Santiago Giraldo

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Santiago Giraldo
Giraldo in 2009
Persoonlijke informatie
Bijnaam Santi
Nationaliteit Vlag van Colombia Colombiaanse
Geboorteplaats Pereira, Colombia
Geboortedatum 27 november 1987
Woonplaats Bogota, Colombia
Lengte 1,88 m
Gewicht 75 kg
Profdebuut 2006
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 4.541.251 US dollar
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 166–200
Titels 0
Hoogste positie 28e (29 september 2014)
Huidige positie 278e (11 juni 2018)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (2010-2012, 2015)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (2012)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (2014-2015)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (2010-2015)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 27–74
Titels 0
Hoogste positie 77e (8 juni 2015)
Huidige positie 564e (11 juni 2018)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (2015)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (2015)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (2010-2011, 2013-2015)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2014-2015)
Laatst bijgewerkt op: 16 juni 2018
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Santiago Giraldo (Pereira, 27 november 1987) is een Colombiaans tennisser. Hij is prof sinds 2006. In 2010 haalde hij voor het eerst de top 100 en in 2011 voor het eerst de top 50. Zijn hoogste plaats op de ATP-ranglijst is de 44e, die hij behaalde op 28 februari 2011.

Giraldo heeft nog geen ATP-toernooi gewonnen. Zijn beste prestatie op een ATP-toernooi was de finale van het ATP-toernooi van Santiago in 2011. Verder heeft hij in het enkelspel wel zeven challengers en drie futurestoernooien op zijn naam staan. Zijn beste resultaat in het enkelspel op een grandslamtoernooi is de tweede ronde.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Jaarverslagen[bewerken | brontekst bewerken]

2006 - 2009[bewerken | brontekst bewerken]

Giraldo speelde tijdens deze jaren vooral in het Futures- en challengercircuit. Hij werd prof in 2006 en won in juli van dat jaar meteen zijn eerste challenger in Bogota, de hoofdstad van zijn vaderland. Ook in 2007 won hij een challenger in Bogota en in oktober won hij de challenger van Quito. Hij maakte dat jaar ook zijn grandslamdebuut op Roland Garros. Hij kwam als lucky loser op de hoofdtabel en verloor in de eerste ronde van het zesde reekshoofd, Novak Đoković. In 2008 boekte hij op het Masterstoernooi van Indian Wells zijn eerste zege op het ATP-circuit, door in de eerste ronde te winnen van de Oostenrijker Werner Eschauer. In de tweede ronde verloor hij van Rafael Nadal. Hij kwam opnieuw als lucky loser op de hoofdtabel van Roland Garros, en verloor opnieuw in de eerste ronde van thuisspeler Florent Serra.

In 2009 won hij in het voorjaar twee challengers: Salinas en San Luis Potosi. Hij haalde voor de derde maal de hoofdtabel van Roland Garros, maar werd opnieuw in de openingsronde naar huis gestuurd na verlies van Denis Istomin. In oktober won hij zijn derde challenger van het jaar in Sacramento en in november verloor hij de finale van de challenger in Guayaquil.

2010-2011[bewerken | brontekst bewerken]

Giraldo startte het jaar met een kwartfinale op het ATP-toernooi van Chennai en haalde voor het eerst de top 100. Op zijn eerste Australian Open werd hij in de tweede ronde uitgeschakeld. Hij versloeg in de eerste ronde het zestiende reekshoofd Tommy Robredo, maar verloor in de tweede van Lukasz Kubot. Tijdens de eerste paar maanden haalde hij driemaal de halve finale van een challenger. Hij won in april de challenger van Pereira. Op de Masters van Rome haalde hij de derde ronde. Op Roland Garros lag hij er echter al in de eerste ronde meteen uit. In juni haalde hij de kwartfinale op het ATP-toernooi van 's-Hertogenbosch. Op zijn eerste Wimbledon en US Open werd hij in de eerste ronde uitgeschakeld. Het najaar was weinig succesvol, maar Giraldo kon zich handhaven in de top 100 en sloot het jaar voor het eerst in de top 100 af, op plaats 64.

Giraldo startte 2011 goed, met een kwartfinale in Brisbane en een halve finale in Auckland. Op de Australian Open verloor hij in de tweede ronde. Begin februari bereikte hij op het ATP-toernooi van Santiago zijn eerste ATP-finale, die hij verloor van de Spanjaard Tommy Robredo. Hij haalde die maand ook de kwartfinale in Acapulco. Eind februari bereikte hij met de 44e plaats zijn hoogste ranking tot dan toe. De daaropvolgende maanden haalde Giraldo geen noemenswaardige resultaten. Op Roland Garros en Wimbledon verloor hij in de eerste ronde. In juni en juli haalde hij drie kwartfinales: in 's-Hertogenbosch, Stuttgart en Kitzbühel. Op de US Open lag hij er al meteen uit in de eerste ronde tegen Roger Federer. Zijn beste resultaat van najaar was de kwartfinale in Tokio. Giraldo eindigde het jaar op plaats 55.

2012-2015[bewerken | brontekst bewerken]

In 2014 haalde Giraldo zijn tweede ATP-finale in Barcelona maar deze verloor hij van Kei Nishikori. Zijn hoogste notering haalde hij ook in dat jaar met een 28ste plek. Zowel in 2014 als 2015 haalde hij de derde in Wimbledon, samen met Roland Garros 2012 zijn beste prestatie op een grandslamtoernooi.

Davis Cup[bewerken | brontekst bewerken]

Giraldo speelde voor het eerst voor zijn land in de Davis Cup in 2006, in een duel tegen Uruguay in de tweede groep van de Amerikaanse Zone. Hij speelde in elk jaar van 2006 tot en met 2011 in de Davis Cup. Hij speelde in totaal negentien enkelpartijen waarvan hij er twaalf won.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score Details
Verloren finales
1. 31 januari 2011 Vlag van Chili ATP Santiago Gravel Vlag van Spanje Tommy Robredo 2-6, 6-2, 6-7(5) Details
2. 27 april 2014 Vlag van Spanje ATP Barcelona Gravel Vlag van Japan Kei Nishikori 2-6, 2-6 Details
Gewonnen challengers
1. 17 juli 2006 Vlag van Colombia Bogota Gravel Vlag van Mexico Bruno Echagaray 6-3, 1-6, 6-2
2. 12 maart 2007 Vlag van Colombia Bogota Gravel Vlag van Brazilië Flavio Saretta 7-6, 6-2
3. 8 oktober 2007 Vlag van Ecuador Quito Gravel Vlag van Ecuador Giovanni Lapentti 7-6, 6-4
4. 12 januari 2009 Vlag van Ecuador Salinas Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Michael Russell 6-3, 6-2
5. 6 april 2009 Vlag van Mexico San Luis Potosi Gravel Vlag van Italië Paolo Lorenzi 6-2, 6-7, 6-2
6. 5 oktober 2009 Vlag van Verenigde Staten Sacramento Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Jesse Levine 7-6(4), 6-1
7. 12 april 2010 Vlag van Colombia Pereira Gravel Vlag van Italië Paolo Lorenzi 6-3, 6-3
8. 31 maart 2013 Vlag van Colombia Pereira Gravel Vlag van Chili Paul Capdeville 6-2, 6-4
9. 31 juli 2016 Vlag van Tsjechië Praag Gravel Vlag van Wit-Rusland Uladzimir Ignatik 6-4, 3-6, 7-6(2)
10. 17 oktober 2016 Vlag van Verenigde Staten Fairfield Hardcourt Vlag van Frankrijk Quentin Halys 4-6, 6-4, 6-2

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score Details
Verloren finales herendubbel
1. 22 juli 2012 Vlag van Zwitserland ATP Gstaad Gravel Vlag van Colombia Robert Farah Maksoud Vlag van Spanje Marcel Granollers
Vlag van Spanje Marc López
4-6, 6-7(9) Details
Gewonnen challengers herendubbel
1. 3 november 2008 Vlag van Ecuador Guayaquil Gravel Vlag van Argentinië Sebastian Decoud Vlag van Brazilië Thiago Alves
Vlag van Brazilië Ricardo Hocevar
6-4, 6-4
2. 7 juli 2013 Vlag van Italië Todi Gravel Vlag van Colombia Christian Rodriguez Vlag van Italië Andrea Arnaboldi
Vlag van Italië Gianluca Naso
4-6, 7-6(2), 10-3

Resultaten grote toernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019
grandslamtoernooien
Australian Open 2R 2R 2R 1R 1R 2R 2R 1R
Roland Garros 1R 1R 1R 1R 1R 3R 1R 1R 2R 1R 1R 2R
Wimbledon 1R 1R 1R 2R 3R 3R 1R
US Open 1R 1R 1R 1R 1R 1R 2R 1R
ATP Masters 1000
Indian Wells 2R 1R 2R 3R 1R 2R 2R 1R 1R
Miami 1R 2R 1R 2R 2R 1R 3R 2R
Monte Carlo 1R 1R
Madrid l.c. 2R 1R 2R KF 1R 1R
Rome 3R 1R 1R 1R 1R 1R
Montreal/Toronto 1R 1R
Cincinnati 1R 1R 1R
Shanghai l.c. 3R 1R 1R
Parijs 2R 1R 2R 2R
statistieken
totaal aantal titels 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
eindejaarsranking 538 163 107 64 55 57 69 32 70 91 227

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016
grandslamtoernooien
Australian Open 1R 1R 1R 1R 1R 2R 1R
Roland Garros 1R 1R 1R 1R 2R
Wimbledon 1R 1R 1R 1R 1R
US Open 1R 1R 2R 2R
ATP Masters 1000
Indian Wells 1R
Miami 1R
Monte Carlo
Rome
Madrid 1R
Montréal/Toronto
Cincinnati 2R
Shanghai 2R
Parijs 1R 3R
statistieken
totaal aantal titels 0 0 0 0 0 0 0
eindejaarsranking 324 235 292 106 169

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Santiago Giraldo.