Dibutyltindilauraat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dibutyltindilauraat
Structuurformule en molecuulmodel
Algemeen
Molecuulformule C32H64O4Sn
IUPAC-naam [dibutyl(dodecanoyloxy)stannyl] dodecanoaat
Andere namen dibutyl[bis(dodecanoyloxy)] stannaan
Molmassa 631,57 g/mol
SMILES
CCCCCCCCCCCC(=O)O[Sn](CCCC)(CCCC)OC(=O)CCCCCCCCCCC
InChI
1S/2C12H24O2.2C4H9.Sn/c2*1-2-3-4-5-6-7-8-9-10-11-12(13)14;2*1-3-4-2;/h2*2-11H2,1H3,(H,13,14);2*1,3-4H2,2H3;/q;;;;+2/p-2
CAS-nummer 77-58-7
EG-nummer 201-039-8
PubChem 16682738
Wikidata Q15632742
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Schadelijk voor de gezondheidCorrosiefSchadelijkMilieugevaarlijk
Gevaar
H-zinnen H314H317 - H341H360FDH370 - H372 (immuunsysteem) – H410
EG-Index-nummer 050-030-00-3
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vloeistof
Kleur kleurloos
Dichtheid 1,066 g/cm³
Smeltpunt 25-27 °C
Kookpunt > 250 °C
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Dibutyltindilauraat is een chemische verbinding uit de groep van laurinezuuresters of lauraten. Ze is tevens een organotinverbinding. Ze komt bij kamertemperatuur voor als een kleurloze vloeistof die vrijwel niet oplosbaar is in water.

Gebruik[bewerken | brontekst bewerken]

Dibutyltindilauraat wordt gebruikt als katalysator bij de productie van polyurethaanschuim en -lak. Ze bevordert de reactie tussen de twee componenten (isocyanaat en polyol). Ze is ook katalysator bij de vorming van siliconenharsen en andere polymeren. Ze is tevens een stabilisator van pvc.

Gevaren[bewerken | brontekst bewerken]

De stof kan schadelijk zijn voor de vruchtbaarheid en de gezondheid van het ongeboren kind. Ze wordt ervan verdacht genetische defecten te veroorzaken. Ze is een bijtende stof die ernstige brandwonden kan veroorzaken op de huid en aan de ogen. Ze kan een allergische huidreactie veroorzaken. Ze is ook erg toxisch voor waterorganismen.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]