Grootoogzeskieuwshaai
Uiterlijk
(Doorverwezen vanaf Hexanchus nakamurai)
Grootoogzeskieuwshaai IUCN-status: Gevoelig[1] (2019) | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Soort | |||||||||||||||||
Hexanchus nakamurai Teng, 1962[2] | |||||||||||||||||
Verspreiding | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||||||
Grootoogzeskieuwshaai op Wikispecies | |||||||||||||||||
(en) World Register of Marine Species | |||||||||||||||||
|
De grootoogzeskieuwshaai[3] (Hexanchus nakamurai) is een haai uit de familie van de koehaaien.[4][5] De vis kan een lengte bereiken van 180 centimeter.
Leefomgeving
[bewerken | brontekst bewerken]De grootoogzeskieuwshaai is een zoutwatervis. In brakwater is de soort nog nooit aangetroffen. De vis prefereert een diepwaterklimaat en heeft zich verspreid over de drie belangrijkste oceanen van de wereld (Grote, Atlantische en Indische Oceaan). Bovendien komt de grootoogzeskieuwshaai voor in de Middellandse Zee. De diepteverspreiding is 0 tot 600 meter onder het wateroppervlak.
Relatie tot de mens
[bewerken | brontekst bewerken]In de hengelsport wordt er weinig op de vis gejaagd.
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ (en) Grootoogzeskieuwshaai op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Teng, H.-T. 1962, Classification and distribution of the Chondrichthyes of Taiwan. Ogawa Press, Maizuru, Japan. Classification and distribution of the Chondrichthyes of Taiwan.: 1-304. [In Japanese. English translation of new taxa is at CAS. Mimiographed, 9 pp.; treated as published by Taniuchi & Tachikawa 1991.]
- ↑ Bor, P.H.F. 2002 Nederlandse naamlijst van de recente haaien en roggen (Chondrichthyes: Elasmobranchii) van de wereld. World Wide Web electronic publication www.rajidae.tmfweb.nl, version (05/2002).
- ↑ (en) Hexanchus nakamurai. FishBase. Ed. Rainer Froese and Daniel Pauly. Februari 2009 version. N.p.: FishBase, 2009.
- ↑ Last, P.R. en J.D. Stevens 1994 Sharks and rays of Australia. CSIRO, Australia. 513 p.