Gerard Mathot

Gerardus Leonardus Mathot
	Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Priester van de Rooms-Katholieke Kerk
Geboren	9 juli 1911
Overleden	10 mei 2000
Plaats	Nijmegen
Wijdingen
Priester	1936
Portaal	Christendom

Gerard Mathot
	Verzetsmonument (1951)
Persoonsgegevens
Volledige naam	Gerardus Leonardus Mathot
Bijnaam	pater G.L. Mathot C.Ss.R.
Geboren	Boskoop, 9 juli 1911
Overleden	Nijmegen, 10 mei 2000
Geboorteland	Nederland
Beroep(en)	priester-kunstenaar
	RKD-profiel
Portaal	Kunst & Cultuur

Gerardus Leonardus Mathot (Boskoop, 9 juli 1911 – Nijmegen, 10 mei 2000) was een Nederlands priester, schilder, tekenaar, beeldhouwer en kunstnijveraar.^[1]

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Gerard Mathot was een zoon van vertegenwoordiger Leonardus Hermanus Mathot (1882-1958) en Wilhelmina Margaretha Wildenburg (1885-1954). Hij studeerde aan de seminaries van de redemptoristen en werd in 1936 door bisschop Lemmens tot priester gewijd. Hij kreeg vervolgens een opleiding in de kunst bij het Genootschap Kunstoefening in Arnhem (1937-1940), onder leiding van Gijs Jacobs van den Hof.^[2] Hij woonde in het redemptoristenklooster in Wittem. Tijdens de Tweede Wereldoorlog leerde Mathot de beginnende schilder Aad de Haas kennen, die hij in contact bracht met de pastoor van de Sint Cunibertuskerk te Wahlwiller. De Haas schilderde kruiswegstaties voor de kerk en maakte illustraties bij een boekje met lijdensmeditaties van Mathot, dat begin 1949 verscheen. Nadat er controverse was ontstaan over de kruisweg van De Haas, verbood het Heilig Officie in Rome Mathots boekje. Op last van het bisdom Roermond werd daarop opdracht gegeven de staties (die werden gezien als 'ontaarde kunst') te verwijderen.^[3] De Haas werd bijna 50 jaar later postuum gerehabiliteerd.

In 1950 verhuisde Mathot naar Nijmegen, waar hij in 1958 aan de katholieke universiteit zijn studie theologie voltooide. Hij woonde in het Neboklooster. Als kunstenaar tekende, schilderde en beeldhouwde Mathot en maakte hij christelijk-religieuze kunst, figuurvoorstellingen en liturgisch werk. In de jaren zestig ontwierp hij ook wandkleden, waaronder een kruisweg voor de Nebokerk, die veelal werden uitgevoerd door Hein ten Horn. Mathot was lid van de Algemene Katholieke Kunstenaarsvereniging.^[4]

Vanaf 1956 was Mathot als ziekenhuispastor en vanaf 1972 als rector verbonden aan de Sint Maartenskliniek in Nijmegen. Begin jaren 60 werd hij broederprefect en in 1966 biechtvader van de fraters van het blindeninstituut Henricus.^[5] In 1976 ging hij met pensioen. In 1992 werd Mathot benoemd tot ridder in de Orde van Oranje-Nassau.^[6]

Mathot overleed in 2000 op 88-jarige leeftijd. Het archief van Mathot is ondergebracht bij het Katholiek Documentatie Centrum van de Radboud Universiteit in Nijmegen.^[7]

Enkele werken[bewerken | brontekst bewerken]

1951 Den gevallenen, verzetsmonument op de Eyserlinde, Wittem
1959 wandkleden (1959-1969), kruisweg (1961), kerstgroep (1963-1967) en andere werken voor de Nebokerk, Nijmegen^[8]
1960 beeldhouwwerk van de uitzending van de apostelen', boven de ingang van het seminarie, Neboklooster, Nijmegen
1961 Sint Jozef met kind en duiven, Lentiusstraat (St. Jozefhof), Nijmegen. Verplaatst naar de Heemraadstraat, bij woonzorgcentrum Boszicht.
1977 bronsreliëf Johannes Nepomucenus Neumann, Neboklooster, Nijmegen
1977-1978 houten beeld van Gerardus Majella voor de Sint-Bartholomaeuskerk in Beek
1980 reliëfportret van dr. E.M. Bingen, Sint Maartenskliniek, Nijmegen
1980 beeldje Thomas More, Sir Thomas More hof, Radboud Universiteit
1980 beeldje Jacob en de engel, Sint-Janscentrum, 's-Hertogenbosch
1982 drie glas-in-loodramen voor de Cenalkerk, Heilig Landstichting
1982 De rouwklacht van Maria en De twee jongelingen van Paasmorgen (1982-1983), beelden aan weerszijden van de ingang van de begraafplaats bij het Neboklooster, Nijmegen
1982 reliëfportret van Peerke Donders, Neboklooster, Nijmegen
1985 standbeeld van Titus Brandsma (oorlogsmonument), Thomas van Aquinostraat, Nijmegen