Chroom(IV)oxide

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Chroom(IV)oxide
Algemeen
Molecuulformule CrO2
IUPAC-naam chroom(IV)oxide
Andere namen chroomdioxide
Molmassa 83,9949 g/mol
SMILES
O=[Cr]=O
InChI
1/Cr.2O/rCrO2/c2-1-3
CAS-nummer 12018-01-8
EG-nummer 234-630-4
Wikidata Q2366389
Beschrijving Bruine tot zwarte vaste stof
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Schadelijk
Waarschuwing
H-zinnen H319
EUH-zinnen geen
P-zinnen P305+P351+P338
EG-Index-nummer 234-630-4
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur bruin-zwart
Dichtheid 4,89 g/cm³
Smeltpunt (ontleedt) 250 °C
Onoplosbaar in water
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur tetragonaal
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Chroom(IV)oxide of chroomdioxide is een ferromagnetisch oxide van het vierwaardige chroom, met als brutoformule CrO2. De stof komt voor als een bruine tot zwarte vaste stof, die onoplosbaar is in water.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Chroom(IV)oxide werd in 1956 voor het eerst gesynthetiseerd door Norman L. Cox, een scheikundige bij DuPont, door omzetting van chroom(VI)oxide bij aanwezigheid van water, een temperatuur van ongeveer 500 °C en een druk van 200 MPa. Het zo gevormde kristal is een lang en dun staafje, dat zeer geschikt is voor het gebruik op magneetbanden, zoals een videocassette en muziekcassette. DuPont bracht het onder de merknaam Magtrieve in de handel.

Kristalstructuur en eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Chroom(IV)oxide bezit een tetragonale kristalstructuur, vergelijkbaar met die van het mineraal rutiel. Het behoort tot ruimtegroep P42/mnm.

Toepassing[bewerken | brontekst bewerken]

Chroom(IV)oxide werd gebruikt voor het maken van een emulsie op magneetbanden. BASF werd de grootste fabrikant van VHS- en S-VHS-videobanden en muziekcassettes met dergelijke magneetbanden.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]