Atletiek op de Olympische Zomerspelen 1912 – Marathon mannen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Atletiek op de
Olympische Zomerspelen 1912
Pictogram atletiek
Baanevenementen
100 m mannen
200 m mannen
400 m mannen
800 m mannen
1500 m mannen
5000 m mannen
10.000 m mannen
110 m horden mannen
400 m horden mannen
4×100 m estafette mannen
4×400 m estafette mannen
Wegevenementen
3000 m team mannen
Veldlopen individueel mannen
Veldlopen team mannen
Marathon mannen
10 km snelwandelen mannen
Veldevenementen
Verspringen mannen
Verspringen (uit stand) mannen
Hink-stap-springen mannen
Hoogspringen mannen
Hoogspringen (uit stand) mannen
Kogelstoten mannen
Kogelstoten beide handen mannen
Discuswerpen mannen
Discuswerpen (beide handen) mannen
Speerwerpen mannen
Speerwerpen (beide handen) mannen
Kogelslingeren mannen
Gecombineerde evenementen
Vijfkamp mannen
Tienkamp mannen
Start van de wedstrijd
Lopers verlaten na de start het stadion
Kennedy McArthur op weg naar zijn overwinning.
Gaston Strobino pakt het brons.

De Olympische marathon op de Olympische Spelen van 1912 vond plaats op zondag 14 juli 1912 in Stockholm. De wedstrijd werd gewonnen door Kenneth McArthur uit Zuid-Afrika in 2:36.54,8. Doordat de wedstrijd onder zeer warme omstandigheden werd gelopen, finishte slechts de helft van het aantal deelnemers. In totaal namen 68 lopers uit 19 landen deel, waarvan er 35 finishten. Het wedstrijdparcours was slechts 40,2 kilometer lang, bijna twee km korter dan de wedstrijd in 1908 en de sinds 1924 gebruikelijk afstand van 42,195 km.

De Portugees Francisco Lázaro moest opgeven bij het 29 kilometerpunt, werd naar het ziekenhuis gebracht en bezweek een dag later.

De Japanner Shizo Kanaguri liep de wedstrijd in 1912 niet uit, maar verdween halverwege de race van het parcours.[1] Hij heeft zich ook niet bij de wedstrijdleiding gemeld en vertrok in stilte naar Japan terug, terwijl men in Zweden naar hem op zoek was. Er werd gegrapt dat hij nog altijd op zoek was naar de finishlijn. Meer dan 54 jaar later werd hij uitgenodigd om de race, waar hij in Zweden volgens mythe nog steeds mee bezig was op zoek naar de finish, af te maken. Hiermee ging hij akkoord, wat resulteerde in een finishtijd van 54:08:06:05:32:20,3. In het stadion klonk dat hierbij dan eindelijk de Spelen van 1912 waren afgerond.

Records[bewerken | brontekst bewerken]

Voor deze wedstrijd waren het wereldrecord en olympisch record als volgt:

Wereldrecord 2:40.35 Vlag van Zweden Thure Johansson Stockholm 31 augustus 1909
Olympisch record 2:55.18,4 Vlag van Verenigde Staten Johnny Hayes Londen 24 juli 1908

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Rang Naam Land Tijd
Goud Kenneth McArthur Vlag van Zuid-Afrika RSA 2:36.54,8
Zilver Christian Gitsham Vlag van Zuid-Afrika RSA 2:37.52,0
Brons Gaston Strobino Vlag van Verenigde Staten USA 2:38.42,4
4 Andrew Sockalexis Vlag van Verenigde Staten USA 2:42.07,9
5 James Duffy Vlag van Canada CAN 2:42.18,8
6 Sigfrid Jacobsson Vlag van Zweden SWE 2:43.24,9
7 John Gallagher Vlag van Verenigde Staten USA 2:44.19,4
8 Joseph Erxsleben Vlag van Verenigde Staten USA 2:45.47,2
9 Richard Piggott Vlag van Verenigde Staten USA 2:46.40,7
10 Joseph Forshaw Vlag van Verenigde Staten USA 2:49.49,4
11 Edouard Fabre Vlag van Canada CAN 2:50.36,2
12 Clarence DeMar Vlag van Verenigde Staten USA 2:50.46,6
13 Jean Boissiere Vlag van Frankrijk FRA 2:51.06,6
14 Harry Green Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 2:52.11,4
15 William Forsyth Vlag van Canada CAN 2:52.23,0
16 Lewis Tewanima Vlag van Verenigde Staten USA 2:52.41,4
17 Harry Smith Vlag van Verenigde Staten USA 2:52.53,8
18 Thomas Lilley Vlag van Verenigde Staten USA 2:59.35,4
19 Arthur Townsend Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 3:00.05,0
20 Felix Kwieton Vlag van Oostenrijk AUT 3:00.48,0
21 Frederick Lord Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 3:01.39,2
22 Jakob Westberg Vlag van Zweden SWE 3:02.05,2
23 Axel Simonsen Vlag van Noorwegen NOR 3:04.59,4
24 Carl Andersson Vlag van Zweden SWE 3:06.13,0
25 Edgar Lloyd Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 3:09.25,0
26 Iraklis Sakellaropoulos Vlag van Griekenland GRE 3:11.37,0
27 Hjalmar Dahlberg Vlag van Zweden SWE 3:13.32,2
28 Ivar Lundberg Vlag van Zweden SWE 3:16.35,2
29 Johannes Christensen Vlag van Denemarken DEN 3:21.57,4
30 Olaf Lodal Vlag van Denemarken DEN 3:21.57,6
31 Ödön Kárpáti Vlag van Hongarije HUN 3:25.21,6
32 Calle Nilsson Vlag van Zweden SWE 3:26.56,4
33 Emmerich Rath Vlag van Oostenrijk AUT 3:27.03,8
34 Otto Osen Vlag van Noorwegen NOR 3:36.35,2
35 Elmar Reimann Vlag van Rusland RUS onbekend
36 Shizo Kanaguri Vlag van Japan JPN 54:08:06:05:32:20,3[1]
Alexis Ahlgren Vlag van Zweden SWE DNF
Henry Barrett Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR DNF
James Beale Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR DNF
Thure Bergvall Vlag van Zweden SWE DNF
James Corkery Vlag van Canada CAN DNF
Oscar Fonbæk Vlag van Noorwegen NOR DNF
Septimus Francom Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR DNF
William Grüner Vlag van Zweden SWE DNF
David Guttman Vlag van Zweden SWE DNF
Karl Hack Vlag van Oostenrijk AUT DNF
Bohumil Honzátko Vlag van Bohemen BOH DNF
Aarne Kallberg Vlag van Finland FIN DNF
Andrejs Kapmals Vlag van Rusland RUS DNF
Tim Kellaway Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR DNF
Tatu Kolehmainen Vlag van Finland FIN DNF
Andrejs Krūkliņš Vlag van Rusland RUS DNF
Francisco Lázaro Vlag van Portugal POR DNF
Ivan Lönnberg Vlag van Zweden SWE DNF
Louis Pauteux Vlag van Frankrijk FRA DNF
Vladimír Penc Vlag van Bohemen BOH DNF
Stuart Poulter Vlag van Australazië ANZ DNF
Nikolajs Rasso Vlag van Rusland RUS DNF
John Reynolds Vlag van Verenigde Staten USA DNF
Henrik Ripszám Vlag van Hongarije HUN DNF
Francesco Ruggero Vlag van Italië ITA DNF
Michael J. Ryan Vlag van Verenigde Staten USA DNF
František Slavík Vlag van Bohemen BOH DNF
Carlo Speroni Vlag van Italië ITA DNF
Arthur St. Norman Vlag van Zuid-Afrika RSA DNF
Dragutin Tomašević Vlag van Servië SRB DNF
Gustaf Törnros Vlag van Zweden SWE DNF
Aleksandrs Upmals Vlag van Rusland RUS DNF
Ben Allel Vlag van Frankrijk FRA DNS
Jean Capelle Vlag van Frankrijk FRA DNS
Mathias de Carvalho Vlag van Portugal POR DNS
Nino Cazzaniga Vlag van Italië ITA DNS
Orlando Cesaroni Vlag van Italië ITA DNS
Nikolay Khorkov Vlag van Rusland RUS DNS
Paul Coulond Vlag van Frankrijk FRA DNS
Charles Davenport Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR DNS
George Day Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR DNS
Alex Decoteau Vlag van Canada CAN DNS
Ahmed Djebelia Vlag van Frankrijk FRA DNS
George Goulding Vlag van Canada CAN DNS
Gaston Heuet Vlag van Frankrijk FRA DNS
Joseph Keeper Vlag van Canada CAN DNS
Alexandre Kracheninin Vlag van Rusland RUS DNS
Jean Lespielle Vlag van Frankrijk FRA DNS
Henry Lewis Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR DNS
Henry Lorgnat Vlag van Frankrijk FRA DNS
Edmond Neyrinck Vlag van Frankrijk FRA DNS
Mikhail Nikolsky Vlag van Rusland RUS DNS
Alfred Nilsen Vlag van Noorwegen NOR DNS
Ole Olsen Vlag van Noorwegen NOR DNS
Jacob Pedersen Vlag van Noorwegen NOR DNS
Samuel Raynes Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR DNS
Leonard Richardson Vlag van Zuid-Afrika RSA DNS
Joseph Zaitsev Vlag van Rusland RUS DNS
Alphonso Sanchez Vlag van Chili CHI DNS
John Tait Vlag van Canada CAN DNS
Živko Vastić Vlag van Servië SRB DNS
René Wilde Vlag van Rusland RUS DNS
Zie de categorie 1912 Summer Olympics marathon van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.