ATP-toernooi van Kitzbühel 1992

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
ATP-toernooi van Kitzbühel 1992
Officiële naam Philips Head Cup
Editie 1992 (48e editie)
Stad, land Vlag van Oostenrijk KitzbühelOostenrijk
Locatie Kitzbüheler Tennis Club
Organisator Kitzbüheler Tennis Club & Seccus
Licentiehouder Kitzbüheler Tennis Club
Datum 20 - 26 juli
Auspiciën ATP
Categorie ATP World Series
Prijzengeld $ 355.000
Deelnemers 48 enkel, 24 kwal. / 24 dubbel
Ondergrond Gravel, buiten
Winnaar enkel Vlag van Verenigde Staten Pete Sampras
Winnaars dubbel Vlag van Spanje Sergio Casal
Vlag van Spanje Emilio Sánchez
Toernooidirecteur Dieter Küchenmeister
Vorige: 1991     Volgende: 1993
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Het ATP-toernooi van Kitzbühel 1992 (met de officiële naam Philips Head Cup presented by Sega 1992) werd van maandag 20 juli tot en met zondag 26 juli gespeeld. Er werd gespeeld op de gravelbanen van de Kitzbüheler Tennis Club in de Oostenrijkse plaats Kitzbühel. Het toernooi stond onder auspiciën van de ATP en behoorde tot de categorie "ATP World Series". Het was de 48e editie van het toernooi.

De organisatie was in handen van de "Kitzbüheler Tennisclub Turnier GmbH" (KTC), onder leiding van de toernooidirecteur Dieter Küchenmeister. Het toernooi organiseerde de KTC in partnerschap met het in Nederland gevestigde bedrijf Seccus van de Roemeense ex-tennisser en zakenman Ion Țiriac. De verdeling qua planning, organisatie, winst en/of verlies was 50-50.[1][2]

Het deelnemersveld van het enkelspel bestond uit 48 spelers en van het dubbelspel uit 24 paren. De 16 hoogst geplaatste spelers uit het enkelspel evenals de 8 hoogste geplaatste paren uit het dubbelspel ontvingen een bye in de eerste ronde. Het totale prijzengeld bestond uit $ 355.000; het totale financiële commitment bedroeg $ 392.500 (bestaande uit prijzengeld + overige ATP fees).

Het toernooi van 1992 trok ongeveer 75.000 toeschouwers. Een recordaantal tot dan toe. Het centercourt bood plaats aan 7.000 toeschouwers. Het toernooi betaalde volgens de toernooidirecteur Dieter Küchenmeister rond de $ 350.000 aan startgelden. De organisatie had de nummer 1 van de wereld Jim Courier weten te strikken. Naar verluidt ontving hij minder dan de helft van het totale uitgegeven startgeld.[3]

Het toernooi had te kampen met extreme hitte. Aan het begin van de week werd op het centercourt een temperatuur gemeten van 36 °C in de schaduw.[4]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Geplaatste spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Speler Ranking Prestatie Uitgeschakeld door Nr. Speler Ranking Prestatie Uitgeschakeld door
1. Vlag van Verenigde Staten Jim Courier 1 Tweede ronde Vlag van Uruguay Diego Pérez 9. Vlag van Argentinië Gabriel Markus 40 Kwartfinale Vlag van Verenigde Staten Pete Sampras
2. Vlag van Verenigde Staten Pete Sampras 3 Winnaar 10. Vlag van Frankrijk Olivier Delaître 45 Tweede ronde Vlag van Argentinië Roberto Azar
3. Vlag van Spanje Francisco Clavet 18 Tweede ronde Vlag van Brazilië Luiz Mattar 11. Vlag van Italië Stefano Pescosolido 46 Tweede ronde Vlag van Argentinië Horacio de la Peña
4. Vlag van Oostenrijk Thomas Muster 22 Halve finale Vlag van Argentinië Alberto Mancini 12. Vlag van Australië Todd Woodbridge 50 Tweede ronde Vlag van Oostenrijk Thomas Buchmayer
5. Vlag van Spanje Emilio Sánchez 23 Kwartfinale Vlag van Uruguay Marcelo Filippini 13. Vlag van Brazilië Jaime Oncins 55 Derde ronde Vlag van Oostenrijk Thomas Muster
6. Vlag van Rusland Andrej Tsjerkasov 25 Tweede ronde Vlag van Tsjecho-Slowakije Martin Střelba 14. Vlag van Oostenrijk Horst Skoff 58 Tweede ronde Vlag van Uruguay Marcelo Filippini
7. Vlag van Argentinië Alberto Mancini 28 Runner-up Vlag van Verenigde Staten Pete Sampras 15. Vlag van Spanje Tomás Carbonell 62 Derde ronde Vlag van Verenigde Staten Pete Sampras
8. Vlag van Spanje Javier Sánchez 31 Tweede ronde Vlag van Rusland Andrej Olchovski 16. Vlag van Spanje Francisco Roig 63 Tweede ronde Vlag van Tsjecho-Slowakije David Rikl

Toernooischema[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Q Qualifier
WC Deelname via wildcard
LL Lucky Loser
r Opgave / trok zich terug
w/o Walk-over
Alt Alternate
SE Special Exempt
PR Protected Ranking
d Diskwalificatie

Finales[bewerken | brontekst bewerken]

  Halve finale Finale
                             
  7  Vlag van Argentinië Alberto Mancini 7 6    
4  Vlag van Oostenrijk Thomas Muster 61 1    
  7  Vlag van Argentinië Alberto Mancini 3 5 3    
  2  Vlag van Verenigde Staten Pete Sampras 6 7 6    
   Vlag van Uruguay Marcelo Filippini 7 3 0
  2  Vlag van Verenigde Staten Pete Sampras 65 6 6  

Bovenste helft[bewerken | brontekst bewerken]

Deel 1[bewerken | brontekst bewerken]
Eerste ronde   Tweede ronde   Derde ronde   Kwartfinale
 
    1  Vlag van Verenigde Staten Jim Courier 6 65 2  
Q  Vlag van Uruguay Diego Pérez 7 7       Q  Vlag van Uruguay Diego Pérez 3 7 6  
   Vlag van Zweden Jan Apell 64 5         Q  Vlag van Uruguay Diego Pérez 6 6    
   Vlag van Tsjecho-Slowakije David Rikl 6 5 7          Vlag van Tsjecho-Slowakije David Rikl 1 3    
Q  Vlag van Oostenrijk Roland Burtscher 3 7 5        Vlag van Tsjecho-Slowakije David Rikl 6 2 7
    16  Vlag van Spanje Francisco Roig 3 6 5  
      Q  Vlag van Uruguay Diego Pérez 3 4  
      7  Vlag van Argentinië Alberto Mancini 6 6  
    10  Vlag van Frankrijk Olivier Delaître 7 3 0  
   Vlag van Italië Massimo Cierro 3 4          Vlag van Argentinië Roberto Azar 5 6 6  
   Vlag van Argentinië Roberto Azar 6 6            Vlag van Argentinië Roberto Azar 0 5  
   Vlag van Duitsland Christian Saceanu 6 5 7       7  Vlag van Argentinië Alberto Mancini 6 7    
WC  Vlag van Oostenrijk Julian Knowle 4 7 62        Vlag van Duitsland Christian Saceanu 3 6 1
    7  Vlag van Argentinië Alberto Mancini 6 4 6  
 
Deel 2[bewerken | brontekst bewerken]
Eerste ronde   Tweede ronde   Derde ronde   Kwartfinale
 
    4  Vlag van Oostenrijk Thomas Muster 6 6    
Q  Vlag van Slowakije Branislav Stankovič 64 6 7     Q  Vlag van Slowakije Branislav Stankovič 2 3    
   Vlag van Oekraïne Andrej Medvedev 7 4 5       4  Vlag van Oostenrijk Thomas Muster 6 6    
   Vlag van Duitsland Bernd Karbacher 6 1 3       13  Vlag van Brazilië Jaime Oncins 4 2    
   Vlag van Duitsland Markus Naewie 3 6 6        Vlag van Duitsland Markus Naewie 1 6 64
    13  Vlag van Brazilië Jaime Oncins 6 1 7  
      4  Vlag van Oostenrijk Thomas Muster 7 6  
         Vlag van Tsjecho-Slowakije Martin Střelba 65 4  
    11  Vlag van Italië Stefano Pescosolido 62 1    
Q  Vlag van Duitsland Alexander Windisch 3 2          Vlag van Argentinië Horacio de la Peña 7 6    
   Vlag van Argentinië Horacio de la Peña 6 6            Vlag van Argentinië Horacio de la Peña 3 6 5
   Vlag van Spanje Marcos Aurelio Gorriz 4 2            Vlag van Tsjecho-Slowakije Martin Střelba 6 2 7  
   Vlag van Tsjecho-Slowakije Martin Střelba 6 6          Vlag van Tsjecho-Slowakije Martin Střelba 7 6  
    6  Vlag van Rusland Andrej Tsjerkasov 61 2    
 

Onderste helft[bewerken | brontekst bewerken]

Deel 3[bewerken | brontekst bewerken]
Eerste ronde   Tweede ronde   Derde ronde   Kwartfinale
 
    5  Vlag van Spanje Emilio Sánchez 7 6    
   Vlag van Argentinië Christian Miniussi 6 6          Vlag van Argentinië Christian Miniussi 69 4    
   Vlag van Verenigde Staten Ronald Agenor 3 4         5  Vlag van Spanje Emilio Sánchez 5 7 6  
   Vlag van Spanje José Francisco Altur 3 4         WC  Vlag van Oostenrijk Thomas Buchmayer 7 64 3  
WC  Vlag van Oostenrijk Thomas Buchmayer 6 6       WC  Vlag van Oostenrijk Thomas Buchmayer 7 7  
    12  Vlag van Australië Todd Woodbridge 5 62    
      5  Vlag van Spanje Emilio Sánchez 6 66 4
         Vlag van Uruguay Marcelo Filippini 3 7 6
    14  Vlag van Oostenrijk Horst Skoff 3 2    
   Vlag van Uruguay Marcelo Filippini 6 6          Vlag van Uruguay Marcelo Filippini 6 6    
   Vlag van België Xavier Daufresne 3 4            Vlag van Uruguay Marcelo Filippini 7 3 7
   Vlag van Oostenrijk Alex Antonitsch 5 7 4          Vlag van Brazilië Luiz Mattar 5 6 66  
   Vlag van Brazilië Luiz Mattar 7 63 6        Vlag van Brazilië Luiz Mattar 4 7 6
    3  Vlag van Spanje Francisco Clavet 6 62 4  
 
Deel 4[bewerken | brontekst bewerken]
Eerste ronde   Tweede ronde   Derde ronde   Kwartfinale
 
    8  Vlag van Spanje Javier Sánchez 6 1 1  
Q  Vlag van Estland Andres Võsand 3 0       Q  Vlag van Rusland Andrej Olchovski 4 6 6  
Q  Vlag van Rusland Andrej Olchovski 6 6         Q  Vlag van Rusland Andrej Olchovski 1 63    
   Vlag van Frankrijk Frédéric Fontang 0 4         9  Vlag van Argentinië Gabriel Markus 6 7    
   Vlag van Australië Richard Fromberg 6 6          Vlag van Australië Richard Fromberg 6 64 4
    9  Vlag van Argentinië Gabriel Markus 4 7 6  
      9  Vlag van Argentinië Gabriel Markus 3 64  
      2  Vlag van Verenigde Staten Pete Sampras 6 7  
    15  Vlag van Spanje Tomás Carbonell 2 6 6  
   Vlag van Duitsland Patrick Baur 7 6          Vlag van Duitsland Patrick Baur 6 2 4  
   Vlag van Argentinië Franco Davín 66 3         15  Vlag van Spanje Tomás Carbonell 4 1  
   Vlag van Spanje Germán López 64 6 6       2  Vlag van Verenigde Staten Pete Sampras 6      
   Vlag van Spanje Àlex Corretja 7 3 2        Vlag van Spanje Germán López 6 3 64
    2  Vlag van Verenigde Staten Pete Sampras 4 6 7  
 

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Geplaatste spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Spelers Ranking Resultaat Uitgeschakeld door Nr. Spelers Ranking Resultaat Uitgeschakeld door
1. Vlag van Spanje Sergio Casal
Vlag van Spanje Emilio Sánchez
63 Winnaars 5. Vlag van Brazilië Luiz Mattar
Vlag van Brazilië Jaime Oncins
187 Tweede ronde Vlag van Zweden Jan Apell
Vlag van Zweden Johan Donar
2. Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) David Adams
Vlag van Rusland Andrej Olchovski
81 Kwartfinale Vlag van Argentinië Horacio de la Peña
Vlag van Tsjecho-Slowakije Vojtěch Flégl
6. Vlag van Uruguay Diego Pérez
Vlag van Spanje Francisco Roig
221 Halve finale Vlag van Argentinië Horacio de la Peña
Vlag van Tsjecho-Slowakije Vojtěch Flégl
3. Vlag van Letland Ģirts Dzelde
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Piet Norval
157 Tweede ronde Vlag van Spanje Francisco Clavet
Vlag van Spanje Marcos Aurelio Gorriz
7. Vlag van Duitsland Markus Naewie
Vlag van Duitsland Udo Riglewski
230 Tweede ronde Vlag van Verenigde Staten Mike Bauer
Vlag van Verenigde Staten Glenn Layendecker
4. Vlag van Argentinië Pablo Albano
Vlag van Brazilië Cássio Motta
167 Kwartfinale Vlag van Zweden Jan Apell
Vlag van Zweden Johan Donar
8. Vlag van Argentinië Horacio de la Peña
Vlag van Tsjecho-Slowakije Vojtěch Flégl
259 Runners-up Vlag van Spanje Sergio Casal
Vlag van Spanje Emilio Sánchez

Toernooischema[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Q Qualifier
WC Deelname via wildcard
LL Lucky Loser
r Opgave / trok zich terug
w/o Walk-over
Alt Alternate
SE Special Exempt
PR Protected Ranking
d Diskwalificatie

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

Finale
         
1  Vlag van Spanje Sergio Casal
 Vlag van Spanje Emilio Sánchez
6 6  
8  Vlag van Argentinië Horacio de la Peña
 Vlag van Tsjecho-Slowakije Vojtěch Flégl
1 2  

Bovenste helft[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde   Tweede ronde   Kwartfinale   Halve finale
 
    1  Vlag van Spanje Sergio Casal
 Vlag van Spanje Emilio Sánchez
6 6    
   Vlag van Spanje Jordi Burillo
 Vlag van Spanje Javier Sánchez
6 7          Vlag van Spanje Jordi Burillo
 Vlag van Spanje Javier Sánchez
2 4    
   Vlag van Zweden Per Henricsson
 Vlag van Zweden Ola Jonsson
3 6         1  Vlag van Spanje Sergio Casal
 Vlag van Spanje Emilio Sánchez
7 6    
   Vlag van Verenigde Staten Mike Bauer
 Vlag van Verenigde Staten Glenn Layendecker
6 7 7          Vlag van Verenigde Staten Mike Bauer
 Vlag van Verenigde Staten Glenn Layendecker
5 2    
   Vlag van Italië Massimo Cierro
 Vlag van Tsjecho-Slowakije Martin Střelba
7 6 6        Vlag van Verenigde Staten Mike Bauer
 Vlag van Verenigde Staten Glenn Layendecker
6 3 6
    7  Vlag van Duitsland Markus Naewie
 Vlag van Duitsland Udo Riglewski
3 6 1  
      1  Vlag van Spanje Sergio Casal
 Vlag van Spanje Emilio Sánchez
4 6 7
         Vlag van Zweden Jan Apell
 Vlag van Zweden Johan Donar
6 3 5
    4  Vlag van Argentinië Pablo Albano
 Vlag van Brazilië Cássio Motta
6 6    
   Vlag van Argentinië Alberto Mancini
 Vlag van Argentinië Christian Miniussi
7 2 7        Vlag van Argentinië Alberto Mancini
 Vlag van Argentinië Christian Miniussi
4 4    
   Vlag van Uruguay Marcelo Filippini
 Vlag van Argentinië Gustavo Luza
6 6 6       4  Vlag van Argentinië Pablo Albano
 Vlag van Brazilië Cássio Motta
6 3 4
   Vlag van België Xavier Daufresne
 Vlag van Spanje Vicente Solves
6 3 3          Vlag van Zweden Jan Apell
 Vlag van Zweden Johan Donar
4 6 6  
   Vlag van Zweden Jan Apell
 Vlag van Zweden Johan Donar
2 6 6        Vlag van Zweden Jan Apell
 Vlag van Zweden Johan Donar
6 6  
    5  Vlag van Brazilië Luiz Mattar
 Vlag van Brazilië Jaime Oncins
4 2    
 

Onderste helft[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde   Tweede ronde   Kwartfinale   Halve finale
 
    6  Vlag van Uruguay Diego Pérez
 Vlag van Spanje Francisco Roig
w/o      
   Vlag van Tsjecho-Slowakije David Rikl
 Vlag van Tsjecho-Slowakije Richard Vogel
6 6 2        Vlag van Oostenrijk Alex Antonitsch
 Vlag van Oostenrijk Horst Skoff
       
   Vlag van Oostenrijk Alex Antonitsch
 Vlag van Oostenrijk Horst Skoff
3 7 6       6  Vlag van Uruguay Diego Pérez
 Vlag van Spanje Francisco Roig
4 6 6  
   Vlag van Nieuw-Zeeland Steve Guy
 Vlag van Verenigde Staten Murphy Jensen
3 3            Vlag van Spanje Francisco Clavet
 Vlag van Spanje Marcos Aurelio Gorriz
6 4 3  
   Vlag van Spanje Francisco Clavet
 Vlag van Spanje Marcos Aurelio Gorriz
6 6          Vlag van Spanje Francisco Clavet
 Vlag van Spanje Marcos Aurelio Gorriz
3 7 7
    3  Vlag van Letland Ģirts Dzelde
 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Piet Norval
6 5 5  
      6  Vlag van Uruguay Diego Pérez
 Vlag van Spanje Francisco Roig
5 5  
      8  Vlag van Argentinië Horacio de la Peña
 Vlag van Tsjecho-Slowakije Vojtěch Flégl
7 7  
    8  Vlag van Argentinië Horacio de la Peña
 Vlag van Tsjecho-Slowakije Vojtěch Flégl
6 7 6  
Q  Vlag van Haïti Ronald Agenor
 Vlag van Oostenrijk Thomas Buchmayer
6 2       Q  Vlag van Haïti Ronald Agenor
 Vlag van Oostenrijk Thomas Buchmayer
7 5 3  
   Vlag van Oostenrijk Thomas Muster
 Vlag van Italië Stefano Pescosolido
1 1 r       8  Vlag van Argentinië Horacio de la Peña
 Vlag van Tsjecho-Slowakije Vojtěch Flégl
3 6 6
   Vlag van Argentinië Gabriel Markus
 Vlag van Argentinië Daniel Orsanic
7 3 7       2  Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) David Adams
 Vlag van Rusland Andrej Olchovski
6 3 4  
   Vlag van Italië Cristian Brandi
 Vlag van Italië Federico Mordegan
6 6 6        Vlag van Argentinië Gabriel Markus
 Vlag van Argentinië Daniel Orsanic
3 4  
    2  Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) David Adams
 Vlag van Rusland Andrej Olchovski
6 6    
 

Uitzendrechten[bewerken | brontekst bewerken]

Het toernooi werd in Oostenrijk uitgezonden op de publiek omroep ORF. De ORF deed gemiddeld 4 uur per dag verslag op tv van het tennistoernooi. In totaal ca. 30 uur over de gehele week.[5] In Nederland werden de „Open Oostenrijkse kampioenschappen” zoals het toernooi werd aangeduid in Nederland, uitgezonden op Eurosport.[6][7][8][9]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]