Josef Kleesattel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Josef Kleesattel (Keulen, 1 maart 1852Düsseldorf , 29 maart 1926) was een Duitse architect.

Na zijn studie werkte Kleesattel in Wenen, Stuttgart, en van 1874-1878 bij het architectenbureau van Julius Carl Raschdorff te Keulen (onder andere bekend van de dom van Berlijn). In 1878 verhuisde hij naar Berlijn voor een functie bij de Technische Hogeschool Charlottenburg. Kleesattel doceerde van 1883 tot 1902 als docent Architectuur aan de School voor de Toegepaste Kunsten in Düsseldorf. Daarna werkte hij als zelfstandig architect.

Naast de vele kerkgebouwen ontwierp Kleesattel inrichtingen, voorwerpen, architectonische decoraties en monumenten. Met name in het Rijngebied was hij een gewaardeerd architect. Omstreeks het jaar 1900 raakte de term "Kleesattel-kerken" in zwang. Daaronder verstond men de veelal neoromaanse kerken, niet zelden voorzien van twee torens. Tot 1910 werden er 40 door hem ontworpen gebouwd.

Werk[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Josef Kleesattel van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.