Cetrimoniumbromide

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
cetrimoniumbromide
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van cetrimoniumbromide
Algemeen
Molecuulformule C19H42BrN
IUPAC-naam hexadecyltrimethylammoniumbromide
Andere namen trimethylhexadecylammoniumbromide, cetyltrimethylammoniumbromide, CTAB
Molmassa 364,45 g/mol
SMILES
CCCCCCCCCCCCCCCC[N+](C)(C)C.[Br-]
CAS-nummer 57-09-0
EG-nummer 200-311-3
Wikidata Q416077
Beschrijving Quaternair wit ammoniumzout
Vergelijkbaar met cetrimoniumchloride
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
ToxischSchadelijkMilieugevaarlijk
Gevaar
H-zinnen H302 - H315 - H318 - H335 - H400
EUH-zinnen geen
P-zinnen P261 - P273 - P280 - P305+P351+P338
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit
Smeltpunt (ontleedt) 237-243[1] °C
Oplosbaarheid in water 1000 g/L
Goed oplosbaar in water
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Cetrimoniumbromide (IUPAC-naam: hexadecyltrimethylammoniumbromide; ook cetyltrimethylammoniumbromide genoemd) is een quaternair alkylammoniumzout, waarbij de alkylgroep een lineaire keten van zestien koolstofatomen omvat. Het is dus een ionair derivaat van hexadecaan. Het is een wit, hygroscopisch poeder en is goed oplosbaar in water. Cetrimoniumbromide is een kationische oppervlakteactieve stof met bacteriedodende eigenschappen. Bij alkalische pH is het actief tegen zowel gram-positieve als gram-negatieve bacteriën. De activiteit wordt geneutraliseerd door zepen en anionische oppervlakte-actieve stoffen zoals natriumdodecylsulfaat, waarmee het onoplosbare complexen vormt.

Cetrimoniumbromide is vergelijkbaar met cetrimoniumchloride; enkel het anion is bromide in plaats van chloride. Het wordt ook voor gelijkaardige toepassingen gebruikt, vooral in hairconditioners en shampoos, en in kleine concentraties als conserveermiddel in andere producten om de ontwikkeling van micro-organismen tegen te gaan. Het wordt ook in de moleculaire biologie gebruikt onder andere bij de precipitatie van DNA, omdat het ook onoplosbare complexen vormt met nucleïnezuren.