Joseph Naert

Joseph Jean Naert
Persoonsinformatie
Nationaliteit	België
Geboortedatum	21 januari 1838
Geboorteplaats	Brugge
Overlijdensdatum	16 november 1910
Overlijdensplaats	Brussel
Beroep	Architect
Werken
Prijzen	Prijs van Rome
	RKD-profiel
Portaal	Civiele techniek en bouwkunde

Joseph Jean Naert (Brugge, 21 januari 1838 - Brussel, 16 november 1910) was een Belgisch architect.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Naert was een zoon van bakker Joseph Naert (†1844) en Sophie De Cloedt (†1857). Hij was de broer van Sophie Naert (1828-1899), die trouwde met de Brugse glazenier en neogotische kunstenaar Samuel Coucke (1833-1899). Naert bleef vrijgezel.

Hij studeerde aan de Brugse Kunstacademie bij Louis Delacenserie en daarna in Brussel bij Tieleman Franciscus Suys en Antoine-Joseph Payen.

In 1866 behaalde hij de Prijs van Rome voor architectuur en werd in Brugge uitbundig gevierd. Hij vertrok toen voor een lange reis doorheen Engeland, Frankrijk, Spanje, Italië en Duitsland.

Na zijn terugkeer werd hij in 1873 benoemd tot leraar architectuur aan de Koninklijke Kunstacademie van Brussel. Hij bleef dit leraarschap uitoefenen tot aan zijn dood en beïnvloedde hierdoor gedurende veertig jaar de nieuwe generaties van architecten. Hij werd weldra ook architect van de stad Brussel. Deze ambtelijke functie legt meteen uit waarom hij zelf weinig ontwerpen heeft gerealiseerd.

Naert was een voorstander van het exuberante en gemaniëreerde eclecticisme, dat hem vooral in een eclectische neorenaissancestijl deed bouwen.

Voor de familie Empain ontwierp hij in 1880 het indrukwekkende grafmonument voor de ouders Empain, op het kerkhof bij de Sint-Niklaaskerk in Leest. Als laatste werd er in 1971 de honderdjarige Marie-Louise Empain, weduwe van generaal Denis, begraven.

Uitgevoerde ontwerpen[bewerken | brontekst bewerken]

Het is voornamelijk in de jaren 1873 tot 1880 dat Naert als privé-architect actief was. Zijn belangrijkste ontwerpen uit die periode zijn:

Hôtel du Phare in Oostende (voor 1875).
Hôtel de Bruxelles in Oostende (voor 1875).
het tweede Casino-Kursaal van Oostende (1875-1878), in samenwerking met architect Felix Laureys. Het indrukwekkende gebouw werd van 1900 tot 1907 in fasen herbouwd naar plannen van Alban Chambon. Het Kursaal werd in de Eerste en de Tweede Wereldoorlog zwaar gehavend. Het werd nog tijdens de oorlog gesloopt op last van de Duitse bezetter. Op die plaats kwam een batterij. In de jaren 1950 kwam er een nieuwbouw op dezelfde plaats naar plannen van architect Leon Stynen.
het Hôtel de Knuyt de Vosmaer, later Hotel en Bank Empain, in de Congresstraat in Brussel (1878-1879).
Restauratie van het stadhuis van Lo (1906).

In Brugge zijn van hem bekend:

de eerder zware restauratie van een 17e-eeuwse barokgevel en huis, Steenstraat 31 (1903).
Historiserend breedhuis, Evendijk-West, Zeebrugge (1904).
Jongensschool van de Sint-Donaasparochie, Zeebrugge (1907-1908).

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

Henri VAN DIEVOET, In memoriam Joseph Naert, in: L'Emulation, Brussel, 1910, n°11, pp. 83–84
Luc DEVLIEGHER, De huizen te Brugge, Tielt, 1964.
Hendrik DEMAREST, In 't kwartier van Jan, Brugge, 1974.
Brigitte BEERNAERT e.a., Stenen herleven, Brugge, 1988.
A.A.M., Académie de Bruxelles. Deux siècles d'architecture, Brussel, 1989
Brigitte BEERNAERT, Jozef Jan Naert, in: Lexicon van West-Vlaamse beeldende kunstenaars, Kortrijk, 1992.
Andries VAN DEN ABEELE, Samuel Coucke en zijn zonen. Een Brugse glazeniersfamilie, in: Brugs Ommeland, 1999, blz. 93-128.
A. VAN LOO (ed.), Repertorium van de architectuur in België van 1830 tot heden, Mercatorfonds, Antwerpen, 2003, p. 431.