Koningstrekkervis

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Balistes vetula
IUCN-status: Gevoelig[1] (2011)
Koningstrekkervis
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Superklasse:Osteichthyes (Beenvisachtigen)
Klasse:Actinopterygii (Straalvinnigen)
Orde:Tetraodontiformes (Kogelvisachtigen)
Familie:Balistidae (Trekkervissen)
Geslacht:Balistes
Soort
Balistes vetula
Linnaeus, 1758
Koningstrekkervis
Synoniemen
  • Balistes bellus Walbaum, 1792
  • Balistes equestris Gronow, 1854
  • Balistes vetula trinitatis Nichols & Murphy, 1914
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Balistes vetula op Wikispecies Wikispecies
(en) World Register of Marine Species
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vissen

De koningstrekkervis (Balistes vetula) is een straalvinnige vis uit de familie van de trekkervissen (Balistidae) en de orde van de kogelvisachtigen (Tetraodontiformes), die voorkomt in de Atlantische Oceaan.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

De koningstrekkervis kan maximaal 60 centimeter lang en 5440 gram zwaar worden. Het lichaam van de vis heeft een gedrongen vorm.

De vis heeft twee rugvinnen en één aarsvin. Er zijn drie stekels op de rugvin en 29-32 vinstralen. De aarsvin heeft 27-29 vinstralen.

Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]

De koningstrekkervis is een zoutwatervis die voorkomt in tropische kustwateren, op een diepte van 2 tot 275 meter.

Het dieet van de vis bestaat hoofdzakelijk uit macrofauna en vis.

Relatie tot de mens[bewerken | brontekst bewerken]

De koningstrekkervis is voor de visserij van beperkt commercieel belang. Wel wordt op de vis gejaagd in de hengelsport. De soort wordt gevangen voor commerciële aquaria. Voor de mens is de koningstrekkervis giftig om te eten.

De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als een kwetsbare diersoort.[1]

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

  • FishBase Foto's van Balistes vetula
  • www.fishbase.org Froese, R., D. Pauly. en redactie. 2005. FishBase. Elektronische publicatie, versie 06/2005.