Basil Kirchin

Basil Kirchin
	Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Geboren	Blackpool, 8 augustus 1927
Geboorteplaats	Blackpool
Overleden	Kingston upon Hull, 18 juni 2005
Land	Verenigd Koninkrijk
Werk
Genre(s)	jazz
Beroep	muzikant, orkestleider
Instrument(en)	drums
	(en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Basil Kirchin (Blackpool, 8 augustus 1927 – Kingston upon Hull, 18 juni 2005)^[1]^[2]^[3]^[4] was een Britse jazzdrummer en orkestleider, die later actief was als filmcomponist en klankcollagen schreef tussen musique concrète en free jazz.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Kirchin was de zoon van orkestleider Ivor Kirchin en trad op 13-jarige leeftijd voor de eerste keer in het openbaar op in Londen als drummer met het orkest van zijn vader, waarmee hij de komende jaren speelde. Daarna was hij actief in de orkesten van Harry Roy, Teddy Foster, Jack Nathan en Ted Heath. In 1952 keerde hij terug naar Londen, waar hij met zijn vader als co-leader een eigen band formeerde, waartoe de trompettisten Tony Grant, Stan Palmer, Bobby Orr en Norman Baron, de saxofonisten Ronnie Baker, Duncan Lamont, Pete Warner, John Xerri en Alex Leslie, de pianist Harry South, de bassist Ronnie Seabrook, zanger Johnny Grant en arrangeur John Clarke behoorden. De Kirchin Band werd voor een jaar gecontracteerd in het Fountainbridge Palais in Edinburgh, daarna in de Plaza Ballroom in Belfast en in het voorjaar van 1954 dan als begeleiding van de zangeres Ruby Murray in Luxemburg.

Midden 1954 verongelukte Kirchins vader en hij aanvaardde tot de genezing van zijn vader de leiding van de bigband, waaruit daarna The New Kirchin Band ontstond. De band nam enkele plaatzijden op voor o.a. producent George Martin. In 1957 ontbond hij met de opkomst van de skiffle en de rock-'n-roll de band, omdat hij het beu was om de muziek van anderen te vertolken.

Kirchin trok zich daarna in India terug in de Ramakrishna-tempel en verhuisde vanaf daar naar Sydney. In 1961 kwam hij terug naar het Verenigd Koninkrijk om met Keith Herd te werken aan experimentele filmmuziek, 'soundtracks for unmade films'. Ook maakte hij de productiemuziek voor De Wolfe Music, waarbij hij putte uit studiomuzikanten als Jimmy Page en Mick Ronson. Sinds 1967 gebruikte hij een Nagra-opnameapparaat om omgevingsgeluiden, zoals dierengeluiden uit de dierentuin op te nemen, die hij overeenkomstig de filosofie van de musique concrète bewerkte. Zijn experimenten kon hij deels via zijn soundtracks financieren voor Catch Us If You Can (1965), The Shuttered Room (1967), The Strange Affair (1968), I Start Counting (1969) en The Abominable Dr. Phibes (1971).

Van uitzonderlijk interesse was zijn versmelting van eigen klankproducties met de sounds, die jazz- en improvisatiemuzikanten genereerden. Deze werden aanvankelijk uitgebracht op twee albums, die onder de titel World Within Worlds verschenen. In 1971 verscheen het eerste deel van Worlds Within Worlds bij EMI Music/Columbia Records. Pas drie jaar later volgde het tweede deel van de opnamen bij Island Records. Na enige tijd in Zwitserland verhuisde Kirchin met zijn echtgenote naar Yorkshire. Pas vanaf 2003 werden zijn werken weer uitgebracht en er verschenen ook enkele werken tijdens de komende jaren. Hij beïnvloedde muzikanten als Brian Eno net als Nurse With Wound en Broadcast.

Overlijden[bewerken | brontekst bewerken]

Basil Kirchin overleed in juni 2005 op 78-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

1966: Basil Kirchin & John Coleman Mind on the Run
1968: Basil Kirchin, John Coleman & Jack Nathan It’s About Time
1968: States of Mind
1970: Charcoal Sketches
1971: Worlds Within Worlds: Part 1 – Integration/Part 2 – The Human Element (met Derek Bailey, Evan Parker, Daryl Runswick, Frank Ricotti, Claire Deniz, Graham Lyons, Brian Dee, Kenny Wheeler)
1970: Worlds Within Worlds: Part 3 – Emergence/Part 4 – Evolution (met Derek Bailey, Evan Parker, Daryl Runswick, Frank Ricotti, Claire Deniz, Graham Lyons, Brian Dee, Kenny Wheeler uitgebracht in 1974)
1970: Quantum: Part 1 – Once Upon a Time/Part 2 – Special Relativity (uitgebracht in 2003)
2005: Abstractions of the Industrial North (Compilatie van zijn muziek voor De Wolfe Music)
2007: Particles

Filmografie[bewerken | brontekst bewerken]

1957: Six-Five Special (tv-serie, aflevering 35)
1958: Six-Five Special (aflevering 78)
1965: Primitive London
1965: Catch Us If You Can
1967: The Shuttered Room
1967: Assignment K
1968: Negatives
1968: The Strange Affair
1969: I Start Counting
1969: Journey to the Unknown: The Madison Equation (tv-serie)
1971: The Abominable Dr. Phibes
1971: Freelance
1974: The Mutations

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

Ian Carr et al.: The Rough Guide to Jazz. Rough Guides, New York/London 2004, ISBN 1-84353-256-5
John Chilton: Who’s Who of British Jazz. Continuum, London 2004, ISBN 0-8264-7234-6

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) Basil Kirchin. Discogs. Geraadpleegd op 08-11-2021.
↑ (en) Basil Kirchin: the first painter of music. the Guardian (16 februari 2017). Geraadpleegd op 08-11-2021.
↑ The History of Jazz Music. Basil Kirchin: biography, discography, review, ratings. www.scaruffi.com. Geraadpleegd op 08-11-2021.
↑ (en) Basil Kirchin. British Music Collection (14 oktober 2019). Geraadpleegd op 08-11-2021.

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Basil Kirchin op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

[1] (en) Basil Kirchin. Discogs. Geraadpleegd op 08-11-2021.

[2] (en) Basil Kirchin: the first painter of music. the Guardian (16 februari 2017). Geraadpleegd op 08-11-2021.

[3] The History of Jazz Music. Basil Kirchin: biography, discography, review, ratings. www.scaruffi.com. Geraadpleegd op 08-11-2021.

[4] (en) Basil Kirchin. British Music Collection (14 oktober 2019). Geraadpleegd op 08-11-2021.

[1]

[2]

[3]

[4]