Katholieke Kerk in Brazilië
.svg)
De Katholieke Kerk in Brazilië is een onderdeel van de wereldwijde Katholieke Kerk, onder het geestelijk leiderschap van de paus en de curie in Rome.
In 2005 waren ongeveer 149.329.000 (85%) inwoners van Brazilië katholiek.[1] Vanaf de tweede helft van de 20e eeuw is er een opmars bezig van protestantse gemeenschappen, voornamelijk pinksterkerken en evangelische kerken. Deze opmars is groter in Brazilië dan in de meeste Latijns-Amerikaanse landen. Anno 2020 wordt geschat dat 25% van de Brazilianen behoort tot een protestantse gemeenschap. De pinksterkerken hebben op politiek gebied een rechts, anti-marxistisch imago en op ethisch gebied een conservatief imago. Daarom genieten deze kerken de steun van rechtse politici. Verder voorzien veel van deze kerkgemeenschappen in een alternatieve sociale zekerheid voor hun leden.[2]
Brazilië bestaat uit 278 particuliere kerken, waaronder 45 aartsbisdommen, 220 bisdommen (waaronder 2 bisdommen van oosters-katholieke kerken die onder het aartsbisdom São Paulo vallen), 7 territoriale prelaturen, de aartseparchie São João Batista em Curitiba en de eparchie Imaculada Conceição in Prudentópolis van de Oekraïense Grieks-Katholieke Kerk, het apostolisch exarchaat Latijns Amerika en Mexico van de Armeens-Katholieke Kerk, het Ordinariaat Brazilië voor de overige oosterse gelovigen zonder eigen bisschop, een militair ordinariaat, en de persoonlijke apostolische administratie São João Maria Vianney. De bisdommen en territoriale prelaturen zijn verspreid over 45 kerkprovincies, die weer zijn verdeeld over 19 kerkelijke regio's. De aartseparchie en eparchie vormen samen een kerkprovincie van de Oekraïense Grieks-Katholieke Kerk. Het Armeens apostolisch exarchaat, het oosters ordinariaat, het militair ordinariaat en de persoonlijke apostolische administratie vallen direct onder de Heilige Stoel. De bisschoppen zijn lid van de bisschoppenconferentie van Brazilië. President van de bisschoppenconferentie is kardinaal Raymundo Damasceno Assis, aartsbisschop van Aparecida. Verder is men lid van de Consejo Episcopal Latinoamericano.
Primaat van Brazilië is Murilo Sebastião Ramos Krieger, aartsbisschop van São Salvador da Bahia.
Apostolisch nuntius voor Brazilië is sinds 29 augustus 2020 aartsbisschop Giambattista Diquattro.
Brazilië heeft zes maal een bezoek gehad van een paus. Paus Johannes Paulus II bezocht het land in 1980, 1982, 1991 en 1997, paus Benedictus XVI in 2007 en paus Franciscus in 2013.
Organisatie[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkelijke regio Zuid I[bewerken | brontekst bewerken]
De staat São Paulo
Kerkprovincie Aparecida[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Botucatu[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie São Paulo[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Sorocaba[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Ribeirão Preto[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Campinas[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkelijke regio Zuid II[bewerken | brontekst bewerken]
De staat Paraná
Kerkprovincie Curitiba[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Maringá[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Londrina[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Cascavel[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie São João Batista em Curitiba (Oekraïens Grieks)[bewerken | brontekst bewerken]
De volgende particuliere kerken maken deel uit van de Oekraïense Grieks-Katholieke Kerk en vallen onder de grootaartsbisschop van Kiev-Galicië.
Kerkelijke regio Zuid III[bewerken | brontekst bewerken]
De staat Rio Grande do Sul
Kerkprovincie Passo Fundo[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Pelotas[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Porto Alegre[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Santa Maria[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkelijke regio Zuid IV[bewerken | brontekst bewerken]
De staat Santa Catarina
Kerkprovincie Florianópolis[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkelijke regio Noord I[bewerken | brontekst bewerken]
De staat Amazonas
Kerkprovincie Manaus[bewerken | brontekst bewerken]
- Aartsbisdom Manaus
- Bisdom Alto Solimões
- Bisdom Borba
- Bisdom Coari
- Bisdom Parintins
- Bisdom Roraima
- Bisdom São Gabriel da Cachoeira
- Territoriale prelatuur Itacoatiara (territoriale prelatuur)
- Territoriale prelatuur Tefé (territoriale prelatuur)
Kerkelijke regio Noord II[bewerken | brontekst bewerken]
De staat Pará
Kerkprovincie Belém do Pará[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Santarém[bewerken | brontekst bewerken]
- Aartsbisdom Santarém
- Bisdom Óbidos
- Bisdom Xingu-Altamira
- Territoriale prelatuur Itaituba (territoriale prelatuur)
- Territoriale prelatuur Alto Xingu-Tucumã (territoriale prelatuur)
Kerkelijke regio Noord III[bewerken | brontekst bewerken]
De staat Rio de Janeiro
Kerkprovincie Palmas[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkelijke regio Oost I[bewerken | brontekst bewerken]
De staat Tocantins
Kerkprovincie São Sebastião do Rio de Janeiro[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Niterói[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkelijke regio Oost II[bewerken | brontekst bewerken]
De staat Minas Gerais
Kerkprovincie Belo Horizonte[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Juiz de Fora[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Diamantina[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Uberaba[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Mariana[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Montes Claros[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Pouso Alegre[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkelijke regio Oost III[bewerken | brontekst bewerken]
De staat Espírito Santo
Kerkprovincie Vitória[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkelijke regio Centraalwest[bewerken | brontekst bewerken]
De staat Goiás en het Federaal District
Kerkprovincie Brasília[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Goiânia[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkelijke regio West I[bewerken | brontekst bewerken]
De staat Mato Grosso do Sul
Kerkprovincie Campo Grande[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkelijke regio West II[bewerken | brontekst bewerken]
De staat Mato Grosso
Kerkprovincie Cuiabá[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkelijke regio Noordwest[bewerken | brontekst bewerken]
De staten Rondônia, Acre en Amazonas
Kerkprovincie Porto Velho[bewerken | brontekst bewerken]
- Aartsbisdom Porto Velho
- Bisdom Cruzeiro do Sul
- Bisdom Guajará-Mirim
- Bisdom Humaitá
- Bisdom Ji-Paraná
- Bisdom Rio Branco
- Territoriale prelatuur Lábrea (territoriale prelatuur)
Kerkelijke regio Noordoost I[bewerken | brontekst bewerken]
De staat Ceará
Kerkprovincie Fortaleza[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkelijke regio Noordoost II[bewerken | brontekst bewerken]
De staten Pernambuco, Alagoas, Paraíba en Rio Grande do Norte
Kerkprovincie Natal[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Olinda e Recife[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Maceió[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Paraíba[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkelijke regio Noordoost III[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie São Salvador da Bahia[bewerken | brontekst bewerken]
- Aartsbisdom São Salvador da Bahia (Primaat van Brazilië)
Kerkprovincie Feira de Santana[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Vitória da Conquista[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkprovincie Aracaju[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkelijke regio Noordoost IV[bewerken | brontekst bewerken]
De staat Piauí
Kerkprovincie Teresina[bewerken | brontekst bewerken]
Kerkelijke regio Noordoost V[bewerken | brontekst bewerken]
De staat Maranhão
Kerkprovincie São Luís do Maranhão[bewerken | brontekst bewerken]
Immediata[bewerken | brontekst bewerken]
De volgende particuliere kerken vallen direct onder de Heilige Stoel.
- Apostolisch exarchaat Latijns-Amerika en Mexico (Armeens, echter direct onder de Heilige Stoel)
- Ordinariaat Brazilië (oosters)
- Militair ordinariaat
- Persoonlijke apostolische administratie São João Maria Vianney
Nuntius[bewerken | brontekst bewerken]
- Apostolisch internuntius
- Aartsbisschop Pietro Ostini (17 juli 1829 - 2 september 1832, later kardinaal)
- Msgr. Gaetano Bedini (28 oktober 1845 - 16 augustus 1847, later kardinaal)
- Msgr. Lorenzo Barili (13 mei 1848 – 26 mei 1851, later kardinaal)
- Apostolisch nuntius
- Aartsbisschop Gaetano Bedini (benoemd 18 maart 1852, niet in bezit ingenomen)
- Apostolisch internuntius
- Aartsbisschop Vincentius Massoni (19 juni 1856 – 3 juni 1857)
- Aartsbisschop Mariano Falcinelli Antoniacci (30 maart 1858 - 14 augustus 1863, later kardinaal)
- Aartsbisschop Cesare Roncetti (18 juli 1876 – 8 augustus 1879)
- Aartsbisschop Angelo Di Pietro (30 september 1879 - 21 maart 1882, later kardinaal)
- Aartsbisschop Mario Mocenni (28 maart 1882 - 18 oktober 1882, later kardinaal)
- Aartsbisschop Vicenzo Vannutelli (22 december 1882 - 4 oktober 1883, later kardinaal)
- Aartsbisschop Rocco Cocchia (1884 - 23 mei 1887)
- Aartsbisschop Girolamo Maria Gotti (19 april 1892 - 29 november 1895, later kardinaal)
- Aartsbisschop José Macchi (2 augustus 1897 - 21 juli 1902)
- Apostolisch nuntius
- Aartsbisschop Giulio Tonti (23 augustus 1902 - 4 oktober 1906, later kardinaal)
- Aartsbisschop Alessandro Bavona (13 november 1906 - 2 februari 1911)
- Aartsbisschop Giuseppe Aversa (2 maart 1911 - 4 december 1916)
- Aartsbisschop Angelo Giacinto Scapardini (4 december 1916 - 1920)
- Aartsbisschop Enrico Gasparri (1 september 1920 - 14 december 1925, later kardinaal)
- Aartsbisschop Benedetto Aloisi Masella (26 april 1927 - 18 februari 1946, later kardinaal)
- Aartsbisschop Carlo Chiarlo (19 maart 1946 - 24 september 1954, later kardinaal)
- Aartsbisschop Armando Lombardi (1954 - 4 mei 1964)
- Aartsbisschop Sebastiano Baggio (26 mei 1964 - 28 april 1969, later kardinaal)
- Aartsbisschop Umberto Mozzoni (19 april 1969 - 1973, later kardinaal)
- Aartsbisschop Carmine Rocco (22 mei 1973 - 12 mei 1982)
- Aartsbisschop Carlo Furno (21 augustus 1982 -15 april 1992, later kardinaal)
- Aartsbisschop Alfio Rapisarda (2 juni 1992 - 12 oktober 2002)
- Aartsbisschop Lorenzo Baldisseri (12 november 2002 - 11 januari 2011, later kardinaal)
- Aartsbisschop Giovanni D’Aniello (10 februari 2012 - 1 juni 2020)
- Aartsbisschop Giambattista Diquattro (sinds 29 augustus 2020)
Pauselijk bezoek[bewerken | brontekst bewerken]
-
Paus Benedictus XVI met president Luiz Inácio Lula da Silva tijdens diens bezoek aan Brazilië in mei 2007. -
Paus Franciscus tijdens de Wereldjongerendagen 2013.
Brazilië heeft zes maal een bezoek gehad van een paus.
- 30 juni 1980 - 12 juli 1980: pastoraal bezoek van paus Johannes Paulus II aan Brazilië
- 11 juni 1982: pastoraal bezoek van paus Johannes Paulus II aan Brazilië
- 12 oktober 1991 - 21 oktober 1991: pastoraal bezoek van paus Johannes Paulus II aan Brazilië
- 2 oktober 1997 - 5 oktober 1997: pastoraal bezoek van paus Johannes Paulus II aan Brazilië, tweede wereldconferentie voor families
- 9 mei 2007 - 14 mei 2007: paus Benedictus XVI was aanwezig bij de vijfde jaarlijkse algemene conferentie van de Latijns-Amerikaanse en Caraïbische bisschoppenconferentie in Brazilië
- 23 juli 2013 - 28 juli 2013: paus Franciscus was aanwezig bij de Wereldjongerendagen 2013
Kardinalen[bewerken | brontekst bewerken]
Brazilië heeft zeven kardinalen, waaronder zes kardinalen-elector[3]. De namen van electors zijn in de lijst in vet aangegeven. Tussen haakjes staat het jaar van benoeming tot kardinaal.
- Odilo Pedro Scherer (2007)
- Raymundo Damasceno Assis (2010)
- João Braz de Aviz (2012)
- Orani João Tempesta (2014)
- Sérgio da Rocha (2016)
- Leonardo Steiner O.F.M. (2022)
- Paulo Costa (2022)
Overleden kardinalen van Brazilië[bewerken | brontekst bewerken]
- Joaquim Arcoverde de Albuquerque Cavalcanti (1905)
- Sebastião Leme da Silveira Cintra (1930)
- Carlos Carmelo de Vasconcelos Motta (1946)
- Jaime de Barros Câmara (1946)
- Augusto Álvaro da Silva (1953)
- Agnelo Rossi (1965)
- Alfredo Vicente Scherer (1969)
- Eugênio de Araújo Sales (1969)
- Paulo Evaristo Arns (1973)
- Avelar Brandão Vilela (1973)
- Aloísio Lorscheider (1976)
- José Freire Falcão (1988)
- Lucas Moreira Neves (1988)
- Serafim Fernandes de Araújo (1998)
- Geraldo Majella Agnelo (2001)
- Cláudio Hummes (2001)
- Eusébio Oscar Scheid (2003)
Andere kardinalen gerelateerd aan Brazilië[bewerken | brontekst bewerken]
- Pietro Ostini (1831)
- Gaetano Bedini (1861)
- Mariano Falcinelli Antoniacci (1873)
- Vicenzo Vannutelli (1889)
- Mario Mocenni (1893)
- Angelo Di Pietro (1893)
- Girolamo Maria Gotti (1895)
- Giulio Tonti (1915)
- Enrico Gasparri (1925)
- Benedetto Aloisi Masella (1946)
- Carlo Chiarlo (1958)
- Sebastiano Baggio (1969)
- Umberto Mozzoni (1973)
- Carlo Furno (1994)
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 
· ·