June Almeida
June Dalziel Almeida (Glasgow, 5 oktober 1930 - Bexhill, 1 december 2007),[1] geboren als June Hart, was een Schotse virologe, pionier in de beeldvorming, identificatie en diagnose van virussen.[2] Haar vaardigheden op het gebied van elektronenmicroscopie bezorgden haar een internationale reputatie. Ze huwde in 1954 met Enrique Rosalio Almeida, een Venezolaanse kunstenaar met wie ze een dochter kreeg, Joyce.[1]
In 1964 werd Almeida gerekruteerd door de St Thomas's Hospital Medical School in Londen. In 1967 had ze haar Doctor of Science (Sc.D.) verdiend op basis van haar onderzoek en de daaruit voortvloeiende publicaties, terwijl ze in Canada werkte aan het Toronto's Ontario Cancer Institute en vervolgens in Londen aan St Thomas's. Vervolgens zette ze haar onderzoek voort aan de Royal Postgraduate Medical School (RPGMS), die later deel ging uitmaken van de Imperial College School of Medicine.
Ze slaagde erin om virussen die voorheen onbekend waren te identificeren, waaronder - in 1966 - een groep virussen die later coronavirus werd genoemd. Haar immuunelektronenmicroscopie (IEM) innovaties en inzichten droegen bij aan onderzoek met betrekking tot de diagnose van onder andere hepatitis B, hiv en rodehond. Haar elektronenmicrofoto's worden nog steeds opgenomen in tekstboeken over virologie, tientallen jaren nadat ze ze zijn geproduceerd.
Belangrijke bijdragen[bewerken | brontekst bewerken]
In hun boek van 2013 getiteld To Catch a Virus beschrijven John Booss en Marilyn J. August hoe Almeida "een cruciale rol heeft gespeeld bij de aanpassing van de elektronenmicroscoop aan de klinische diagnostische virologie".
Vóór het werk van Almeida en Anthony Peter Waterson in de jaren zestig van de twintigste eeuw waren er nog maar weinig verbeteringen aangebracht in het oorspronkelijke "bewijs van principiële aggregatie van het virus door middel van een virusspecifiek antilichaam dat door elektronenmicroscopen kan worden waargenomen" uit 1941. In 1963 pionierde Almeida een techniek in immune elektronenmicroscopie (IEM), om virussen beter te visualiseren door het gebruik van antilichamen om ze te aggregeren. In de jaren 1960 gebruikten Almeida en Waterson negatieve kleuring voor de EM van virussen - een techniek die zowel snel als eenvoudig was - en zorgde voor uitstekende gedetailleerde observaties van de virale morfologie, die de elektronenmicroscopie van virussen had gerevolutioneerd.
In 1966 identificeerde Almeida met behulp van haar nieuwe technieken een groep "voorheen ongekarakteriseerde menselijke ademhalingsvirussen", terwijl ze samenwerkte met David Tyrrell (toenmalig directeur van het Common Cold Research Centre in Salisbury in Wiltshire).[3] Tyrrell stelde voor om de nieuwe groep "coronavirussen" te noemen. De coronavirusfamilie van virussen omvat nu het SARS-virus en het SARS-CoV2-virus dat COVID-19 veroorzaakt.
In 1967, met behulp van de IEM aggregatiemethode, produceerde ze de eerste visualisatie van het rubellavirus.
|