Campanula garganica
| Campanula garganica | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||
| Campanula garganica Ten. (1827) | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
Campanula garganica op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Campanula garganica is een overblijvend kruid uit de klokjesfamilie (Campanulaceae).
De plant wordt 15-20 cm hoog. De lichtblauwe, tweeslachtige bloemen verschijnen in juni en juli, volgens andere bronnen van juni tot september. De soortaanduiding garganica is afgeleid van de berg Gargano in Zuid-Italië.
Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
Het natuurlijke verspreidingsgebied van de soort ligt in Zuid-Italië en Griekenland. De plant geeft de voorkeur aan lichte, zandige grond waarin goede waterafvoer plaatsvindt. De grond mag voedselarm en basisch zijn. De plant heeft volle zon en regelmatig water nodig.
Gebruik[bewerken | brontekst bewerken]
De bladeren kunnen zowel rauw als gekookt gegeten worden en hebben een plezierige milde smaak. Ze kunnen goed in salades verwerkt worden. Ook de licht-zoete bloemen kunnen rauw of gekookt gegeten worden.
Ecologische aspecten[bewerken | brontekst bewerken]
Bestuiving vindt plaats door bijen, vliegen, kevers en Lepidoptera.
Tuin[bewerken | brontekst bewerken]
De cultivars Campanula garganica 'Blue Diamond', Campanula garganica 'Dickson's Gold', Campanula garganica 'WH Paine' en Campanula garganica 'Senior' worden in de handel aangeboden. De plant is winterhard, en kan temperaturen zeer goed tot ver onder het vriespunt verdragen (-28,8 °C tot -23,4 °C). De plant doet het goed in vochtige grond waarin wel waterafvoer plaatsvindt. Leemachtige en kalkhoudende grond zijn geschikt.
· 
· 
