Hipparion
| Hipparion Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Midden-Mioceen tot Pleistoceen | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
| Skelet van Hipparion | |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||||
| Hipparion de Christol, 1832 | |||||||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||||||
| Hipparion prostylum | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||
Hipparion op  Wikispecies
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Hipparion[1][2][3] is een geslacht van uitgestorven zoogdieren, dat voorkwam van het Midden-Mioceen tot het Pleistoceen.
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
Dit drietenig paard met een schofthoogte van honderdveertig centimeter was een grazer en kende een zeer succesvolle ontwikkeling. Zijn verspreidingsgebied omvatte Noord-Amerika, Azië, Europa en Afrika.
Vondsten[bewerken | brontekst bewerken]
Resten van dit dier werden eveneens gevonden in Noord-Amerika, Europa, Azië en Afrika.
Soorten[bewerken | brontekst bewerken]
- H. concudense † Pirlot 1956
- H. crassum † Gervais 1859
- H. dietrichi † Wehrli 1941
- H. fissurae † Crusafont & Sondaar 1971
- H. forcei † Richey 1948
- H. gromovae † Villalta & Crusafont 1957
- H. laromae † Pesquero et al. 2006
- H. longipes † Gromova 1952
- H. macedonicum † Koufos 1984
- H. matthewi † Abel 1926
- H. mediterraneum † Roth & Wagner 1855
- H. molayanense † Zouhri 1992
- H. periafricanum † Villalta & Crusafont 1957
- H. rocinantis † Hernandez Pacheco 1921
- H. sellardsi † Matthew & Stirton 1930
- H. shirleyae † MacFadden 1984
- H. tehonense † Stirton 1940
| Bronnen, noten en/of referenties
Literatuur
Noten
|