Les Petits Mouchoirs

Les Petits Mouchoirs
Regie	Guillaume Canet
Producent	Alain Attal; Gaëtan David; André Logie
Scenario	Guillaume Canet
Hoofdrollen	François Cluzet; Marion Cotillard; Benoît Magimel
Montage	Hervé de Luze
Cinematografie	Christophe Offenstein
Première	20 oktober 2010 Frankrijk België Zwitserland
Genre	Tragikomedie
Speelduur	154 minuten
Taal	Frans
Land	Frankrijk
Budget	€ 15 268 310
Opnamelocaties	Cap Ferret en Parijs
Aantal bezoekers	5 457 251 Frankrijk
Vervolg	Nous finirons ensemble (Guillaume Canet, 2019)
	(en) IMDb-profiel
	MovieMeter-profiel
	(mul) TMDb-profiel
	(en) AllMovie-profiel
Portaal	Film

Les Petits Mouchoirs is een Franse film uit 2010. Het is de derde film van regisseur en acteur Guillaume Canet. Hij schreef het scenario toen hij na een bloedvergiftiging een crisis doormaakte. Hij liet zich inspireren door de moderne klassieker The Big Chill (1983) van Lawrence Kasdan.

In het scenario heeft hij gebeurtenissen uit zijn eigen leven of uit dat van vrienden opgenomen. Veel acteurs in de film zijn in werkelijkheid ook vrienden van Guillaume Canet, onder wie Marion Cotillard, zijn levensgezellin sinds 2007.

Deze tragikomedie was in 2010 de meest succesvolle Franse film in Frankrijk. In 2019 draaide Canet met Nous finirons ensemble een vervolg op Les Petits Mouchoirs.

Verklaring titel[bewerken | brontekst bewerken]

Les petits mouchoirs is een Franse uitdrukking. De letterlijke vertaling naar het Nederlands is kleine zakdoeken. Het komt overeen met het gezegde een leugentje om eigen bestwil. De titel verwijst naar de personages in de film die de neiging hebben niet eerlijk naar elkaar te zijn en hun problemen weg te schuiven alsof ze niet bestaan.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Ieder jaar nodigen de gestreste restauranthouder Max (François Cluzet) en zijn vrouw Véro (Valérie Bonneton), vrienden uit voor een vakantie in hun vakantiehuis in Cap Ferret. Een aantal dagen voor vertrek wordt hun vriend Ludo (Jean Dujardin), die na een avond stappen aangeschoten op zijn scooter vertrekt, door een vrachtwagen aangereden waarbij hij zwaargewond raakt en in coma in het ziekenhuis terechtkomt.
Zijn vrienden zoeken hem op en staan voor het dilemma of ze de geplande vakantie door laten gaan. Ze besluiten in plaats van drie, maar twee weken te gaan en sussen hun gewetensbezwaren met de gedachte dat ze op dit moment niets voor Ludo kunnen betekenen en met het vliegtuig binnen een uur bij hem kunnen zijn.

Tijdens de vakantie blijkt dat iedereen met persoonlijke problemen kampt die de sfeer in de groep niet ten goede komen. Dit brengt een kettingreactie aan emotionele uitbarstingen teweeg. De maskers vallen af en de vrienden laten voor het eerst zien wie ze echt zijn. Vriendschappen, liefdes en zekerheden worden op de proef gesteld en hun leven komt op losse schroeven te staan.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur	Personage
François Cluzet	Max Cantara
Marion Cotillard	Marie
Benoît Magimel	Vincent Ribaud
Gilles Lellouche	Éric
Jean Dujardin	Ludo
Laurent Lafitte	Antoine
Valérie Bonneton	Véronique Cantara, de vrouw van Max
Pascale Arbillot	Isabelle Ribaud
Louise Monot	Léa, de vriendin van Éric
Anne Marivin	Juliette

Productie[bewerken | brontekst bewerken]

Het schrijven van het scenario nam in totaal vijf maanden in beslag.^[bron?] Een aantal maanden voor de start van de opnames leefden de acteurs drie dagen samen in het vakantiehuis dat ook gebruikt is voor de film, zodat iedereen zich hier vertrouwd zou voelen.^[bron?] De opnames vonden plaats in Parijs en Cap Ferret van augustus tot en met oktober 2009, de montage duurde negen maanden.