Émile Friant

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Émile Friant, zelfportret
Allerheiligen

Émile Friant (Dieuze, 16 april 1863Parijs, 6 juni 1932) was een Franse kunstschilder.

Friant exposeerde met anderen op de Parijse salon. Vanaf 1923 tot op de dag van zijn overlijden was hij professor aan de École des Beaux-Arts. Hij kreeg het kruis van het Legioen van Eer en was lid van het Institut de France. In 1932 stierf Friant plotseling op 69-jarige leeftijd.

In 2006 schreef de Franse schrijver Philippe Claudel de novelle Au revoir Monsieur Friant, over zijn jeugdherinneringen aan de hand van schilderijen van Friant. In de Nederlandse vertaling (Tot ziens, meneer Friant, Uitgeverij Vrijdag/Bezige Bij, 2010) staan twaalf genoemde werken afgebeeld.

Werk[bewerken | brontekst bewerken]

  • Un étudiant, (1885) musée des Beaux-Arts de Nancy
  • ''La Toussaint, (1886) musée des Beaux-Arts de Nancy
  • La douleur, (1898) musée des Beaux-Arts de Nancy
  • Les amoureux, musée des Beaux-Arts de Nancy
  • La discussion politique, privécollectie
  • La lutte, (1889) Musée Fabre Montpellier
  • l'expiation, (1909) privécollectie
  • Portrait de madame Coquelin Mère, privécollectie
  • Tendresse maternel, privécollectie
  • Portrait de Madame Petitjean, privécollectie
  • La visite au studio (1906), privécollectie
  • L'Expiation, (1908), privécollectie
  • Autoportrait, privécollectie
  • Portrait d'Albert Jasson (1911), musée des Beaux-Arts de Nancy.


Zie de categorie Émile Friant van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.