belangrijkste graad 3-4 bijwerkingen waren neutropenie en diarree. Momenteel[(sinds) wanneer?] wordt met cabazitaxel nog veel onderzoek verricht bij gemetastaseerd prostaatcarcinoom en andere vormen van kanker.[9]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]