2C-I
|
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts. |
| 2C-I | ||||
|---|---|---|---|---|
| Structuurformule en molecuulmodel | ||||
| ||||
| ||||
| Algemeen | ||||
| Molecuulformule | C10H14O2NI | |||
| IUPAC-naam | 2-(4-jood-2,5-dimethoxyfenyl)-1-amino-ethaan | |||
| Andere namen | 2,5-dimethoxy-4-joodfenethylamine | |||
| Molmassa | 307,13 g/mol | |||
| CAS-nummer | 69587-11-7 | |||
| PubChem | 10267191 | |||
| Wikidata | Q209255 | |||
| Vergelijkbaar met | 2C-B | |||
| Fysische eigenschappen | ||||
| Smeltpunt | 246 °C | |||
| Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
| ||||
2,5-dimethoxy-4-joodfenethylamine is een vrij nieuwe drug, beter bekend als 2C-I. Het is een synthetisch psychedelicum, dat pas sinds 2000 relatief gemakkelijk verkrijgbaar is. 2C-I wordt meestal oraal ingenomen, veelal in handmatig gevulde capsules. 2C-I werd uitgevonden door Alexander Shulgin en verwierf bekendheid door Shulgins boek PiHKAL.
Effecten[bewerken | brontekst bewerken]
De effecten van 2C-I zijn vergelijkbaar met 2C-B en andere psychedelica, maar vaak ietwat stimulerender en met een warm emotionele rand eraan. De effecten houden zo'n 5 tot 10 uur aan. De dosering verschilt per persoon, maar begint ruwweg bij 10 mg.
Dosering[bewerken | brontekst bewerken]
- Licht merkbaar: 2-5 mg
- Lichte trip: 5-15 mg
- Normale trip: 15-25 mg
- Sterke/zeer sterke trip: 20-30 mg
Wetgeving[bewerken | brontekst bewerken]
In Nederland is het middel verboden. Het staat op lijst I van de opiumwet.[1]
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ Opiumwet, lijst I. wetten.overheid.nl.
· 
· 
Zie de categorie 2C-I van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.