Alexander Carnegie Kirk
Alexander Carnegie Kirk (16 juli 1830, Barry Angus - 5 oktober 1892) was een Schotse ingenieur die in de negentiende eeuw bekend werd door verschillende belangrijke uitvindingen in de scheepsbouw-, koel- en olieschalie-industrie.
Kirk haalde zijn theoretische diploma aan de Universiteit van Edinburgh[1] en deed een technische opleiding in de scheepsbouwfabrieken van 'Robert Napier and Sons'.[2]
Familie[bewerken | brontekst bewerken]
Alexander Carnegie Kirk was de oudste zoon van John Kirk en Christian Guthrie-Carnegie. Zijn jongere broer was de natuuronderzoeker John Kirk. Kirk trouwde in 1869 in Croydon met Ada Waller. Zij kregen daarna samen zes kinderen.[3]
Carrière[bewerken | brontekst bewerken]
In 1850 begon Kirk aan een vijfjarige stage bij 'Robert Napier and Sons'. Na 11 jaar - in 1861 - werd hij hoofdtekenaar bij 'Maudslay, Sons and Field' in Londen; hier bleef hij uiteindelijk nog geen jaar. Later in 1861 werd hij technisch manager bij 'James Young'.[4] Zij waren werkzaam in de schalieolie-industrie. Tijdens zijn dienstverband ontwikkelde hij een retort voor de olieschalie en een koeltechnologie waarbij ether gewonnen werd. Dit laatste was bedoeld om productieproblemen als gevolg van de zomerse hitte, op te lossen.[5][6][7] In 1865 werd hij directielid van 'James Aitken and Company', een motorenfabriek in Glasgow. In 1870 werd hij benoemd tot manager van de 'John C. Elder-fabriek'.
In 1877 keerde hij weer terug naar zijn eerste werkgever, 'Robert Napier and Sons', waar hij deze keer als senior partner aan het werk ging. Daarna concentreerde zijn werk zich vooral op de waterbouwkunde. Zijn motoren met drievoudige expansie, die hij ontwierp voor het stoomschip Propontis, waren niet succesvol. Zijn motorontwerpen die daarna ontworpen werden, waren succesvoller. Met name het ontwerp voor het stoomschip Aberdeen, wordt gezien als een technologische doorbraak.[6]
Professionele aanstellingen[bewerken | brontekst bewerken]
Kirk was van 1887 tot 1889 de voorzitter van de Institution of Engineers and Shipbuilders in Schotland .
Eerbewijzen[bewerken | brontekst bewerken]
In 2020 kreeg Kirk een plek in de Scottish Engineering Hall of Fame.[8]
Noten[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ Peter L. Payne (2006), Studies in Scottish Business History. Taylor & Francis, p. 278. ISBN 9780415381642.
- ↑ Arthur J. Maginnis (1900), The Atlantic ferry: its ships, men, and working. Whittaker & co., 216–218 "kirk 1830 atlantic ferry."
- ↑ Kirk, Alexander Carnegie. Oxford DNB article (25 februari 2008). Geraadpleegd op 31 maart 2013.
- ↑ Alexander Carnegie Kirk. Gracesguide.co.uk (29 juni 2012). Geraadpleegd op 31 maart 2013.
- ↑ Peter L. Payne (2006), Studies in Scottish Business History. Taylor & Francis, p. 278. ISBN 9780415381642.
- ↑ a b Arthur J. Maginnis (1900), The Atlantic ferry: its ships, men, and working. Whittaker & co., 216–218 "kirk 1830 atlantic ferry."
- ↑ A. J. Wallis-Tayler (2008), Refrigeration, Cold Storage and Ice-Making – A Practical Treatise on the Art and Science of Refrigeration. Reprinted by READ BOOKS, p. 459. ISBN 978-1-4437-3213-0.
- ↑ Scottish Engineering Hall of Fame. engineeringhalloffame.org (2012). Geraadpleegd op 19 February 2022.