Arnold I van Loon
| Arnold I | ||
|---|---|---|
| -1126 | ||
| Graaf van Loon | ||
| Periode | 1078-1126 | |
| Voorganger | Emmo | |
| Opvolger | Arnold II | |
| Vader | Emmo van Loon | |
| Moeder | Irmgard van Horne/ Swanhilde van Holland | |
Arnold I van Loon (ca. 1050 - ca. 1126) was graaf van Loon.[1]
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Arnold volgde zijn vader Emmo van Loon op in 1079 of eerder. In 1086 werd hij ook voogd van de Sint-Pieter te Luik. In 1088 bemiddelde Arnold in een conflict over de opvolging van zijn oom Otto II van het graafschap Duras als abt van abdij van Sint-Truiden. Hij hielp de Luikse prins-bisschop Hendrik I van Verdun om diens kandidaat aan de macht te brengen. Hiervoor kreeg hij in 1094 de functie van voogd van Sint-Truiden, voor de bezittingen in het bisdom Metz - ondanks fel verzet van Hendrik I van Limburg. Omstreeks 1115 erfde hij van zijn schoonvader de functie van burggraaf van Mainz. Hij werd ook voogd van het stift St.-Peter & Alexander te Aschaffenburg. In 1119 steunde Arnold de kandidatuur van Frederik van Namen voor de functie van bisschop van Luik, die inderdaad werd gekozen.
Nakomelingen[bewerken | brontekst bewerken]
Arnold huwde omstreeks 1100 Adelheid van Mainz. Zij was de enige dochter van Gerard, burggraaf van Mainz en graaf van Rieneck, en Hedwig van Blieskastel. Zij kregen de volgende kinderen:
- Arnold II van Loon
- (mogelijk) Beatrix, gehuwd met Arnout van Aarschot
Bronnen en referenties[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ Charles Cawley; FMG, LOWER LOTHARINGIA, NOBILITY (17 december 2014). Gearchiveerd op 1 januari 2022. Geraadpleegd op 11 januari 2015.
Frank DECAT. Van Rijn tot Main. Het ‘Duitse’ verhaal van de graven van Loon 12de - begin 13de eeuw. In: Limburg – Het Oude Land van Loon, jg. 92, 2013, blz. 21 – 66.