Kentrocapros eco

Kentrocapros eco; IUCN-status: Onzeker (2019)
	Taxonomische indeling
Rijk:	Animalia (Dieren)
Stam:	Chordata (Chordadieren)
Superklasse:	Osteichthyes (Beenvisachtigen)
Klasse:	Actinopterygii (Straalvinnigen)
Orde:	Tetraodontiformes (Kogelvisachtigen)
Familie:	Aracanidae (Doosvissen)
Geslacht:	Kentrocapros
	Soort
	Kentrocapros eco; (Phillipps, 1932); Originele combinatie; Ostracion eco Phillipps, 1932
	Synoniemen
	Ostracion hexagonus Phillipps, 1927;
	(en) World Register of Marine Species
Portaal	Biologie ; Vissen

Kentrocapros eco is een straalvinnige vis uit de familie van de doosvissen (Aracanidae).^[2] De wetenschappelijke naam van de soort is, als Ostracion eco, voor het eerst geldig gepubliceerd in 1932 door William J. Phillipps, als een nomen novum voor Ostracion hexagonus Phillipps, 1927 non Ostracion hexagonus Thunberg, 1787.^[3]

Type[bewerken | brontekst bewerken]

holotype: NMNZ P.903
typelocatie: Pahia, Bay of Islands, Nieuw-Zeeland

Synoniemen[bewerken | brontekst bewerken]

Ostracion hexagonus Phillipps, 1927 non Ostracion hexagonus Thunberg, 1787^[4]

Bronnen, noten en/of referenties

Eschmeyer, W. Catalog of fishes

↑ (en) Kentrocapros eco op de IUCN Red List of Threatened Species.
↑ (en) Kentrocapros eco. FishBase. Ed. Rainer Froese and Daniel Pauly. 10 2011 version. N.p.: FishBase, 2011.
↑ Phillipps, W.J., 1932. The New Zealand Journal of Science and Technology 13(4): 233.
↑ Phillipps, W.J., 1927. Transactions and Proceedings of the New Zealand Institute 58(1-2) : 134, pl. 8 (fig. 9)

Geplaatst op:
22-10-2011

Dit artikel is een beginnetje over biologie. U wordt uitgenodigd om op bewerken te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen.

[IUCN-1] (en) Kentrocapros eco op de IUCN Red List of Threatened Species.

[2] (en) Kentrocapros eco. FishBase. Ed. Rainer Froese and Daniel Pauly. 10 2011 version. N.p.: FishBase, 2011.

[3] Phillipps, W.J., 1932. The New Zealand Journal of Science and Technology 13(4): 233.

[4] Phillipps, W.J., 1927. Transactions and Proceedings of the New Zealand Institute 58(1-2) : 134, pl. 8 (fig. 9)

[1]

[2]

[3]

[4]