Naar inhoud springen

ATP-toernooi van Kitzbühel 2011

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf ATP-toernooi van Kitzbuhel 2011)
ATP-toernooi van Kitzbühel 2011
Kitzbühel Centre Court (2011)
Kitzbühel Centre Court (2011)
Officiële naam Bet-at-home Cup Kitzbühel
Editie 2011 (67e editie)
Stad, land Vlag van Oostenrijk KitzbühelOostenrijk
Locatie Kitzbüheler Tennis Club
Organisator KTC Turnier GmbH
Licentiehouder Octagon
Datum 31 juli - 6 augustus
Auspiciën ATP
Categorie ATP World Tour 250
Prijzengeld 398.250
Deelnemers 28 enkel, 32 kwal. / 16 dubbel
Ondergrond Gravel, buiten
Winnaar enkel Vlag van Nederland Robin Haase
Winnaars dubbel Vlag van Italië Daniele Bracciali
Vlag van Mexico Santiago González
Toernooidirecteur Alexander Antonitsch[1]
Toernooisupervisor Vlag van Portugal Carlos Sanches
Laatst toegelaten Vlag van Spanje Albert Ramos (87)
Vorige: 2009     Volgende: 2012
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Het ATP-toernooi van Kitzbühel 2011 (met de officiële naam Bet-at-home Cup Kitzbühel 2011) werd van zondag 31 juli tot en met zaterdag 6 augustus gespeeld. Er werd gespeeld op de gravelbanen van de Kitzbüheler Tennis Club in de Oostenrijkse plaats Kitzbühel. Het toernooi stond onder auspiciën van de ATP en behoorde tot de categorie "ATP World Tour 250". Het was de 67e editie van het toernooi.

De organisatie was in handen van de "Kitzbüheler Tennisclub Turnier GmbH", onder leiding van Herbert Günther en Markus Bodner. De toernooidirecteur was Alexander Antonitsch. De organisatie huurde de ATP-toernooilicentie van het Amerikaanse sportagentschap Octagon.

Na in 2010 als challenger-toernooi op de kalender te hebben gestaan maakte in 2011 het ATP-toernooi van Kitzbühel weer deel uit van de ATP World Tour, nadat uit het niets het Amerikaanse sportagentschap Octagon het toernooi een ATP-licentie gunde voor vijf jaar. Het toernooi van Kitzbühel had destijds concurrentie van de stad Sotsji die ook een licentie wilde. Sotsji kon de licentie voor vijf jaar vooruitbetalen, terwijl Kitzbühel het eerste jaar amper kon betalen. Toch kreeg het alpentoernooi van Kitzbühel vanwege hun 'erfenis' en de jarenlange traditie de voorkeur van de ATP. Octagon gaf financiële steun, in ruil voor een percentage van de winst.[2][3][4][5]

Het toernooi verving het ATP-toernooi van Warschau. Het bestuur van de Kitzbühler Tennisclub wilde zelf de toernooiorganisatie, vanwege de (financiële) risico's, niet meer op zich nemen. Waarna Herbert Günther (architect van beroep) en Markus Bodner besloten om de toernooiorganisatie op zich te nemen. Beide richtte op 6 januari 2011 de „KTC Turnier GmbH” op, 50% van de aandelen werden gestort door de privépersoon Markus Bodner en 50% door de firma „Herbert Günther Immobilienentwicklung GmbH” (een bedrijf van Herbert Günther), beide waren ook bestuurder van de nieuw opgericht GmbH.[6][7][8] Als nieuwe toernooidirecteur wisten ze de voormalig Oostenrijkse proftennisser Alexander Antonitsch te strikken. Antonitsch was tevens oprichter van de tennisnieuws website tennisnet.com en co-commentator bij de Oostenrijkse publieke omroep ORF.

Opvallend was het uitdelen van een wildcard aan de voormalig nummer 1 en destijds 43-jarige Thomas Muster voor zowel het enkel- als het dubbelspel. Hij was op dat moment de nummer 1008 van de wereldranglijst in het enkelspel en de nummer 1055 in het dubbelspel.

Het deelnemersveld van het enkelspel bestond uit 28 spelers en van het dubbelspel uit 16 paren. De vier hoogst geplaatste spelers uit het enkelspel ontvingen een bye in de eerste ronde. Het totale prijzengeld bestond uit 398.250; het totale financiële commitment bedroeg 450.000 (bestaande uit prijzengeld + overige ATP fees).

Het toernooi vond in dezelfde week plaats als het ATP World Tour 500 hardcourttoernooi van Washington. In de week daaropvolgend vond het ATP World Tour Masters 1000 hardcourttoernooi van Montreal plaats, waaraan top-30 spelers verplicht waren deel te nemen. Hierdoor was het voor het toernooi lastig om topspelers naar het toernooi te halen. Het was tevens het laatste graveltoernooi van het ATP-seizoen.

Het toernooi van 2011 trok meer dan 25.000 toeschouwers.[9] Het centercourt had 6.400 zitplaatsen, de bovenste ring was echter afgedekt met een groot doek, waardoor de capaciteit beduidend lager lag.[10]

Geplaatste spelers

[bewerken | brontekst bewerken]
Nr. Speler Ranking Prestatie Uitgeschakeld door
1. Vlag van Argentinië Juan Ignacio Chela 21 Halve finale Vlag van Spanje Albert Montañés
2. Vlag van Spanje Feliciano López 24 Tweede ronde Vlag van Nederland Robin Haase
3. Vlag van Kroatië Ivan Ljubičić 32 Teruggetrokken
4. Vlag van Italië Fabio Fognini 38 Tweede ronde Vlag van Colombia Santiago Giraldo
5. Vlag van Duitsland Philipp Kohlschreiber 42 Tweede ronde Vlag van Spanje Albert Montañés
6. Vlag van Italië Andreas Seppi 44 Kwartfinale Vlag van Nederland Robin Haase
7. Vlag van Spanje Marcel Granollers 45 Kwartfinale Vlag van Argentinië Juan Ignacio Chela
8. Vlag van Spanje Pablo Andújar 47 Kwartfinale Vlag van Portugal João Souza

Prijzengeld en ATP-punten

[bewerken | brontekst bewerken]
Resultaat Prijzengeld ATP-punten
Winnaar € 72.600 250
Finale € 38.200 150
Halve finale € 20.700 90
Kwartfinale € 11.800 45
Tweede ronde € 6.940 20
Eerste ronde € 4.120 0

Toernooischema

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
Q Qualifier
WC Deelname via wildcard
LL Lucky Loser
r Opgave / trok zich terug
w/o Walk-over
Alt Alternate
SE Special Exempt
PR Protected Ranking
d Diskwalificatie
Finale
         
   Vlag van Spanje Albert Montañés 4 6 1
   Vlag van Nederland Robin Haase 6 4 6

Bovenste helft

[bewerken | brontekst bewerken]
Eerste ronde   Tweede ronde   Kwartfinale   Halve finale
 
    1  Vlag van Argentinië JI Chela 6 3 6  
   Vlag van Spanje D Gimeno Traver 6 6          Vlag van Spanje D Gimeno Traver 4 6 3  
WC  Vlag van Oostenrijk D Thiem 4 2         1  Vlag van Argentinië JI Chela 6 6    
Q  Vlag van Kroatië A Veić 63 6 6       7  Vlag van Spanje M Granollers 3 4    
   Vlag van Oostenrijk A Haider-Maurer 7 4 2     Q  Vlag van Kroatië A Veić 0 6 4
   Vlag van Italië F Volandri 4 2       7  Vlag van Spanje M Granollers 6 3 6  
7  Vlag van Spanje M Granollers 6 6         1  Vlag van Argentinië JI Chela 2 5  
         Vlag van Spanje A Montañés 6 7  
    4  Vlag van Italië F Fognini 3 4    
   Vlag van Colombia S Giraldo 6 6          Vlag van Colombia S Giraldo 6 6    
Q  Vlag van Duitsland D Brands 3 3            Vlag van Colombia S Giraldo 1 60  
   Vlag van Spanje A Montañés 6 6            Vlag van Spanje A Montañés 6 7    
WC  Vlag van Spanje J Martí 3 2          Vlag van Spanje A Montañés 6 7  
WC  Vlag van Oostenrijk T Muster 3 0       5  Vlag van Duitsland P Kohlschreiber 4 5    
5  Vlag van Duitsland P Kohlschreiber 6 6    

Onderste helft

[bewerken | brontekst bewerken]
Eerste ronde   Tweede ronde   Kwartfinale   Halve finale
8  Vlag van Spanje P Andújar 3 6 6  
   Vlag van Tsjechië L Rosol 6 3 3     8  Vlag van Spanje P Andújar 6 6    
   Vlag van Rusland I Andrejev 0 7 4        Vlag van Spanje A Ramos 2 1    
   Vlag van Spanje A Ramos 6 62 6       8  Vlag van Spanje P Andújar 3 4    
Q  Vlag van Polen J Janowicz 3 6 63       Q  Vlag van Portugal J Souza 6 6    
Q  Vlag van Portugal J Souza 6 4 7     Q  Vlag van Portugal J Souza 6 6  
    LL  Vlag van Argentinië D Junqueira 2 2    
      Q  Vlag van Portugal J Souza 1 7 4
6  Vlag van Italië A Seppi 6 6            Vlag van Nederland R Haase 6 63 6
   Vlag van Oezbekistan D Istomin 2 2       6  Vlag van Italië A Seppi 7 6    
   Vlag van Spanje P Riba 7 6          Vlag van Spanje P Riba 5 4    
   Vlag van Roemenië V Hănescu 63 4         6  Vlag van Italië A Seppi 4 2  
   Vlag van Italië P Starace 3 0 r          Vlag van Nederland R Haase 6 6    
   Vlag van Nederland R Haase 6 2          Vlag van Nederland R Haase 1 6 6
    2  Vlag van Spanje F López 6 4 3  
 

Geplaatste spelers

[bewerken | brontekst bewerken]
Nr. Spelers Ranking Prestatie Uitgeschakeld door
1. Vlag van Tsjechië František Čermák
Vlag van Slowakije Filip Polášek
50 Eerste ronde Vlag van Roemenië Victor Hănescu
Vlag van Duitsland Frank Moser
2. Vlag van Duitsland Christopher Kas
Vlag van Oostenrijk Alexander Peya
53 Kwartfinale Vlag van Rusland Igor Andrejev
Vlag van Spanje Daniel Gimeno Traver
3. Vlag van Spanje Marcel Granollers
Vlag van Spanje Marc López
60 Eerste ronde Vlag van Brazilië Franco Ferreiro
Vlag van Brazilië André Sá
4. Vlag van Italië Daniele Bracciali
Vlag van Mexico Santiago González
81 Winnaars

Prijzengeld en ATP-punten

[bewerken | brontekst bewerken]
Resultaat Prijzengeld ATP-punten
Winnaars € 22.000 250
Finale € 11.600 150
Halve finale € 6.300 90
Kwartfinale € 3.600 45
Eerste ronde € 2.100 0

Toernooischema

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
Q Qualifier
WC Deelname via wildcard
LL Lucky Loser
r Opgave / trok zich terug
w/o Walk-over
Alt Alternate
SE Special Exempt
PR Protected Ranking
d Diskwalificatie
Eerste ronde   Kwartfinale   Halve finale   Finale
1  Vlag van Tsjechië F Čermák
 Vlag van Slowakije F Polášek
2 3    
   Vlag van Roemenië V Hănescu
 Vlag van Duitsland F Moser
6 6          Vlag van Roemenië V Hănescu
 Vlag van Duitsland F Moser
6 6    
   Vlag van Duitsland D Brown
 Vlag van Duitsland M Kohlmann
4 4        Vlag van Colombia S Giraldo
 Vlag van Spanje P Riba
4 3    
   Vlag van Colombia S Giraldo
 Vlag van Spanje P Riba
6 6            Vlag van Roemenië V Hănescu
 Vlag van Duitsland F Moser
3 4    
4  Vlag van Italië D Bracciali
 Vlag van Mexico S González
6 6         4  Vlag van Italië D Bracciali
 Vlag van Mexico S González
6 6    
WC  Vlag van Duitsland T Haun
 Vlag van Oostenrijk S Koubek
2 3       4  Vlag van Italië D Bracciali
 Vlag van Mexico S González
6 4 [10]
   Vlag van Verenigde Staten J Cerretani
 Vlag van Duitsland P Marx
7 6        Vlag van Verenigde Staten J Cerretani
 Vlag van Duitsland P Marx
4 6 [8]  
   Vlag van Oostenrijk J Knowle
 Vlag van Slowakije I Zelenay
64 4         4  Vlag van Italië Daniele Bracciali
 Vlag van Mexico Santiago González
7 4 [11]
   Vlag van Italië P Starace
 Vlag van Italië F Volandri
2 3            Vlag van Brazilië Franco Ferreiro
 Vlag van Brazilië André Sá
61 6 [9]
   Vlag van Tsjechië L Rosol
 Vlag van Nederland R Wassen
6 6          Vlag van Tsjechië L Rosol
 Vlag van Nederland R Wassen
65 3    
   Vlag van Brazilië F Ferreiro
 Vlag van Brazilië A Sá
6 5 [10]      Vlag van Brazilië F Ferreiro
 Vlag van Brazilië A Sá
7 6    
3  Vlag van Spanje M Granollers
 Vlag van Spanje M López
4 7 [8]          Vlag van Brazilië F Ferreiro
 Vlag van Brazilië A Sá
7 63 [12]
WC  Vlag van Oostenrijk A Haider-Maurer
 Vlag van Oostenrijk T Muster
3 5            Vlag van Rusland I Andrejev
 Vlag van Spanje D Gimeno Traver
65 7 [10]  
   Vlag van Rusland I Andrejev
 Vlag van Spanje D Gimeno Traver
6 7          Vlag van Rusland I Andrejev
 Vlag van Spanje D Gimeno Traver
6 6  
   Vlag van Spanje D Marrero
 Vlag van Spanje R Ramírez Hidalgo
3 5     2  Vlag van Duitsland C Kas
 Vlag van Oostenrijk A Peya
3 3    
2  Vlag van Duitsland C Kas
 Vlag van Oostenrijk A Peya
6 7    
[bewerken | brontekst bewerken]