2C-D
|
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts. |
| 2C-D | ||||
|---|---|---|---|---|
| Structuurformule en molecuulmodel | ||||
| ||||
| Algemeen | ||||
| Molecuulformule | C11H17NO2 | |||
| IUPAC-naam | 1-(2,5-dimethoxy-4-methylfenyl)-2-ethylamine | |||
| Andere namen | 2,5-dimethoxy-4-methylfenethylamine, LE-25 | |||
| Molmassa | 195,26 g/mol | |||
| SMILES | COC1=C(CCN)C=C(OC)C(C)=C1
| |||
| CAS-nummer | 24333-19-5 | |||
| Wikidata | Q209260 | |||
| Fysische eigenschappen | ||||
| Smeltpunt | hydrochloride: 213 - 214 °C, hydrobromide: 183 - 184 °C | |||
| Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
| ||||
2C-D is de afkorting die gegeven wordt aan 2,5-dimethoxy-4-methylfenethylamine, een synthetisch fenethylamine (designer drug) met relatief weinig bekendheid. Het is een psychoactieve drug die in Duitsland tijdens de jaren 1980 onder de naam LE-25 getest werd door de onderzoeksgroep van Hanscarl Leuner als hulpmiddel in de psychotherapie.
Effecten[bewerken | brontekst bewerken]
Alexander Shulgin beschreef de werking van 2C-D in PiHKAL en raadde een dosis van 20–60 mg aan (8 MU). De stof wordt beschreven als een mild psychedelicum met een korte werking (4 tot 6 h) en weinig neveneffecten.
Wetgeving[bewerken | brontekst bewerken]
- België: Niet expliciet vermeld in de wet
- Nederland: Niet expliciet vermeld in de Opiumwet
- Verenigde Staten: Niet expliciet vermeld maar vervolging is mogelijk via de Federal Analogue Act
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Richard Laing 2003. Hallucinogens: a Forensic Drug Handbook - Academic Press. ISBN 0-12-433951-4
- Alexander Shulgin 2000. PiHKAL - Transform Press - 5th printing. ISBN 0-9630096-0-5
· 
· 